Sabah gözlerimi açtığımda etrafıma yavaşça bakındım. Esneyip gerinirken koltuğun üstünde uyuyakaldığımı fark ettim. Ben gece üstümü örtmemiştim?
Yoksa?
Hızlıca koltuğun üstünden kalkıp koşa koşa merdivenlere yöneldim. Hızlıca merdivenleri çıktıktan sonra odanın kapılı olan kapısını açmak için kolumu uzatmıştım. Kapı ben dokunmadan açılınca kapı dışında başka bir şeye şap diye yapışı vermiştim.
"Hop, yakaladım seni.." dedi Metehan, tok erkeksi bir sesle.
"Sabah sabah gene ne işler peşindesin sen bakayım?" Diyerek başını eğmiş yüzüme bakıyordu.
"Ben- sen- şey"
"Ha? Ne? Anlamadım?"
"Tolet"
"Tolete mi böyle koşuyordun sen?"
Allah'ım inşallah yer yarılırda içine düşerim!
"Hıhı"
Beni bıraktığında kahkaha atmaya başladı.
"İyi git hadi nasıl sıkıştıysan artık"
Kıpkırmızı olduğuma yemin edebilirim.
Yanından yavaşça geçip odanın banyo kapısını açıp girdim. Kendime boş boş aynadan bakıp kızarmış sıratıma tükürmemek için zor durdum.
Geri zekalı Ülkü! Diyemedin mi ben senin için geldim! Senin geldiğini anlayınca heyecanlandım! Diyemedin adama tolet dedin!
Ah! Ah! Ah! Elimi dizime vurup, musuluğu açtım elimi yüzümü yıkayıp çıktım. Yüzümü havlu ile kurutup yatağın üstüne attım.
"Metehan!" Diye seslendim.
"Ne!" Diye aynı şekilde seslendi.
"Bugün temizlik yapacağım ve sende yardım edeceksin!"
"Hayır be kızım uğraştırma şimdi"
"Ben bilmem!"
Ses çıkmadı..
Aşağı kata indim, mutfağa girdiğimde büyük cam kapıdan dışarısını izleyerek kahve içtiğini gördüm. Bakışları hayla dışarıda iken bana, "sana da yaptım" demişti.
Başımı çevirip masaya baktım. Bir fincan kahvede bana yapmıştı. Nasıl içtiğimi biliyor muydu acaba?
Bir yudum aldığımda arkasından ona kocaman gülümsedim.
Sütlü şekerli..
"Senin ki nasıl?"
"Acı"
O ise acı severdi.. olduğu gibi sadece su karışımdan oluşan bir kahve..
"Metehan"
"Hmm?"
"Ben ehliyet sınavına gireceğim"
"Başvuru yaptın mı?"
"Hayır"
"Başvurunu yap, sınava kadar ben sana öğretirim"
"Ay! Öğretirsin değil mi? İstediğim arabayıda alacağım zaman gelirsin değil mi? İlk turu seninle atarız"
Bana doğru dönüp hevesle ona bakan yüzüme sıcak bir gülümseyle "Sen ne istersen yaparız" dedi.
"Ev bakmayada gidelim mi? Ben sen, Leyla"
"Ev?"
"Evet ev"
"Kime?"
"Bana Metehan, başka kime olacak"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İzler Silinmez
Romance"Gözlerin en kıymetli hazinemdi.." Öylesine yazılmış bir asker, doktor kurgusudur.
