Rogers And Stark

Rogers And Stark / Altı

Şimdi ki bölüme dek okuyan, oy veren ve yorum yapan herkese teşekkür ediyorum. Bu bölüme dek okunabileceğini tahmin etmezdim. Teşekkürler! Hikayedeki müzikler benim o sırada yazarken dinlediğim müziklerdi. Onlar veya onlara benzer müzikler dinleyebilirsiniz, benim için fark etmez. ^^

Okumadan önce oy vermeyi unutmayın!

İyi okumalar!

Northwood Lisesi'nin kızlar yurdunda sessiz, sakin bir sabahtı.

Birbirinden güzel genç kız, yataklarında sessizce uyuyordu, Taylor Robinson'ın şivava köpeği bile kıvrıldığı sepet yatağında derin bir uykudaydı. Rüzgar, hafif ılıktı, güneş henüz doğmuştu ve bahçe de kuşlar cıvıltılarıyla sessizliğin hakimiyetini sürdürüyorlardı.

Dylan bile, her gün tuttuğu formundan ödün vererek kendisine izin verdi, Pazartesi sabahının normalde öğrencilere popüler bir nefret etkisini bırakması gerekirdi fakat Northwood Lisesi'nde Pazartesi günü öğrencilere tatil olduğu, duyurular halinde erkek ve kız yurtlarının önündeki panoya, Pazar gününden asılmıştı.

Birden bire, kızlar yurdunun yatakhane katında, Jessie J'den Burnin'Up çalmaya başladı. Rogers ve Stark'ın karşısındaki odada kalan Ada Murrer, oda arkadaşının veya diğer kızların müzikten rahatsız olmasını aldırmayarak, dans ederek odasından çıktı. Odasının kapısını açık bırakarak, yarı kısa, yarısı daha uzun siyah, mor saçlarını elleriyle düzelterek banoya ilerledi.

Ama birden Sara Moretz, kapıdan eliyle bir yastıkla çıkıp Ada'ya fırlattığında, işler birden bire değişti.

"Şu lanet müziği kapat Murrer!"

Ada, müziğin nakarat kısmına denk gelen bir duraksama yaşadı. Ardından, yere düşen yastığı alıp Sara'ya vurmaya başladı.

"Müziğime nasıl lanet edersin!"

Bir yandan diğer kızlar da huysuzlanarak ellerinde yastık ya da alışkanlık olarak kalmış ayılarıyla çıktıklarında, Ada ve Sara'nın yastık kavgasını gördüler. Az çok bundan sonrasında ne olmasını istediklerini onlar da biliyorlardı.

"Yastık savaşı!"

Kızlar yurdunda, yastık savaşı başladı.

Kızların neredeyse tamamı ellerinde yastıklarla birbirlerine vuruyorlardı. Şimdi müzik değişmiş, Little Nikki'den YoYo çalıyordu. Ada Murrer, asi ruhlu, özgürlükçü ve asosyal bir kızdı. Başkalarına ne olacağını umursamazdı ama şimdi başlattığı yastık savaşında en çok eğlenenlerden biriydi.

Taylor Robinson, sabah mayhoşluğunun verdiği sağırlıkla odasından çıktığında, tam bağıracaktı ki, yüzüne bir yastık yedi. Kızların hepsi savaşı kesmiş, ona bakıyorlardı. Robinson, omzuna kıl kondurmayan, narin insanlardandı. Bu yüzden kıvrak ve seksi olmasındaki en ince neden buydu ve erkekler üzerindeki ilk etkisi de buradan kaynaklanıyordu.

Taylor, normalde buna sinirlenip yastığı kimin attığını hemen bulur ve onu okulda rezil ederdi. Ama, Pazartesi sabahına derslerle başlamak yerine, bir yastık savaşıyla bir daha ne zaman başlayacağını bilmediği için sakince yastığı yerden aldı. Kalabalığın en önünde, Taylor'un en yakınında duran oda arkadaşı Sara vardı, Taylor bir süre bekledikten sonra Sara'ya yastıkla sertçe vurdu. Kuş tüyü yastıkla ne kadar sert vurduğunu bilmiyordu ama bu savaşı daha kızgın ve ateşli yapmıştı.

Şimdi yastık savaşında eksik olan iki şey biri sarışın, diğeri esmer iki kızdı.

Ki, esmer olan mor çarşaflarından sıyrılıp, eline yastığını aldığı gibi kapıya ilerledi. Amacı, kızların hepsini boğup yatağına dönmek ve uykusuna sakince devam etmekti. Koridorun sonundaki odasının kapısını açıp savaşın sonundaki boşluğa geçti ve elinde mor bir kılıfı olan yastığını, bir kupa kaldırır gibi kaldırdı.