💚 ឆ្លាក់ស្នេហ៍ចារក្នុងបេះដូងបង 💚

ភាគ២៨៖ប៉ា ថេយ៍ សុំអង្វរ

     ថេយ៉ុង ស្លុតអារម្មណ៍ ភ័ន្តភ្លាំងស្មារតី ទីនេះមិនមែនជាផ្ទះ មិនមែនជាសណ្ឋាគារ តែជាក្រុមហ៊ុនដែលមានមនុស្សចេញចូលជាច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់រៀងរាល់ពេល។ តើគេអាចមកចំណាយពេលវេលាធ្វើរឿងស៊ីជម្រៅដូចនេះម្តេចបានទៅគ្រាន់តែគិតក៏គេខ្មាសជំនាងក្រុមហ៊ុនដែរ។ ប៉ុន្តែជាតម្រូវការលោកប៉ាទៅហើយគេមិនអាចហាមាត់បដិសេចប្រកែកយ៉ាងដាច់អហង្ការបានទេ មានតែព្យាយាមបម្រើអារម្មណ៍របស់នាយឱ្យទៅដល់ត្រើយនៃសេចក្តីសុខម្តងទៀតតែប៉ុណ្ណោះ។
     “អឹម!” ថេយ៉ុង គ្រហឹមក្នុងបំពង់ក ចាប់ផ្តើមលើកដាក់ត្រគាក ពីចង្វាក់យឺតទៅជាលឿន។ បន្ទាប់មកក៏ញាប់ខ្លាំងទៅៗ នៅពេលដែលទទួលបានការបម្រើអារម្មណ៍យ៉ាងល្អ បុរសចំណាស់ក៏លូកដៃទៅស្ទាបអង្អែលត្រគាករាងតូចយ៉ាងបំពានយ៉ាងប្រហើនរួចទះឮសូរផាច់ៗ ច្របាច់ឈ្លេចឈ្លីតាមទំនងចិត្ត និងបានបន្សល់ទុកស្នាមម្រាមដៃដៅជាប់សាច់ត្រគាកដ៏ហាប់ណែនយ៉ាងក្រហមរងូវ។
     “អ្ហាស.. លោកប៉ា.. អឹសៗ!” ថេយ៉ុង ស្រេវស្រាវក្នុងពោះអុកយកៗនៅពេលជិតដល់ចំណុចកំពូល ជុងហ្គុក ក៏ជួយជ្រោមជ្រែងបុកកម្លាំងផ្ទប់ទៅពីខាងក្រោមហើយចាប់ចង្កេះតូចអង្ក្រងឱបរឹតរួតកាន់តែណែនរង្វង់ដៃរួចក៏ដោលសម្រុកខ្លាំងៗ ខាំបបូរមាត់សឹងតែរលាត់ស្បែកហូរឈាម ប៉ុន្តែនៅតែមិនអាចរម្ងាប់ចិត្តពុះពោរកញ្ជ្រោលបាន ព្រោះសេចក្តីត្រូវការរបស់គេនោះវាឆាបឆួលរុករានទន្ទ្រានប្រៀបដូចជាអណ្តាតភ្លើងឆេះក្នុងប្រអប់ទ្រូងរបស់គេយ៉ាងញាប់ញ័រមិនអាចពន្លត់បញ្ឈប់បាននោះទេ។
     “លោកប៉ាអាស៎.. លោកប៉ា..” កំលោះតូចដង្ហក់រាងកាយងើយក្បាលគ្រញែងស្មា ខណៈសាច់ហាប់ណែនរឹងកញ្ជ្រឹសបុកចំចំណុចសុខស្រួលខ្លាំងពេក គេក៏ទទួលបានក្តីសុខ លាយឡំអារម្មណ៍រំភើបឥតគណនា ជុងហ្គុក បុកកញ្ឆក់ៗបាញ់ទឹកសខាប់អន្ធិលចូលរាងកាយ ថេយ៉ុង គ្រប់តំណក់ រាងតូចក៏ចាប់ផ្តើមទន់ខ្លួនល្អូកផ្តួលខ្លួនផ្តេកក្បាលលើស្មាលោកប៉ាដោយអស់កម្លាំងល្ហិតល្ហៃដៃជើង បង្ហើបសំឡេងដកដង្ហើមហឹមៗ ខ្ជាក់កម្សួលក្តៅភាយ នឿយហត់ខ្លាំងពេក ត្របក់ភ្នែកទាំងគូចាប់ផ្តើមទន់ស្ទើរតែបើកពុំរួច។
     “ថេយ៍ ទៅលែងរួចហើយប៉ា..” ថេយ៉ុង និយាយប្រាប់ដល់ ជុងហ្គុក រួចក៏សសៀរផ្ទៃមុខផ្អឹបមកថើបគល់កលោកប៉ាមួយដង្ហើម។
     “មួយទឹកទៀត សឹមបញ្ចប់!”
     “បានហើយប៉ា ថេយ៍ ទ្រាំទ្រលែងរួចហើយ ថេយ៍ ហេវហត់អស់កម្លាំងខ្លាំងណាស់!”
