Y. A. S. A.

Giriş

Rüzgarın hışırtısı, yere düşen damlaların sessiz mırıltısı, çizmelerimin altında kalan yaprakların hışırtısı, kendi kalbimin atışı kadar tanıdıktı.

Sessizdi dışım gibi, aşırı sessiz olduğu içinde içimdeki fırtınanın sesi duyuluyordu.

Kötü olduğumun farkında değildi hiç kimse. Bende iyiyim diyip geçiştiriyorum işte. Nefes almak zor gelir mi diyorum kendi kendime. Sevilmediğinizi hissedince geliyormuş. Herşeyi tadınca anlıyormuşuz.

Günümü uyumaya ayırıyorum artık. Akmıyor artık gözümden tek bir damla. Sankii kurumuş göz pınarlarım. Ağlasam rahatlardım belki biraz ama yok. Son zamanlar hiç birşey yolunda gitmiyor. Çok dengesiz bir sinirim var şu aralar. Herkese her an bağırıp çağırabiliyorum. Eski enerjim yok. Eski arkadaşlarımla artık o kadar samimi değilim. Ortamın en neşelisi değilim. Bir çok şeyimi kaybettim. Hepsi babamın benden gitmesinden sonra oldu. Üzerinde 1 yıl geçti ve ben bu 1 yılın her günü başka biri olarak değiştim.

Göğüs kafesim yırtıp açasım ve kalbimi söküp atasım var.

Git gide kötü oluyorum. Dibe batıyorum ve buna engel olamıyorum. Değiştirdiğim kaçıncı psikolog bilmiyorum ama hiç birisi çare olamadı.

Günde 8 saat uyumama rağmen hala uykusuz gibiyim. Psikologlar buna büyüme çağı, ergenliğin bitişi, saçma sapan şeyler diyorlar yaşadıklarımın hiç biriyle alakası yoktu.

Yatağa yapışmak istememin nesi ergenlik çağrıyla ilgili ola biliyor. Hayattan soğumamın büyümemle ne alakası var.

Ben 15 yaşında babasını kaybetmiş. 16 yaşında annesinin düğününe şahit olan. 17 yadındada mutlu aile tablosunu izlemiş biriyim.

Hayattan soğumam normal Di değil mi?

Kafamda senaryolar kuruyorum ve korkuyorum. Kimden mi? Kendimden.

Bazen sanki kendimi tutamiyormuşum gibi hissediyorum. Bedenimi kontrole alamıyorum.. Gerçek dünyayla iletişimimin kesildiğini hissediyorum kısa bir anlık. Sonra yeniden kendime gelip normalmiş gibi devam ediyorum.

Zaten hayatımdan normal olmayan çoğu şeyi normalleştirmiştim..

Annem  bir ilişkim olursa düzeleceğimi söylüyordu. Kendisi başka biri tarafından değerli hissedince düzeldigini düşünüyor.

Ama diğer ailesinden çok kızına vakit ayırsa düzeleceğini anlamıyor. Psikologlar götürməklə. Hastahanelere yatırmakla. Düzelmez.

Göz altlarım berbat şekilde, yaşıtlarımın bakımlı makyajlı dolaştığı devirde benim. Siyah kıyafetler ve ruhsuz yüzümle dolaşıyordum. Allah aşkına kim severdi beni.

Anksiyeteleri olan, şizofrene benzer biriyle kim olur. Hem olsada ben sevemem ki. O kişiyle sevgili gibi olamam. Sevemem. Diğer ilişkilerdeki gibi yapamam.

Ama güzel olurdu. Beni bu halimle kabul eden biri. Bütün kusurlarıma rağmen benimle olan birisi olsun isterdim. Ama eskiye dönmem kadar imkansız birsey bu.

Ben Ahu Dere.. Annesinin babasının cenazesinden 4 ay sonra evlenen. Küçük yaşta babasını kaybetip hayata olan bütün tadını yitiren. Gənc yaşta ruhu ölen Ahu. Babasının Ahusu. Annesinin Ahuzarı.

~Yakında