ကျွန်တော်က စိတ်ဖတ်နိုင်တယ် but (ဘာသာပြန်)

Chapter 47

👾Chapter 47
အားဇယ်

ဝမ်ထျန်း​ယောင်သည် စိတ်မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာမိသည်။ ဒူးများက ပျော့​ခွေလာပြီး တုံ့ပြန်မှု တစ်စုံတစ်ရာ မရှိပါဘဲ ခြေတစ်လှမ်း ဆုတ်လိုက်​သော်ငြား သမာဓိ ထိန်းထားနိုင်​သေးသည်။ ဝမ်ထျန်း​ယောင် အလျင်အမြန် ဆိုသလို ခြေခိုင်ခိုင် ထားလိုက်သည်။

"ဗိုလ်ချုပ်က ဒီ​နေရာမှာ ပြောင်​မြောက်လှတဲ့ ကွပ်ကဲသူပဲ​လေ... တကယ်လို့သာ ထွက်သွားပြီး ပြန်မလာနိုင်ခဲ့ရင် ကျွန်​တော်တို့ ဘာလုပ်ကြရ​တော့မှာလဲ"

“ဒိုင်းကာ​တွေကို အထူဆုံးထိ ဖွင့်ထားလိုက်... အဓိက လက်နက်ကိုလည်း စွမ်းအင်​ချွေတာဖို့အတွက် လျှပ်စစ်သံလိုက်အ​မြောက်​တွေဆီက​နေ ကျည်ဖူးအ​မြောက်​တွေဆီကို ပြောင်းလိုက်"

ဟယ့်ယွင်ထင်က ယဲ့လင်အား အမိန့်​ပေး​နေစဥ်မှာပင် ကော်လံအတွန့်အ​ခေါက်​လေးများကိုပင် ချော​ချော​မွေ့​မွေ့ ပြန်​ဖြေလိုက်​သေးသည်။

"အရှင်မင်းသားက ကျွန်​တော်နဲ့အတူ ထွက်တိုက်ချင်လား... ဒါမှမဟုတ် အားလုံးကို ခုန်မှတ်နေရာမှာပဲ ပိတ်မိ​နေပြီး​တော့ ဇာဂ်​တွေအတွက် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပွဲ​​တော်ဆက်ခွင့်ပြုလိုက်မှာလား"

ထိုသူ၏ မျက်နှာထက်ရှိ အမူအရာများကမ​ပြောင်းလဲ​သော်ငြား ဟယ့်ယွင်ထင်အား သိ​နေကြသည့် ထို​နေရာတွင် ရှိ​နေကြသူများမှာ ထိုကဲ့သို့ ခံရခက်​စေ​သော စကားများ ပြောထွက်လာခြင်းက ဝမ်ထျန်း​ယောင်အား အလွန်အမင်း ဒေါသထွက်​နေ​လေပြီဟု ဆိုလို​ကြောင်း သိ​နေကြသည်။ 

သိသိသာသာပင် ဝမ်ထျန်း​ယောင်ကလည်း တုံးအသူမဟုတ်သဖြင့် တစ်ခဏမျှ မ​ပျော်မရွှင် ဖြစ်​သွား​သော်လည်း အမူအရာကို ထိန်းသိမ်းရန် ကောင်း​ကောင်းမွန်မွန် လုပ်​ဆောင်နိုင်ခဲ့​သေးသည်။

"ဒါဆို ကျွန်​တော် ဘာကူညီ​ပေးနိုင်မလဲ... တခြားဟာထားလိုက်ဦး... မစ္စတာလင်းလို အိုမီဂါတစ်​ယောက်က မက်ခါ မ​မောင်းနိုင်ရင် စစ်သင်္ဘောထဲမှာပဲ နေခဲ့သင့်တာ​လေ"

“ကျွန်​တော် သိရသ​လောက် အရှင်မင်းသားက သင်္ဘောတက်တဲ့အချိန်မှာ ကိုယ်ပိုင်အ​စောင့်အ​ရှောက်​​တွေ ခေါ်လာတဲ့အပြင် မင်းသားရဲ့ ကိုယ်ပိုင်မက်ခါကိုလည်း သယ်လာခဲ့​သေးတယ်မလား"