     “តែយើងចង់បន្ត..” ជុងហ្គុក បញ្ជាដោយដាច់អហង្ការ រួចចាប់លើក ថេយ៉ុង ឡើងដាក់ឱ្យគេឈរច្រតដៃទប់នឹងខ្នងតុធំ ហើយនាយក៏ចាប់ទាញទយត្រគាកមូលក្លំរបស់គេឡើង រួចស៊កអាវុធសាច់ចូលទៅម្តងទៀត។
     “ហ្អឹម!” ថេយ៉ុង ស្រេវស្រាញសង្កៀរសាច់ដែលលោកប៉ាដាក់ចូលទៅដកចេញមកវិញរួចចាប់ចុងភាពរឹងមាំត្រដុសញីញក់និងសាច់ទន់ល្មើយដែលមានសភាពហើមក្រហមព្រឿងៗតិចៗនោះ លលេងឱ្យរាងតូចស្រើបស្រេវព្រឺព្រួចឆ្អឹងខ្នង។
     “ប៉ាដាក់ចូលមក!” រាងក្រាស់ញញិមចុងមាត់ កាលបើដឹងថាកូនប្រុសកំពុងអន្ទៈសារ កាលដែលលោកប៉ាមិនព្រមដាក់ភាពរឹងមាំចូលទៅក្នុងចំណុចពិសេសរបស់គេនោះ នាយធ្វើឱ្យគេក្នាញ់រហូតដល់ខាំបបូរមាត់បង្ហាញកែវភ្នែកអង្វរករស្ទើរទីបំផុតគ្មាន។
     “ប៉ា ថេយ៍ សុំអង្វរ!” ដើមឡើយគេគិតថាចប់ ឈប់ទៅហើយ តែលោកប៉ាបែរជាញ៉ោះឱ្យគេមានអារម្មណ៍ស្រើបស្រាលឡើងវិញទាំងចិត្តក្តៅឆួល។
     “និយាយឱ្យយើងពេញចិត្តមក!” ជុងហ្គុក នៅត្រដុសភាពទន់ជ្រាយ ថេយ៉ុង ដដែលតែគេចង់បង្កើតសូរស័ព្ទសំឡេងឱ្យកាន់តែពិសេសព្រឺព្រួចជាងនេះ ទើបបញ្ជាបង្ខិតបង្ខំ ថេយ៉ុង ឱ្យនិយាយពីភាសាសិចឱ្យគេស្តាប់។ រាងតូចសម្លឹងមើលឃើញសភាពរបស់ខ្លួនឯងប្រៀបដូចជាការស្រេកឃ្លានក្នុងសេចក្តីតណ្ហាងើបក្បាលលែងរួច ហើយក៏សម្លឹងមើលទៅកាន់បុរសចិត្តអប្រិយដែលគ្មានក្តីមេត្តាចំពោះគេក្នុងកែវភ្នែកដ៏ក្តៅគគុក។
     “I need your dick put it in.. Please..”
     “Please Daddy Come on..”
     “My Man..”
     ថេយ៉ុង វាចាដោយគ្មានភាពអៀនខ្មាស រួចស្តោះទឹកមាត់ដាក់ម្រាមដៃយកមកលាបនិងភាពទន់ជ្រាយរបស់ខ្លួន ហើយលើកជើងម្ខាងគងទៅលើតុ អែនត្រគាកកាន់តែខ្ពស់បង្ហាញច្រកតូចចង្អៀតយ៉ាងស្រស់ស្អាត ខាំបបូរមាត់មុននឹងលូកម្រាមដៃពីរចូលទៅរុកដកៗក្នុងភាពទន់ជ្រាយរបស់ខ្លួនកាន់តែញាប់ស្អេកហើយដកចេញនិងបានទះគូទខ្លួនឯងមួយដៃផាច់..
