İDİL'DEN
••
Bir adımla üzerime geldi..Dudaklarını dudaklarıma bastırdığında onu aynı hızla belinden sarıp kendime çektim..Dudaklarımı aralayıp onu öptüğümde beni daha sıkı sardı. İki elimle yanaklarından tutarken dudaklarını yumuşak öpücükler bırakıyordum..Tenini bu güzel dudaklarını öyle çok özlemiştim ki öpmeye doyamıyordum..Hazan da kendini bana yapıştırmış başını hafifçe yukarı kaldırmış dudaklarımı öpüyordu..
Nefeslerimiz birbirine karışırken ellerimiz birbirimizin vücudunda gezindi..Ayların özleminin son bulmasından olsa gerek ikimizin de gözlerinden yaşlar süzüldüğünü görebilmiştim..Hazan zaten duygusal bir kızdı ama benim bu gözyaşlarım tam kalbimden geliyordu..Kokusunu derince içime çekerek öptüm..
••
Birbirimize geçmiş özlemle dalgalanan dudaklarımızı bir anda ayırdı ve aynı hızla yüzüme sert bir tokat çarptığında başım yana çevrilirken şaşkınlıkla kalakaldım.
"Sen istediğin zaman defol git..İstediğin zaman gel..O enayi Hazan yok artık.." yüzüme karşı bağırıp asansörün açılan kapısından indiğinde vurduğu yanağımı okşayarak arkasından yürüdüm.
Önce öpüp sonra sinirlenip vurduğuna göre içinde hala fırtınalar kopuyordu.
"Hazan konuşalım mı?" sözlerimden sonra bir anda durdu ve hızla bana döndüğünde bedenlerimiz arasına boşluk yoktu. Başını dimdik tutup tam gözlerime baktı. Bu özgüvenli ve dik duruşu beni bambaşka bir şekilde tahrik etmişti.
"Konuş..Hadi..Hiç umrumda değil ama konuş..Ne saçmalayacaksın acaba.." gözlerini gözlerimde çevirdi..
"Defol İdil.." kararlı bir şekilde söyleyip saçını savurarak döndü. Uzun saçları yüzüme çarptığında özlediğim kokusu burnuma doldu. Bu kokuyu aldıktan sonra gidemezdim herhalde..Peşinden yürüdüm.
"Bu ne gerginlik?Hala bana karşı kendinle savaşıyorsun.." laubali bir tavırla söylediğimde elindeki anahtarı deliğe sokmaya çalışırken bana baktı.
Bu tavrım onu sinirlendirmiş olacak ki yüzü kasılmıştı.
"Sendeki bu ne yüzsüzlük peki..Belli aralıklarla kapımdasın.." anahtara iyice sinirlendi ve kapıya bir tekme vurdu..Bana kısa bir bakış atıp anahtar ve delikle olan savaşına devam etti.
"Beni görmek ne kadar da panikletti seni.."dediğimde kapıyı açmıştı. Gözlerini devirmekle yetindi ve içeri adımladı.
"Aynen ne çok panikledim..Defol İdil.." kapıyı yüzüme kapatmaya niyetlenmişti ki hemen ayağımı koyarak kapıyı kapatmasını engelledim.
"Çekil..Napıyosun?" hala kapıyı kapatmaya çalışırken kapıyı dikkatle itip arasından sıyrıldım ve içeri girip kapattım.
"Konuşacağız.." dediğimde bana hayretle bakıp güldü..
"Hastasın sen ya? Kendince gidiyorsun yapamıyorsun geri geliyorsun..Konuşacakmışsız ne konuşacağız? Duygu?Gittiğinde yediğin boklar? Bir sonraki hatana kadar pişmanlığın?" bağırarak sorduğunda aslında bu öfkesinden kısmen memnundum..Öfke hissetmesi hala beni önemsediğini gösteriyordu..Sadece sinirini atması gerekiyordu..Onu yükselterek sinirini atmasını sağlayacaktım..
"Sen nesin peki? Neden öptün beni asansörde? Görür görmez atladın üstüme.." haklıydım..Bu sözlerim onu daha da sinirlendirdi..Bağırsın çağırsın ki normal konuşalım diye çabalıyordum..
