snap : no23body34
telegram: no23body34
Telegramda grup kuruyoruz aşkolar sohbet falan ederiz gelin tanışalım geyik yaparız falan 😀 70 bölümdür aile olduk djjxdj
Gruba gelmek isteyen bana telegramdan şu emoji atsın ✨✨✨
Neyse iyi okumalar 🔥
İDİL'DEN
Telefonumun sesine uyandığımda Hazan da uyanmasın diye hemen sessize aldım ama çok geçti. Yatakta benimle birlikte kıpırdandı.
Saat gecenin dördüydü ve bu saatte kayıtlı olmayan bir numara tarafından aranıyordum..
"İdil.." uykulu bir sesle adımı söylediğinde hemen konuştum.
"Uyu sevgilim bir şey yok.." başının tepesinden öperek yataktan çıktım. Banyoya girip telefonu açtım.
"İyi geceler..İdil Değirmenci ile mi görüşüyorum.?" karşıdan bir erkek sesi duyulduğunda onu dinliyor ve aynadan kendime bakıyordum. Hala uykuluydum.
"Evet benim..Siz kimsiniz?" uykulu sesimle konuştum. Gecenin bu saatinde aramasının mantıklı bir açıklamasını bekliyordum.
"Ben polis memuruyum hanımefendi..Duygu Telkıran isimli şahıs intihar etmiş..Yazdığı mektupta sizin numaranızı bırakmış.." duyduğum sözlerle bir anda ayıldım. Şaşkınlık ve paniği aynı anda yaşıyordum. Bir anda sırtımdan bir ter boşandı.
"Öldü mü yoksa?" hemen sorduğumda polis de hemen konuştu.
"Hayır..Şu an Hayat Hastanesinde.." derin bir nefes verdim.
"Tamam hemen geliyorum.." diyerek telefonu kapattım. Ellerim titriyordu. Duygu'nun böyle bir şey yapmasını asla beklemezdim. Derin bir nefes aldım.
Hızla banyodan çıkıp dolapa yürüdüm. Bir jean ve bir tişört giyip deri ceketimi aldım.
"İdil..Neler oluyor?" Seslerime uyanmış olacak mi Hazan yatakta oturmuş bana bakıyordu.
Çantama hızlıca cüzdanımı telefonumu tıkıştırırken ona baktım.
"Duygu intihar etmiş..Hastaneye gidiyorum.." dediğimde bir anda gözleri büyüdü.
"Ne?Durumu nasılmış?" merakla sorduğunda derince ofladım.
"Bilmiyorum Hazan..Gidince öğreneceğim işte.." çantamı omzuma alıp odanın kapısına yürüdüm.
"Ailesinin haberi var mı?Neden sen gidiyorsun?" dediğinde durdum ve ona baktım.
"Ailesi yok Hazan..Ne bileyim benim numaramı bulmuşlar aradılar..." hızlı hızlı konuşuyordum.
Yataktan çıktı.
"Bekle ben de geleyim.." dediğinde hemen konuştum.
"Gelmene gerek yok..Ben neler olup bittiğini öğreneyim haber veririm.." bir şey söylemesine müsade etmeden çıkıp gittim.
Hızlı adımlarla merdivenleri inip bahçedeki arabamı çalıştırdım ve yola düştüm.
Kalbim korkuyla çarpıyordu. Benim yüzümden intihar etmişti. Bunu kabul etmek istemesem de bu böyleydi. Hazan ile beni gördükten sonra hiçbir umudu kalmamış olmalıydı. Ona çok mu sert davranmıştım..Pişmanlık yanımda kol geziyordu.
Sonuçta Duygu ile çok güzel bir ilişkimiz vardı. Son zamanları biraz sorunlu olsa da birbirimize pek çok şey katmıştık. Başka türlü sevmiştik. Onun öldüğünü düşündüğüm zamanlar hayatımın en kötü günleriydi. Ne aldığım terapiler ne yuttuğum ona ilaç fayda etmiyordu. Şimdi yeniden benim yüzümden ölümle burun burunaydı.
