Koruyucu Melek

Bölüm 13:İtiraf

"İnsan ne kadar acı çekerse o kadar uzun yaşarmış,bu nedenle ben ölümsüzüm..."

♫Paramore-Decode

Bu bölüm hepinizden yorumlarınızı bekliyorum.Uzun bir bölüm oldu gibi,yeni bölümün çabuk gelmesi sizlere bağlı.Vote ve yorumlarınızı bekliyorum koruyucu meleklerim!

İyi okumalar.

Bölüm 13:İtiraf

Milan

Kameri oklavayla kovaladıktan sonra eninde sonunda benden kaçmayı başarmıştı.Şöyle bir gerçek vardı ki çocuk gibiydi ve beni de kendine benzetiyordu.

Kamer gittikten bir süre sonra balkona oturup salak gibi kendi kendime gülümsedim.Neden mi..Valla bende bilmiyorum,Ayfer teyzeye mi gülüyorum yoksa Kamerin hallerine mi bilemedim.Ama tek bir gerçek vardı ki bana iyi geliyordu,beni kendi kabuğumdan çekip çıkarıyordu yavaş yavaş.Alışkın olmadığım şeyleri yaptırıyordu bana..

Balkonda oturmaya devam ederken salonda olan telefonum çalmaya başladı.Hızlı adımlarla koşmaya çalışıyordum ki...
serçe parmağımı sehpanın köşesine çarptım! Allahım ölseydim daha iyiydi,bu nasıl bir acıdır!

Sendeleyerek yürürken hemen telefonumu kaptım ve ısrarla çalarken açtım.

"Alo koruyucu melek?" dedi adamın biri.

"Evet benim de siz kimsiniz?" dedim bir yandan parmağımı ovuşturarak.

"Akman abi seni aramamı söyledi bu gece bir iş var ne dersin?" dedi.

Kulağımda ki telefonu diğer kulağıma geçirdikten sonra "Nasıl bir iş?" dedim.

"Akman abi seni anlattı pek zor bir iş değil sana göre aslında.Iraz diye bir kadın var,kocası milyonerdi ve öldü.Kadın yalnız yaşıyor ve biz bu gece tüm mal varlığını almaya gidiyoruz" dedi.

"Ben hırsızlık yapmıyorum insanları koruyorum sadece bu iş olmaz kusura bakmayın" dedim.Cevabını beklemeden telefonu tam kapatıcakken "Tamam o zaman sende beni korursun" dedi gülerek.

En nefret ettiğim insan tipi.
Ukala ve kendini bir şey sananlar.

"İstemez kalsın ben Akman abiyle konuşurum" dedim ve telefonu kapattım.

Para kazanmak ve insanları korumak için adam öldürdüğüm doğrudur.Ama benim işim bir nevi, pislikleri dünyadan arındırmak gibi bir şey.Damarlarında zehir,kötülük akan adamları dünyadan def etmek.

Telefonumu geri sehpaya bıraktıktan sonra duşa girmeye karar verdim.Soğuk bir duşa ihtiyacım vardı.

Duşa girip iyice rahatladıktan sonra,giyinirken boy aynasına baktığımda sırtımda ki izin biraz geçtiğini gördüm.Yara lekesi geçse bile,hatıralar silinmiyordu ki.Her zaman aklımın bir köşesinde kalıcaktı o yara..

Odamın kapısını açmış çıkıyorken kapı kapandı ve Nehir "Ben geldim" diye bağırarak salona geçti.Bende arkasından geçtim ve salona girdiğimde televizyonun karşısına koltukta uzanmış olduğunu gördüm.Yanına ilerleyip "Ablacım bu gece eski bir dostumun yanına uğramam lazım ama söz erken gelmeye çalışıcam bu gece son iş gecem tamam mı?" dedim gülümseyerek.

Televizyondan gözlerini ayırarak "Tamam abla artık işlerin bittiğine göre bana anlatırsın belki he?" dedi yavru kedi bakışları atarak.

Ayağa kalkıp "Nehiir başlama yine" dedim ve telefonumu alıp balkona çıktım.Kapısını kapattığımda Akman abiyi aradım.Bir kaç kez çaldı ve ardından telefonu açtı.