အဖြည့်ခံ

p.3.. (ရက်စက်သောည)

လမင်းမှာ ဦးအောင်ဆိုတဲ့ လူယုတ်မာ ကြီးကို အချစ်နဲမဟုတ်ပဲ တဏာစိတ်များ ဖြစ် ချစ်နေမိသည် ခုလဲ ပုံမှန် သူမ ချစ်သူနဲ့ အိမ်အေးဆေးပြန်ရမယ်အချိန်

ခုတော့ ခုတော့ ကားမောင်းနေရင်တန်လန် သူမကို အရှေ့မှတတ်ခုန်ခိုင်ပီး ထန်နေပြန်သည်...

လူမြင်ကွင်ကြီးမှ ဧရာမလီးချောင်းကြီးအပေါ်သူမတတ်ခုန်နေရသည်မှာလဲ တစ်မျိုးလေးပင်......

.....မင်းငါလီးကိုစွဲလမ်းနေပီးမဟုလာ...လမင်းလေး... ပြောပြော ဆိုဆို... သူမရဲ့ အကျီးကို မတင့်ပီး တင့်ကာပီးပြူးထွက်နေသော လမင်းရဲ့ နို့နှစ်လုံး ကို ကားမောင်းနေရင်တန်လန် လှန်တင်လိုက်ပီး...

....မင်းလဲမင်းအမေလိုဖာဆန်တဲ့မိန်းမငယ်လေးပါပဲ ဟုတယ်မဟုလား....

လမင်းမှာ ဘာမှမသိချင်းတော့ သူမတတ်ခုန်နေတဲ့ လီးချောင်းကြီးပဲ ခေါင်းထဲရှိတော့သည် အရှက်ဆိုတာ ဘာမှန်းမသိတော့ပေး... သူမ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကားမောင်းရင် အကုန်ဖော်ထားခံရမှန်းလဲသိသည်....

ခုလမင်းမှာ တဏာစိတ်များသာလွမ်းမိုးနေသည်။......

......အင့် အားအား...

သူမကိုယ်တိုင် လီးချောင်းကြီးပေါ်တတ်ခုန်ပီး တစ်လောကလုံးကို သူမမေ့နေသည်....

ဟိုတယ်ထဲတွင်း သူမ မျက်နှာကို ပါးစပ်နဲ့ နှားခေါင်သာ ဖွင့်ထားသော အဝတ်ကို သူမ မျက်နှာမှာ စွပ်ထည့်ပီး လက်ကိုလဲ ကြိုးနဲ့ တုပ်ကား....

.....မင်းက တစ်ယောက်ထဲနဲ ကျေနပ်မယ် ပုံမပေါ်ဘူး ဟုတယ် မလား....

ပြောရင်ဆိုရင်.... သူလီးချောင်းကြီးကို လမင်းပါးစပ်ထဲ အတင်ထည့်ပီး စိမ်ခံကာ
တစ်ယောက်ယောက်ကို ဖုန်ဆက်လိုက်သည်....

...ဟဲလို.... အေး ယောက်ဖ စုံနေကျနေရာ လာခဲ့ ကွာ စော်အလန်း စား တစ်ပွေ ခေါ်ထားတယ်.... ....

ထိုအသံကြားသည် နှင့် လမင်း ခန္နာကိုယ် တစ်ခုလုံး တုန်ခါသွား သည်...

ငါ ကို ဝိုင်ဖျက်စီး ကြတော့မှာလာ ငါဘဝ ဘယ်လိုဆက်ဖြစ်မှာလဲ... တွေးရင် လမင်းမှာကြောက်နေလေသည်.