     “បុកអូនមកបងសំឡាញ់!” ជុងហ្គុក ក្នាញ់និងសម្តីក្មេងព្រិលរួចក៏បុកភាពរឹងមាំពីខាងក្រោយមួយទំហឹង ថេយ៉ុង ដោលខ្លួនរុលទៅមុខព្រោះអួលនិងការបុកផ្ទប់មិនបន្ធូរដៃពីលោកប៉ា។ រាងក្រាស់ចាប់ស្រាយក្រវាត់កចេញពីកអាវរួចយកទៅចងស្រោបចុងដើមទ្រូង ថេយ៉ុង យ៉ាងណែនណាន់បន្លាយខ្សែដែលសល់រាងវែងទុកកាន់ភ្ជាប់និងកណ្តាប់ដៃ។ បន្ទាប់មកកម្លាំងបុកសម្រុកមិនប្រណីក៏ចាប់ផ្តើមយុទ្ធនាការបន្តបើកការវាយប្រហារឥតឈប់ឈររហូតដល់សំឡេងសាច់ប៉ះសាច់សារជាថ្មី។
     “អឹស.. ប៉ា.. អ្ហាសៗ.. ប៉ាអូនស្រួលខ្លាំងណាស់!” ថេយ៉ុង អាចដឹងថានាយប្រាកដជាពេញចិត្តកាលដែលខ្លួនសំដែងខ្លួនធ្វើដូចជាស្នំបម្រើហើយនិយាយភាសាអាសអាភាសឱ្យនាយបានស្តាប់រណ្តំត្រចៀកដល់ពេលនោះ នាយនឹងកាន់តែមានថាមពលខ្លាំងជាងមុន ហើយនាំគេឡើងទៅរកឋានសួគ៌មិនបញ្ឈប់សង្គ្រាមស្នេហ៍ដ៏ក្តៅរោលរាលមួយនេះដោយងាយៗនោះទេ។
     “អ្ហឹមៗ.. ដេតឌី!” ជុងហ្គុក លូកប្រអប់ដៃទៅចាប់ច្របាច់ចង្ការ ថេយ៉ុង ឱនទៅថើបបឺតបបូរមាត់រាងតូច បឺតជញ្ជក់យ៉ាងផ្អែមល្ហែម រីឯត្រគាកមាំរបស់គេក៏គ្រលែងបុកខ្លាំងៗឥតស្រាក់ស្រាន្តមិនបន្ធូរកម្លាំង។
     “បៀមម្រាមដៃប៉ាមក!” កូនប្រុសសំណព្វចិត្តស្តាប់បង្គាប់រួចហាមាត់ចាប់បៀមម្រាមដៃឪពុកជញ្ជក់លិឍយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ។
     “អឹម!” ថេយ៉ុង ខាំញិចចុងម្រាមដៃ ជុងហ្គុក បន្តិច ទើបសើចខិលដាក់នាយហើយប្តូរបបូរមាត់មកថើបមាត់ឪពុកមួយខ្សឺត។ មុននឹងផ្តេកក្បាលក្រាបលើតុទុកឱ្យ ជុងហ្គុក ជាអ្នកថើបបំបោសផែនអង្អែលខ្នងនិងដងស្មា បង្អូសឡើងតាមកញ្ជឹងកផ្នែកខាងក្រោយ រុលផ្ទៃមុខបង្ខិតឡើងទៅថើបសរសៃសក់រាងតូច សឹមផ្ទេរស្នាមថើបមកថើបសៀតផ្កានិងខាំត្រចៀក ថេយ៉ុង ថ្នមៗ។
     “ហ្អឹម ប៉ា..” ជុងហ្គុក បុកសម្រុកខ្លាំងៗខ្ញាំទះត្រគាក ថេយ៉ុង ហើមសាច់ភ្ជាប់ស្នាមម្រាមដៃទាំងផ្ទាំងៗ។
     ផាច់ៗ..
     “អា..អាយប៉ាដល់ហើយ!” ថេយ៉ុង ញ័រខ្លួនតតាត់បាញ់សំណើមខ្លួនខ្ជាក់ចេញមកហូរប្រឡាក់ទៅលើឥដ្ឋការ៉ូជាច្រើនតំណក់។
     ជុងហ្គុក ឯណោះពើតបន្ថែមកម្លាំងចុងក្រោយហើយដល់ទីបញ្ចប់នាយក៏កន្ត្រាក់ខ្លួនបញ្ជាក់ពីអារម្មណ៍ក្តីសុខដ៏ជ្រាលជ្រៅខ្លាំងបំផុតទទួលបានយ៉ាងគាប់ចិត្ត។
     “ហ៊ឹក!” ថេយ៉ុង ទន់ជង្គង់សម្រូតខ្លួនអង្គុយចុះលើឥដ្ឋ បញ្ចេញសំណើមក្តៅគគុកដែលទទួលបានមកពីលោកប៉ាសម្រក់ជ្រាបដាបតែមើលទៅកាន់រាងកាយរបស់គេរឹតតែសិចស៊ីឡើងទ្វេដង។ ស្នាមជាំដៅជាប់ពេញលើខ្នងនិងកញ្ជឹងក រាងកាយតូចល្វត់ល្វន់ ត្រូវបានលោកប៉ាបំពានរុករានជាច្រើនលើកជាច្រើនសារ កាលបើនៅតំបន់ហាមឃាត់ឯណោះសុទ្ធសឹងស្នាមដៃនិងសភាពក្រហមរងាលពាសពេញត្រគាក។ ដោយមិនទាន់អស់ជំហាយស្រេកឃ្លាននូវកាមកិលេស។
