~HASEKİ~
~Yazardan
Pare soğuk zemine yığıldı. Berrinse onu görür görmez hemen yanına koştu.
"Pare! Pare! Hemşire yokmu yardım edin!"
Berrin'in sesini duyan bir hemşire koşarak oraya geldi. Yerde yatan baygın kadın ile erkek bir hemşireyi çağırıp onu bir odaya götürdüler.
Ardından bir doktor girip Pare'ye baktı.
Bayılmasının nedeni neredeyse yemek yememesi,ve tansiyonunun düşmesiydi.
Yarım saat sonra
Pare uyanmıştı. Bir hemşire yoğun bakımdan,Kartal'ın yanından geliyordu.
"Hanım efendi,acil B Rh pozitif kana ihtiyacımız var." O an Pare tekrar bayılmak üzereyken Berrin onu tutmuştu. Dediği olmuştu,Kartal çok kan kaybetmişti. Onunkiyle aynıydı,ama hamile olduğu için kan verebilir miydi?
Pare,"Benimki de B pozitif,ama ben hamileyim,kan verebilir miyim?"
Hemşire olumsuz anlamda başını salladı. "Maalesef,birazdan hastanede anons geçilecek,merak etmeyin." Pare derin bir nefes aldı. Pare'nin elindeki kesik yeni fark edilince temizlenip sarılmıştı.
"Daha iyi misin?" Dedi Berrin. Pare sadece başını salladı. "Hamile olduğunu bilmiyordum."
"Bak ne güzel,öğrenmiş oldun" diyip tersledi Pare.
Uzandığı sedyede doğrulup bağdaş kurdu. Kartal'ı düşündü,ilk defa ona birşey olacak diye düşündü. Vicdan azabı mı çekiyordu? Bilemedi.
Umarım iyileşirdi.
Yaptığı için o kadar da pişmandı ki,tarif edemediği bir sancı kalbine oturdu. Tansiyonu düşmüştü. Bebeğin durumunu,ona birşey olmadığını öğrendiğinde rahatlamıştı.
Sedyeye uzandı.
Sadece uzanmıştı,ne ara uyuduğunu fark edememişti.
...
Hastanede anonsu geçilen B pozitif kan için bir kişi gelmişti. Bir adam,yanında ise bir yakını.
Aslında bu kişi Kartal'ın yakından tanıyacağı biriydi. Asker arkadaşıydı.
Adamın peşinden koşan arkadaşı "Olcay komutanım, lütfen daha yeni çıktınız biraz yavaş mı olsanız. " Olcay yavaşlayıp arkadaşına döndü. Görevde iken yaralanmıştı,ama abartılacak birşey olmadığına kanaat getirmişti. Lakin üstü olan Feyza Yüzbaşınin emriyle gelmişti bu hastaneye,
"Avni! Bana komutanım diyip durma la!"
"Ama komutanım-"
"Avni!" Olcay haykırınca Avni mecburen susmuştu. Pıtı pıtı Olcay'ın peşinden gitti.
Bir hemşireye sorduğunda hemşire onlara kanın alınacağı odaya kadar eşlik etti.
Olcay sedyeye oturup kolunu açtı.
"Avni!" Diye çağırınca Avni koşa koşa olcayın yanına geldi. Elleri önünde bekleyen Avni"emredin komutanım" dediğinde Olcay sinirden kızarmaya yakındı,zaten sinirli bir adamdı. Birde boş konuşulmasını sevmezdi.
"Ne diyin ne diyin?" Dedi duymamışcasına elini kulağına atıp,Avni hemen itiraz etti.
Olcay "İyi güzel." Diyerek yandan bir bakış attı ona,"Gel yanıma, bayılırsam tut beni Avni." Avni ikiletmeden Olcayın yanına geçti.
Hemşire yeterli ünite kan alarak odadan çıktı.
"Avni! Avni! Avni!"
"Emredin!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Haseki +18
Teen Fiction-Bütün bölümler düzenlenerek uzatılmıştır.- Dudaklarıma bir buse kondururken "seni seviyorum,ama biraz acı cekmen gerekiyor" Ben iki yıldır acı çekiyorum,bu ne ki? Boxerini çıkarırken onu izliyordum. Bir yere gelince utanman da kalmıyordu bu adamın...
