"MÜPHEM"

Bölüm-3.Kavqa

Elara, Kayseri'ye geldiği günden itibaren yalnız hissediyordu. Aslı'nın evinde kalıyordu ama her geçen gün daha da yabancılaşıyordu. Aslı'nın ailesi, ona karşı soğuk ve mesafeli duruyordu. Elara, bu tavırları biraz üzülerek, biraz da alışarak kabullenmeye çalışıyordu. Ancak geçmişinin acıları ve yalnızlıkları, Kayseri'ye geldiğinde de peşini bırakmamıştı.

Bir akşam, Aslı'nın annesi yine Elara'ya yüklenmişti: "Biz zaten zor durumdayız, sen buraya nasıl sığacaksın? Bu kadar zor günümüzde bir de seni mi misafir edeceğiz?" dedi. Elara, bunu duyarken, bir anda kalbi sıkıştı. Ne kadar güçlü görünmeye çalışsa da, bu sözler onu derinden etkiliyordu. Yalnız hissettiği her an, bir adım daha geri adım atıyordu.

Aslı ise sessizdi, ama Elara'nın gözlerinde gördüğü hüzün, onu bir kez daha sarmaladı. "Bunları duyuyor musun?" diye sordu Elara, sonra daha sessiz bir şekilde ekledi: "Ben sadece kendime bir yer bulana kadar burada kalacağım. Kaldığım sürece de parayı vereceğim. Bu konuda sorun olmayacak."

Aslı başını salladı ama ne diyeceğini bilemedi. Onun yerine Elara, başını çevirdi ve telefonuna bakmaya başladı. O anda bir mesaj geldi. Zafir'den...

Zafir'in Mesajı:

"Elara,

Bugün uçuşumdan sonra düşündüm... Ne kadar boşluk olduğunu hissediyorum. Belki de seni düşünmek bir tür alışkanlık haline geldi. Aslında, hiç düşünmediğim kadar çok şey düşündüm bugünlerde. Huzursuz bir şekilde...

Bazen kendi içimde kayboluyorum. Seninle geçen zamanları düşündükçe, bir eksiklik olduğunu hissediyorum. Ne kadar garip bir duygu bu. Belki de daha önce yaşamadım, ama şimdi her şey farklı. Seninle geçirdiğimiz zamanlar, her ne kadar kısa olsa da, aklımda iz bırakıyor.

Biliyorum, seninle her şey değişebilir. Ama şimdi, sadece sana bir şeyler söylemek istiyorum: Eğer bir şeyin varsa, yardıma ihtiyacın varsa, hep buradayım. Düşündükçe, sana nasıl yardımcı olabileceğimi bilemiyorum ama, belki bir gün, bu küçük boşlukları doldurabilirim.

Her şeyden önce, birlikte olmasak da, bir şekilde yollarımızın tekrar kesişmesini umut ediyorum.

Zafir"

Elara, Zafir'in mesajını okurken bir an durakladı. Sözleri arasında bir boşluk vardı, bir eksiklik. Zafir, ona tam olarak ne hissettiğini açıklamıyordu, ama bu mesajda bir özlem ve yardımcı olma isteği vardı. Zafir'in içindeki boşluğu ve Elara'yı düşünme şekli, Elara'yı tekrar düşündürdü. İçinde, belki de Zafir'in ona olan duygularını netleştirme isteği vardı. Fakat, Zafir ona hiçbir şekilde duygusal bir açıklamada bulunmuyor, sadece içsel bir boşluğu hissettiğini ve Elara'ya yardım etmek istediğini ifade ediyordu.

Elara, telefonu elinde tutarken, derin bir iç çekti. Zafir'e bir şey yazmak istiyordu, ama ne yazacağı konusunda kararsızdı. Bu mesaja nasıl karşılık vermeliydi? Belki de hala zamana ihtiyacı vardı. Ama bir şeyleri değiştirebilmek için, bir adım atması gerektiğini hissediyordu.

Zafir'in mesajı, Elara'nın içinde karmaşık bir duygular denizini harekete geçirdi. Elara, Zafir'in ona olan yakınlığını hissediyor, ama o kadar da derinlemesine hissettiklerini bilmemek ona garip geliyordu. Zafir'in yazdığı mesaj, sadece bir yardım eli uzatma isteği taşıyor, ancak Elara'nın içinde bir şeylerin değişmesine sebep oluyordu. Belki de zamanla, bu ilişkide her şey daha netleşecekti.

Zafir de uçuşlardan dönerken, Elara'yı düşünmekten kendini alıkoyamıyordu. Onunla görüşmeyi, ona yardımcı olmayı çok istiyordu. Ama her şeyin bir zamanı vardı ve bu zaman, ikisi için de doğru olduğunda gelecekti.