     ជុងហ្គុក ដើរចូលទៅចាប់លើកបី ថេយ៉ុង ឡើង មុននឹងនាំកាយតូចចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកដោយមិនប្រាប់ថានឹងទៅទីនោះដើម្បីអ្វី។
     “ប៉ា..” ថេយ៉ុង គ្រវីក្បាលដ្បិតរាងក្រាស់ចាប់លើកគេដាក់លើទម្រឡាប៊ូឱ្យអង្គុយកន្ធែកជើងបង្ហាញពីភាពអៀនខ្មាសពេញៗភ្នែកទាំងគូ។
     “កុំងាកមុខចេញ មើលទៅក្នុងកញ្ចក់ទៅ!” ជុងហ្គុក បញ្ជា ថេយ៉ុង ដកដង្ហើមមួយៗសម្រួលអារម្មណ៍រួចងាកទៅកាន់កញ្ចក់រាងក្រាស់ក៏បង្ហាញស្នាមញញិមត្រជាក់ស្រេងនិងកែវភ្នែកដ៏មុតស្រួចរបស់នាយឡើងបញ្ចេញមកដោយទិដ្ឋភាពក្តៅគគុក។
     “វាស្អាតខ្លាំងណាស់!” កំលោះចាស់ញញិមក្បួចលូកម្រាមដៃចូលទៅស្ទាបអង្អែលត្រដុសឈ្លេចឈ្លីភាពទន់ជ្រាយរាងតូចកៀសសំណើមសខាប់អន្ធិលនោះនាំឱ្យប្រឡាក់ពាសពេញម្រាមដៃរបស់ខ្លួន។
     ថេយ៉ុង ខ្មាសខ្លាំងបំផុតតែក៏មានអារម្មណ៍ស្រើបស្រាល នៅពេលដែលលោកប៉ាលូកម្រាមដៃចូលទៅរាងកាយគេម្តងរាក់ម្តងជ្រៅ និងបានធ្វើចលនាដកចេញដាក់ចូលរហូតដល់កំលោះតូចអែនខ្នងពត់ពេនត្រគាកនៅពុំស្ងៀម។
     “អ្ហឹមប៉ា..” បបូរមាត់សិចស៊ីត្រូវជើងធ្មេញសស្គុសសង្កត់ស្ទើរតែជ្រាបដាបឈាម ហើយស្រែកថ្ងួចថ្ងូរសំដែងទឹកមុខតក់ក្រហល់ ទទួលយកការសម្រុកដោយម្រាមដៃលោកប៉ាវាយប្រហារកាន់តែញាប់ខ្លាំងទៅៗ។
     “អ្ហឹមៗ.. អាស.. អឹស..” អារម្មណ៍សុខស្រួល អារម្មណ៍ពេញចិត្ត លាយឡំអារម្មណ៍រំភើបនិងកម្តៅដ៏ក្តៅគគុកចាប់ផ្តើមប្រមូលផ្តុំក្នុងស្មារតីរបស់គេស្របពេលតែមួយ។ ដ្បិតកម្លាំងម្រាមដៃនាយសម្រុកខ្លាំងៗយ៉ាងណា តែវាឈឺផ្សារផ្សារភ្ជាប់និងភាពសុខស្រួល កំឡុងពេលដែលនាយបុកកាន់តែជ្រៅខ្លាំងគេមិនអាចហាមឃាត់កម្តៅតណ្ហាដែលពុះកញ្ជ្រោលក្នុងខ្លួននោះបានទេ រួចក៏កន្ត្រាក់ខ្លួន ញាក់ស្មា ឈឺនោមចេញមកប្រឡាក់ពេញកញ្ចក់ រាងក្រាស់ក៏ញញិមដោយការគ្រឺតក្នាញ់ កាលបើកូនប្រុសកំលោះតូចដង្ហក់គួរឱ្យស្រឡាញ់យ៉ាងនេះ គេក៏អត់នឹងឱនទៅឈ្ងោកថើបថ្ពាល់អាល្អិតមួយដង្ហើមមិនបាន។
     “ប៉ា ថេយ៍ ឃ្លានហើយ ប៉ុណ្ណឹងបានហើយណា!” ល្មមឈប់សម្រាកហើយចាប់តាំងពីព្រឹកដល់ថ្ងៃរសៀល ថេយ៉ុង ទើបតែដាច់ចិត្តហាមាត់សុំ ជុងហ្គុក ទៅរកញ៉ាំអាហារខ្លះមិនអ៊ីចឹងទេគេដាច់ខ្យល់ស្លាប់មុនអាយុជាក់ជាមិនខាន។
     “មួយទឹកទៀត..”
     “ហេតុអី្វថ្ងៃនេះប៉ាល្មោភយ៉ាងនេះ? ប៉ាមិនអាណិតអាសូរកូនដែលជិតនឹងដង្ហើមចង្រិតស្លាប់ទេឬ? ថេយ៍ អស់កម្លាំងខ្លាំងណាស់.. ថេយ៍ ឈឺសង្កៀរសព្វសាច់ ប៉ាមិនប្រណីដល់កូនបន្តិចទេមែនទេ?”
