[The Wrongful Desire] រដូវកាលទី២ COMPLETE✔️

ភាគ៣០:យើងនិយាយមិនទាន់អស់!

"បង!!ជុងហ្គុក!! "

"បើនៅតែបន្តបែបនេះទៀត បងស្រីយំខ្សោះខ្លួនមិនខាន"រ៉េយ៏ម៉ុនអង្គុយអោបដៃដកដង្ហើមធំឡើងមក

"ឡើងទៅបន្ទប់គាត់មុននេះ បងស្រីស្រកសាច់មុខក៏ស្លក់ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះញ៉ាំមិនបានគេងមិនស្រួល ខ្ញុំបារម្ភណាស់"

"កុំបារម្ភអី! បងជឿថាមិនយូរទេលោកប៉ាច្បាស់ជាព្រមនិយាយជាមួយនីកូលដោយសម្រួលមិនខាន"ឃើញប្អូនៗហាក់បង្ហាញការព្រួយបារម្ភនៅឡើយទើបឃេនឌ្រីកត្រូវនិយាយសម្រួលកុំអោយពួកគេគិតច្រើនពេក

"ពិតមែនឬបងប្រុស"ឃេនឌ្រីកងក់ក្បាលលូកចាប់អាហារអោយប្អូនស្រី និងអោយអ្នកបើកឡានជូនប្អូនៗទៅសាលាមុនសឹមឡើងមកជាន់ខាងលើមកមើលប្អូននិងលោកប៉ាផង

"ប៉ា!យ៉ាងម៉េចហើយ"ឡើងមកដល់ក៏ឃើញថេយ៉ុងឈរនៅមាត់ទ្វារបន្ទប់ប្អូនស្រីទើបគេរហ័សចូលមកសួរនាំ

"ឃេនឌ្រីក ហេតុអីមិនទាន់ទៅមហាវិទ្យាល័យ?"

"ខ្ញុំបារម្ភពីប្អូន! លោកប៉ាគាត់មានបានបន្ទោសនាងខ្លាំងដែរទេ?"គេព្យាយាមចង់ចូលទៅជួបប្អូនដែរតែប៉ុន្មានថ្ងៃនេះជួបមិនដែលបានយូរ និយាយគ្នាបានបន្តិចនាងក៏ប្រាប់ថាហត់ចង់សម្រាកទើបគេអត់មិនបារម្ភមិនបាន

"គាត់មិនបានស្តីអីអោយប្អូននោះទេ កុំបារម្ភអីណា"ឃេនឌ្រីកមិនមាត់ដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ប្អូនស្រីតាមពីក្រោយថេយ៉ុងក៏លឺទាន់ពាក្យមួយប្រយោគចេញមាត់របស់ជុងហ្គុក

"យើងលែងអោយកូនទៅរៀននៅអិលអេហើយ នឹងបញ្ជូនអោយទៅរៀនដុកទ័រនៅអ៊ីតាលី"នីកូលគ្រាន់តែលឺគាត់និយាយបែបនេះហើយបានត្រឹមតែយំ ពេលគាត់ឡើងមកសួរនាំនាងរឿងមិនចុះទៅញ៉ាំបាយហើយក្រោយមកក៏ស្រាប់តែប្រាប់ថាអោយនាងទៅរៀនបន្តក្រៅប្រទេស

"លោកប៉ា! "ឃេនឌ្រីកចូលមកពាំងពីមុខប្អូនសម្លឹងមុខឪពុកស្មើរធេងហាក់មិនយល់ថាម្តេចបានជាគាត់សម្រេចចិត្តដូច្នេះ

"បង!ហេតុអីបញ្ជូនកូនទៅឆ្ងាយដល់ថ្នាក់នេះ?"ថេយ៉ុងចូលមកសួរនាំម្នាក់តែបែរជាមិនទទួលបានចម្លើយពីជុងហ្គុកសោះព្រោះគេគិតតែពីឈរសម្លឹងមើលកូនស្រីមិនដាក់ភ្នែក