İDİL'DEN
Hazan'ın peşine taktığım adamım bana haber verdiğinde adeta uçarak gelmiştim yüzme salonuna..Duygu'nun Hazan ile konuşmasını görüşmesini engellemeye çalışacaktım ama gördüğüm manzara çoktan geç kaldığımın ispatıydı..
Hazan kucağında Kemal Efe'yi tutarken bana gözlerinde akmaya hazır yaşlar ile bakarken kalbim bin parçaya ayrıldı. Ona yeniden böyle iğrenç bir an yaşatıyordum.
Nefesimi düzenlemeye çalıştım.Koştuğum için bu zordu..Ona doğru birkaç adım attım.
"Sevgilim..Her şeyi anlatacağım..." dediğimde Duygu'ya baktı..Hayal kırıklığı dolu bakışları yeniden beni bulduğunda gözlerinde bekleyen o yaşlar süzüldü.
"İdil..Hayır..Hayır.." ağlayarak konuşuyordu..Bana bakışları öyle kırgındı ki bu bakışlar ile ne yapacağımı bilemiyordum.
"Hazan..Güzelim..Düşündüğün gibi bir şey yok..Ben seni asla aldatmadım sevgilim.." ona yaklaşarak söylediğimde sesim titriyordu.
Ağlamaları arasında derin bir nefes aldı.
"Ne zamandır görüşüyorsun onunla?" sorusu ile hemen panikle konuştum.
"Görüşme falan yok..Hayır..Hazan..Asla görüşmüyorum..Ben seni seviyorum bitanem.." paniktim..Aklıma gelen tüm cümleleri bir anda söylüyordum..
"İdil..Neden? Her şey böyle güzelken neden bunu yapıyorsun?" bana doğru yürüyüp yanımdan geçmeye niyetlenmişti ki hemen onu kolundan tuttum.
"Sevgilim..Hayır..Bir şey yapmadım..Sana yemin ederim Hazan.." yalvarıyordum..Ne Duygu ne de salondaki diğer insanlar asla umrumda değildi.
"Bırak dokunma..Dokunma..Sakinleşmem lazım.." dediğinde hal ağlıyordu. Kucağındaki Kemal Efe de olayın gerginliğinden gerilmiş korku dolu gözlerle bana bakıyordu.
"Hazan..Bana bak..Evimize gidelim sevgilim..Gerçekten ben asla hata yapmadım..Asla seni aldatmadım Hazan.." korku ve panikle yalvarıyordum çünkü sevdiğim kadın bana böyle üzgün ve hayal kırıklığı ile bakarken yapabileceğim başka bir şey yoktu.
"Bu ne ya? Bir ayaklarına kapanıp yalvarmadığın kaldı İdil.." Hazan da ben de sesin sahibi Duygu'ya baktık.
"Sana ne? Gerekirse onu da yaparım Duygu sana ne?" öfkeyle bağırdım ve hemen Hazan'a döndüm.
"Sevgilim..Beni dinle..Sadece beni dinle.." diye yalvardım.
"İdil..Dur ne olur..Bırak beni..İzin ver.." yanımdan yürümeye çalışıyordu.
"Hazan.." ikimiz de yönümüzü bu sese döndük.
Ekim bizden birkaç sıra yukarıdaki tribünlerin merdivenlerinden inerken Hazan'a bakıyordu. Hazan'ın üzgün yüzü Ekim'i görünce gerildi.
"İyi misin? Zorluyor mu seni?" diye sorarak önce Hazan'a sonra bana baktı. Şaşkındım.Ekim'in Hazan ile bu konuşma tarzını ona bakışını garipsiyordum.
"Olaya bak..Hazan da boş değilmiş.." Duygu olduğu yerden konuştuğunda Hazan da ben de Ekim'de ona baktık. Söylediği şey öfkeyle Hazan'a bakmama sebep oldu.
"Ne diyorsun sen be? Herkesi kendiniz gibi mi sanıyorsunuz?" Hazan öfkeyle Duygu'ya bağırdı ve bana baktı.
"Çekil sen de İdil..Gerçekten sinirliyim şu an.." dediğinde tam önünde durmaya devam ettim.
"Hazan..Ne oluyor böyle? Ne diyor bu kadın?" sadece karşımdaki Hazan'ın duyacağı şekilde onun gözlerine bakarak söylemiştim.