     “សាច់ការណ៍ស្អីទៅឈរនិយាយគ្នាជាមួយ អា ក្អេនក'ឌី នោះរាប់ម៉ោង?” នៅទីបំផុតគេក៏និយាយចេះចេញហេតុផលបានឱ្យ ថេយ៉ុង ដឹងអំពីមូលហេតុដែលនាយបានខឹងដាច់ក្បាលដាច់កន្ទុយនាគ្រានោះ ប៉ុន្តែសម្តីរបស់គេធ្ងន់ៗពិបាកស្តាប់រហូតដល់ទទួលយកមិនបាន។
     “ប៉ាហៅគាត់ដាច់សាច់ខ្លាំងម្លេ៉ះ? ខ្ញុំទៅនិយាយការងារជាមួយគាត់ទេតើស!” សម្តី ថេយ៉ុង កាន់តែផ្លុំស្លឹកត្រចៀក ជុងហ្គុក ឱ្យក្តៅឆេះឆួលព្រោះគេចាប់ផ្តើមមានភាពក្លាហានហ៊ានចេញមុខមាត់ការពារក្មេងប្រុសនោះកាន់តែពេញទំហឹង។
     “ឥឡូវចេះតមាត់យើង ពាំងខ្លួនការពារអាក្មេងនរកនោះទៀត?”
     “ប៉ា.. អាក្រក់ស្តាប់ណាស់!”
     “យើងទៅដេកផ្ទះចម្ការ ពេញមួយខែ..”
     “ទៅយូរយ៉ាងនេះឬមួយ?”
     “យើងទៅរៀបការជាមួយកូនស្រីកសិករ..”
     “បានតើស ខ្ញុំនឹងរៀបការជាមួយបង អេនឌី ឱ្យប៉ាដឹងថាខ្ញុំរើសប្តីមិនខុស ប្តីមិនចេះងរង៉ក់ ខឹងច្រើន ចិត្តច្រើនដូចកូនទារក ងាកខឹងៗ ពិបាកលួងណាស់..”
     “ការៗទៅ ការជាមួយអានរកនោះទៅ!”
     “ប៉ា..” ថេយ៉ុង ស្រវាចាប់ទាញដៃ ជុងហ្គុក នាំនាយមកវិញ គេនិយាយបញ្ជោះតិចតួចខឹងគេងរង៉ក់អាក្រក់ណាស់ និយាយមិនដែលចេះត្រូវគ្នាបានយូរដូចម្តេច គេឯណាមានបំណងចង់ការប្តីក្រៅពីនាយនោះ មិនដែលទាំងធ្លាប់គិតផង ព្រោះគេស្រលាញ់នាយពេញបេះដូង បាត់មុខមួយថ្ងៃមិនបានទេ។
     “ប៉ាគិតមែនទេ? ថាថេយ៍ និងបង អេនឌី សេពគប់គ្នា? ពួកយើងជាមិត្តភក្តិជាមួយគ្នាកាលនៅតូច មានតែបង អេនឌី ម្នាក់ទេ ដែលរង់ចាំការពារ ថេយ៍ ពីក្មេងមិនល្អជានិច្ច ប៉ាមិនដែលដឹងទេថា ថេយ៍ ទៅចួបអ្វីខ្លះនៅឯសង្គមខាងក្រៅនោះនរណាក៏ដឹងថាកូនជាកូនចិញ្ចឹមរបស់ប៉ា ហើយពួកគេក៏តែងតែជេរស្តីថាឱ្យ ថេយ៍ ជាក្មេងគ្មានម៉ែឪជានិច្ច ថេយ៍ មិនចង់និយាយពីរឿងទាំងនេះទេ ហ៊ឹក..” កំលោះតូចក្នក់ចិត្តមួយរំពេចយំឈូរចេញមក ហើយរត់ចាកចេញទៅទាំងឫកពាតូចចិត្តជាខ្លាំង។ ចាប់តាំងពីតូចដល់ធំគេមិនដែលត្អូញត្អែររឿងនេះឱ្យនាយបានដឹងឡើយ ពីព្រោះកាលណោះដឹងថាលោកប៉ាធ្វើការហត់នឿយស្មុគស្មាញច្រើនសូម្បីតែចង់លេងជាមួយក៏មិនហ៊ានដែរ រឿងអីក្លាហានហ៊ាននិយាយប្រាប់រឿងមិនល្អឱ្យនាយចាក់ស្មុគគំនិតបន្ថែមទៅលើរឿងតប់ប្រមល់ទាំងនោះទៀត។
     ស្លៀកពាក់រួចរាល់ ថេយ៉ុង សម្លឹងមើលម៉ោង ដល់ម៉ោងចេញពីធ្វើការហើយ សឹមទៅរៀបចំរបស់របរដាក់ចូលកាបូបត្រៀមត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ។
     “យើងគិតថានឹងនាំទៅទិញខ្សែកពេជ្រ តែថ្ងៃនេះរឹងក្បាលចេះតមាត់អ៊ីចឹង ចាំឆ្នាំក្រោយទៀតទៅ!” ជុងហ្គុក លើកខោមកស្លៀកទឺនុយឱ្យបានស្អាតរៀបរយ ថេយ៉ុង ឮសូរគេថាដូច្នោះ ទើបសំដែងឫកពាធ្វើជាមិនខ្វាយខ្វល់ព្រោះគេមិនបានត្រេកត្រអាលរឿងខ្សែកពេជ្រស្អីនោះទេ គេចង់ក្លាយទៅជាមនុស្សដែលនាយស្រលាញ់។ ខណៈអ្នកដែលម្ខាងទៀតគ្មានភាពតបត រឹតតែធ្វើឱ្យលោកប៉ាឆួលកម្សួលក្តៅងុំ ហើយសម្លឹងមើលកំលោះតូចដែលរៀបចំទុកដាក់ឯកសារទៅតាមថតទូនីមួយៗយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។
     “ប្រុសស៊ីខួរអស់ហើយឬបានស្តាប់មិនឮសម្តីយើងនិយាយ?”
