İNCİ ÇİÇEĞİ

10.Bölüm: Doğum Günü.

Bölüm Şarkıları;
Selda Bağcan & Taladro-Sivas Ellerinde Sazım Çalınır (mix)
Kayahan-Odalarda Işıksızım
Sezen Aksu-Yalnızca Sitem
Sezen Aksu-Tükeneceğiz

🖤

Gözlerimin ağlamak eyleminden bir haber olduğunu düşünürdüm çoğu zaman. Ağlamak ne demek bilmeyen duygusuz bir yaratıktım kendi nezdimde. Ama öyle bir ağladım ki bu gece, göz pınarlarımdaki tüm okyanusu tek seferde akıttığımı hissettim. Bundan daha fazla ağlayabilir miydim sanmıyordum.

Ağladım bu yüzden. Doya doya ağladım. Bir daha ağlamama ihtimalime bile ağladım.

Sonra bahçe kapısının açılma sesiyle eş değer, Duru'nun, "Bala!" diye çığlık atan sesi duyuldu. Başımı kaldırıp, ona baktığımda, "Duru..." diye mırıldandım. Süslü kıyafetlerinin aksine geniş pantolon, geniş swetini giyinmiş, saçını tepeden topuz yapmış genç kadın bana doğru koşturdu. "Bala!" diye bağırdı bir kez daha. Yanıma gelip yere çöktüğünde, uzandığım yerden kucağına çekti beni. "Bala ne bu hâlin?!" diye sordu endişeyle. Başımı göğsüne yasladığında artık ağlamıyordum. Gözlerimdeki yaşlar yavaş yavaş sona ulaşıyordu.

"Mahvettiler beni Duru," diye sızlandım. "Mahvettiler..."

Anlamsızca etrafa bakındı. Ne olduğunu anlamaya çalıştı. "Kim yaptı?" diye sordu telaşla. Babama çevirdi bakışlarını. "Siz niye orada dikiliyorsunuz?! Kız ne hâlde yerde uzanıyor, niye ona yardım etmiyorsunuz?!" Sonra saçlarımı okşadı. Kederle iç çekti.

"Götür beni." dedim başımı onun göğsüne bıraktığımda. "Çok kirliyim, pislik içindeyim, kirliyim, yıka beni." Ruhum bedenimden çekilmiş gibi gözlerim kapanmak için bedenimle cebelleşti. Duru, dolan gözleriyle başını salladı. "Kirli değilsin sen, temizsin bak ter temizsin." dedi umut kokan sesiyle. Sonra beni olduğum yerden kaldırmaya çalıştı. "Gel, gel yıkayalım seni." dedi merhametle. Gücü, bedenimi doğrultmaya yetmediği için yavaşça doğruldum. Ayağa kalktığımda hızlıca kolumun altına girdi. "Yaslan bana," Başka bir zaman olsa bu dediğine kahkahalarla gülebilirdim çünkü bana göre kısa ve güçsüz kalıyordu. Beni taşıması imkansızdı.

İçeri girmek için birkaç adım atmıştık ki, Yaman seslendiği için durmak zorunda kaldık. Bitik bir halde ona döndüğümde, "Abin değilim." dedi atlatamadığı şaşkınlığıyla. "Abin değilim."

Başımı acıyla iki yana salladım. "Bunu test yapmadan bilemezsin."

Kendinden emin bir ifadeyle, "Ben zaten test yaptırdım." diye konuştu. Şaşkınlıkla dudaklarım aralandı.

"Ne? Ne zaman?" Bana sarıldığı zaman mı almıştı saçımı? Ama kardeş olma ihtimalimizi bilmiyordu ki o zaman, nasıl test yapacaktı?

İçimdeki karmaşayı dindirmek, tüm bu yanlış anlaşılmaları ortadan kaldırmak istercesine, "Sana değil, kendi anne babama yaptırdım." diye konuştu. "Kendi anne babam tarafından zulm gördüğüm dönemlerde, bir anne babanın çocuğuna bunları yapamayacağını düşünürdüm. Onların benim ailem olmadığına inanan bir yanım vardı. Söz vermiştim, büyüyüp kendi ayaklarım üzerinde durduğum vakit o testi yapacaktım. Geçtiğimiz yıllarda yaptım. Hem de iki kere. Onlar benim öz anne babam. Kardeş olma ihtimalimiz sıfır."

Duyduklarım içimi ferahlatırken, aklımdaki soru işaretlerini silmiş değildi.

"O, örgüt lideri, neden bana böyle bir ima yaptı peki?"

"Tam olarak sana ne söyledi?"

"Senin kız kardeşin hakkında bilmem gereken şeyler olduğunu söyledi." Duraksadım. Gözlerini kaçırması dikkatimi çektiği için bir şey demedim. Devamını getirmedim. Daha fazla sırra mecalim yoktu. Onun da benden bir şeyler sakladığı belliydi. Ama şimdi oturup da bu sırrın ne olduğunu çözecek güce sahip değildim.