     “...” ថេយ៉ុង ពុំអើពើបន្តធ្វើការបន្ថែមទៀតរហូតដល់រួចរាល់ ទើបដើរចាកចេញទៅមុនទាំងទឹកភ្នែកហូរសសឹកសស្រាក់ ជុងហ្គុក ឯណោះសែនគ្រឺតព្រោះមិនធ្លាប់ឃើញក្មេងនេះរឹងរូសយ៉ាងនេះឡើយ។ កំលោះតូចដើរយំអណ្តឺតអណ្តក់កាត់មុខបុគ្គលិកគេឯងគ្រប់គ្នា ខ្សឹកខ្សួរដកចង្ការមាន់ផ្ទឹកៗ ទឹកភ្នែកហូររហេមរហាម ពូសន្តិសុខឯណោះឃើញហើយគាត់រៀបចំខ្លួនមិនត្រូវ ស្មានថានរណាថីឬមួយគាត់យាមកាមមើលថែរថយន្តរបស់គេមិនបានល្អ ស្រាប់តែគេយំប៊ូបាច់អណ្តឺតអណ្តក់ដាក់គាត់ គាត់ស្តាប់ឡើងចំហមាត់ធ្លុង។
     “ពូ.. ហ៊ឹកៗ.. ពូប៉ាអត់ដែលស្រលាញ់ខ្ញុំម្តងណាទេ!”
     “ម៉េចអ៊ីចឹងលោកអគ្គនាយក?” គាត់សម្លឹងមើលមុខ ថេយ៉ុង ដែលឈរយំទឹកភ្នែកទឹកសំបោរ ហូរកក្លាក់ដូចឈរស្តាប់កូនក្មេងអាយុ ៣ ឆ្នាំយំរៀបរាប់ទូលពិតគាត់អ៊ីចឹង។
     “ប៉ាជេរខ្ញុំ ប៉ាថាខ្ញុំអត់ប្រយោជន៍.. ហ៊ឹកៗ.. ប៉ាថាខ្ញុំធំឡើងរឹងក្បាល ប្រុសស៊ីខួរ ពូខ្ញុំឈឺចាប់ណាស់.. ហ៊ឹកៗ!”
     “ពេលខ្លះគាត់គ្រាន់តែខឹងមួយឆាវទេដឹង? គ្មានឪពុកណាដែលថាមិនស្រលាញ់កូននោះទេ!”
     “បើគាត់ស្រលាញ់ខ្ញុំមែន គាត់ដណ្តឹងខ្ញុំធ្វើជាប្រពន្ធហើយ មិនមែនគាត់ចោទខ្ញុំថាប្រុសផ្សេងស៊ីខួរទេ!”
     “អ្ហះ? ប៉ា-កូន-ប្រពន្ធ? លោកអគ្គនាយកចង់និយាយថាយ៉ាងម៉េចហ្នឹង?”
     “ទៅធ្វើការរបស់ឯងទៅ!” ជុងហ្គុក ថាដូច្នោះដោយសារតែសន្តិសុខនោះអាយុស្របាលគេដែរ មុននឹងចាប់អូសដៃ ថេយ៉ុង រុញគេចូលទៅក្នុងឡានហើយបិទទ្វារជិតស្លុប ហើយចូលទៅអង្គុយតាមក្រោយ សម្លឹងមើលមុខអាល្អិតដោយកែវភ្នែកមុតស្រួច។
     “ដើរយំ ដើរស្រែក មិនចេះខ្មាសគេ ខ្លួនធំប៉ុនឃ្លោកទៅហើយនៅភ្លើទៀត?”
     លោកប៉ាសង្គ្រឺតធ្មេញស្រែកជេរ អាល្អិតក៏ទួញយំអុកខ្លួនលើកៅអី ព្រោះតែមិនសុខចិត្ត..
     “ខ្ញុំភ្លើអ៊ីចឹង.. ហ៊ឹកៗ ប៉ាដើររកមើលទៅ ម៉ាប្រទេសស្កុតឡែននេះនរណាគេស្រលាញ់ប៉ាខ្លាំងជាងខ្ញុំ? ប៉ាជេរស្តីខ្ញុំ ថាខ្ញុំយ៉ាងម៉េចស្រេចតែតាមចិត្តប៉ា តែប៉ាកុំជេរខ្ញុំថា.. ប្រុសស៊ីខួរខ្ញុំ.. ព្រោះខ្ញុំស្រលាញ់ប៉ាខ្លាំងជាងនរណាៗទាំងអស់ ហ៊ឹកៗ.. ហ៊ឺៗ.. អាងអី.. ហ៊ឹកៗ..ជេរ.. ហ៊ឹកៗ.. សម្លុត.. ហ៊ឹកៗ.. វាយ.. ហ៊ឹកៗ.. រំលោភ ហ្នឹងបើខ្ញុំមិនស្រលាញ់ប៉ា ខ្ញុំផ្តឹងប៉ាពីបទល្មើសរំលោភសេពសន្ថវៈមកលើរូបខ្ញុំហើយ!”
     “ប្តឹងទៅអាយុ ១៨ ឆ្នាំមិនទាន់ អូសយើងឡើងគ្រែ ស្រាតខោអាវ ហែកជើងឱ្យយើងគ្រប់ពេល ខួរក្បាលនេះឆាប់ភ្លេចមែន អាយុមិនទាន់ ៣០ ផង ភ្លេចមុខ ភ្លេចក្រោយ យើងជេរថាប្រុសស៊ីខួរមកអង្គុយកើតទុក្ខមិនសុខចិត្តបានតើសឱ្យតែសម្បើមដៃអ៊ីចឹង កុំមកបង្ហាញមុខឱ្យយើងឃើញ!”
     “ប៉ាងរង៉ក់.. ពូកែខឹង ពូកែជេរ ពេលខ្ញុំងរង៉ក់ចំពោះប៉ាវិញ ប៉ាដេញខ្ញុំចេញតែរហូតហ្នឹង ចាំមើលថាពេលគ្មានខ្ញុំប៉ាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ប៉ាប្រហែលជាមិនឈឺចាប់ទេ ព្រោះប៉ាមិនដែលស្រលាញ់ខ្ញុំ..”
     “ចង់ទៅណាក៏ទៅៗ.. កុំឱ្យយើងហាមាត់ដេញច្រើនដងជាងនេះ!” ថេយ៉ុង យំគគ្រូករុញទ្វារឡានបើកឡើងលែងប្រកែក ព្រោះចង់ឱ្យនាយដឹងថាគេក៏ធំទៅហើយដែរ។
     “ទៅហើយ កុំទៅបង្ហាញមុខមាត់ឱ្យលោកយាយនិងម៉ែដោះឃើញ..” ជុងហ្គុក និយាយដល់ចំណុចនេះអាល្អិតបែរជាទច់ដំណើរ។
     “ហ៊ឹកៗ..”
     “ម្តេចមិនទៅ?”
     ក្រឹប!!
     ថេយ៉ុង ទាញទ្វារឡានបិទវិញ ហើយត្បុលខ្លួនចូលទៅអង្គុយច្រកគៀវលើភ្លៅ ជុងហ្គុក។
     “ហ៊ឹកៗ..”
     “អាម្នាក់សន្តិសុខហ្នឹងសាច់ញាតិឯងឬ? បានទៅឈរយំរៀបរាប់ដាក់វា?”
     “ហ៊ឹកៗ.. មកពីប៉ាអត់ស្រលាញ់ ថេយ៍!”
     “ស្រលាញ់ ឬមិនស្រលាញ់ ចាំបាច់ដើរយំប្រាប់គេឯងដែរ?”
     “មកពី ថេយ៍ ចង់ឱ្យគ្រប់គ្នាដឹងឮថាប៉ាជារបស់ ថេយ៉ុង តែម្នាក់គត់ ហ៊ឹកៗ..”
     “ចេះតមាត់ រឹងរូស បើដឹងធំឡើងនិស្ស័យរឹងបែបហ្នឹងទុកឱ្យនៅនឹងម៉ែដោះ ខ្ពើមមើលឯង បោះឯងចោលទៅចូលក្នុងធុងសំរាម!” កំលោះតូចខ្សឹកខ្សួរតិចៗ ផ្តេកក្បាលលើស្មាមាំ ឈប់យំ ឈប់ងរង៉ក់ ខណៈរថយន្តក៏បញ្ឆេះម៉ាស៊ីនបើកចាកចេញទៅបាត់។
    
     ភូមិគ្រឹះណែលដេលី
     ម៉ោង ៧:៣២ នាទីយប់!!
     បន្ទប់អ្នកប្រុសធំ..
     ប្រអប់ជើងទម្ងន់ស្រាលឈានចូលទៅខាងក្នុងបន្ទប់ត្រជាក់ល្ហឹមសម្លឹងមើលអ្នកដែលអង្គុយគិតបុងបញ្ជីការងារចម្ការឯណោះដោយទឹកមុខស្រងូតស្រងាត់។
     “មកធ្វើអី?” ជុងហ្គុក ដេញសំណួរទៅកាន់រាងតូចដោយខ្សែភ្នែកគេនៅផ្តោតសម្លឹងមើលសន្លឹកកិច្ចការដដែល។
     “ថេយ៍ ចង់គេងជាមួយប៉ា!” ថេយ៉ុង ដាក់ខ្លួនលើគ្រែនាយសម្លឹងមើលផែនខ្នងមាំទាំរបស់លោកប៉ា។
     “តែយើងចង់ដេកម្នាក់ឯង!”
     “តែ ថេយ៍ ចង់គេងជាមួយប៉ា!”
     “ចេញក្រៅ!”
     “ទេ..”
     “ឯងរឹងអ្ហេស?”
     “ថេយ៍ ចង់គេងទីនេះ!” គេដឹងថានាយខឹង ទើបចង់នៅលួង ទោះបីគេអាចខឹង ឬខូចចិត្ត ក៏បានត្រឹមតែលាក់ទុកក្នុងចិត្តម្នាក់ឯង ព្រោះដឹងថា ជុងហ្គុក នឹងគ្មានថ្ងៃយល់ព្រមតាមលួងលោមគេនោះទេ។
     “ប៉ា ថេយ៍ ចង់ក្អួត..”
     “មិនទៅរកម៉ែដោះឱ្យមើល?”
     “ប៉ា ថេយ៍ វិលមុខណាស់ ថេយ៍ ចង់ក្អួត!” ជុងហ្គុក ទម្លាក់ចុងប៊ិកចុះក្រឡេកទៅសម្លឹងមើលរាងតូចដែលលើកដៃខ្ទប់មាត់ចង្អោរតិចៗ..
     “អ៊ួក!” ម្តងនេះនាយស្ទុះក្រោកវឹង គ្រាហ៍រាងតូចឡើង ថេយ៉ុង ស្រាប់តែញ័រសាច់កលរកចង្អោរហើយច្រឡោតឱបស្មានាយស្ទើរតែទប់ជំហរខ្លួនឯងមិនជាប់។
     “គេងសិនទៅ!” ជុងហ្គុក ថាចប់ចាប់លើកក្រសោបបី ថេយ៉ុង ដាក់ទៅលើគ្រែ មុនពេលលើកដៃស្ទាបថ្ងាសកំលោះតូច។
     “ឈឺក្រពះមែនទេ?”
     “អត់ទេ.. សុខៗស្រាប់តែវិលមុខ!”
     “យើងទៅហៅម៉ែដោះ គេងឱ្យស្រួលទៅ!”
     “ប៉ាមិនបាច់ទេ ថេយ៍ ចង់គេងឱបប៉ាបន្តិចទៀតលែងអីហើយ!” ថេយ៉ុង ស្រវេស្រវាចាប់ឱបក្រសោបនាយទាញ ជុងហ្គុក ឱ្យមកគេងឱបគេវិញដូចគ្នា។
     “ឯងចេះលេងល្បិចអ្ហេស?”
     “តែ ថេយ៍ ក៏អាចដឹងថាប៉ាបារម្ភស្រលាញ់ពី ថេយ៍ កម្រិតណា!” ក្មេងកំហូចសើចស្រស់ងើបទៅថើបថ្ពាល់លោកប៉ាប្រលោមយកចិត្តទាល់តែនាយអនុញ្ញាតឱ្យគេគេងបន្ទប់ជាមួយគ្នាស្រេចបាច់។
     “ប៉ាអត់ធ្លាប់គិតថាចង់យកប្រពន្ធទេឬ?” កំឡុងពេលបិទភ្លើងគេង ថេយ៉ុង រពឹសមាត់សួរនាយពីរឿងនេះ ជុងហ្គុក ឯណោះលូកដៃចូលទៅឱបចង្កេះរាងតូចហើយដកដង្ហើុមសន្សឹមៗ។
     “ចុះឯងចង់ឱ្យយើងការប្រពន្ធទេ?”
     “អត់ទេ ថេយ៍ ចង់រៀបការជាមួយប៉ាតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ!”
     “យើងមិនយកទេ ប្រពន្ធពូកែយំដូចជាឯងនោះ!”
     “ពូកែយំមកពីប៉ាមិនដែលយល់ចិត្ត ថេយ៍ ហ្នឹង!”
     “យល់ធ្វើអីបើយើងអត់ស្រលាញ់ឯងផង..”
     “ហ៊ឹកៗ!”
     “តែយំយើងច្របាច់កឯងឱ្យស្លាប់ ក្រែងមកដេកអ្ហេស ឬមួយមកកិកកុក?”
     “បេះដូងប៉ាធ្វើមកពីអី ហេតុអ្វីរឹងរូសយ៉ាងនេះ?”
     “...” ជុងហ្គុក បែរជាស្ងប់ស្ងាត់ ថេយ៉ុង ដាក់ដៃស្ទាបចង្វាក់បេះដូងនាយដែលលោតញាប់រន្ថើនលាន់ដុកដាក់ខណៈចង្វាក់បេះដូងរបស់គេក៏លោតប្រណាំងនិងនាយមិនចាញ់គ្នានោះដែរ។
     “អូនស្រឡាញ់បង ជុងហ្គុក!”