အပိုင္း၇

620 24 0
                                        

zawgyi

"ခ်ာတိတ္"
"....."
"အိမ္ဘက္ေတာင္မလာဘူး ေဖငယ္ကေတာင္ေမးေနတယ္ ဦးေလးလည္း မရိွဘူးမလား အိမ္လိုက္ခ့ဲပါလား"
"ကြၽန္ေတာ္ မလိုက္ေတာ့ဘူး ဦးတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ သုတဆီသြားမလို႔ သူ႔ကိုခ်ိန္းၿပီးသား"

"ေျသာ္....ကိုယ့္ကို စိတ္ခုေနတာရိွလား"
"မရိွပါဘူး ဘာလို႔လဲ ဒါန႔ဲဟိုအစ္မေရာ ပါလာတာလား"
"မပါပါဘူး ခ်ာတိတ္ကိုမေတြ႔ရတာၾကာလို႔....ကိုယ္တကယ္.."
"ကြၽန္ေတာ္ သြားေတာ့မွာ ဦးတိုင္းေနခ့ဲဦးမလို႔လား"
ကြၽန္ေတာ့္စကားမဆံုးခင္ ျဖတ္ေျပာလိုက္ေသာ ခ်ာတိတ္ကိုၾကည့္မိသည္။
ကြၽန္ေတာ္ကို ေသခ်ာေပါက္စိတ္ဆိုးေနတာ သိသာသည္။
"ဟုတ္ျပီ ကိုယ္ျပန္မယ္"

"သုတေရ ..."
"ဟာ...လာၿပီလား မိုွင္းရိပ္ လာလာ ငါေစာင့္ေနတာၾကာၿပီ"
"မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ စာမက်က္ဘဲ စာေမးပြဲနီးၿပီေနာ္"
"ဝတၳဳဖတ္ေနတာေလ ဆရာမဂ်ဴးရ႕ဲ အမွတ္တရေလ"
"မင္းက အခ်စ္ေၾကာင္းေတြ စိတ္ဝင္စားေနၿပီလား"

"ဘာေတြေျပာေနတာလဲကြာ"
"အ့ဲတာ အခ်စ္အေၾကာင္းေတြေရးထားတာမလားကြ"
"မင္းကဖတ္ဖူးတယ္ေပါ့"
"ေသခ်ာေတာ့မဖတ္ဖူးဘူး "
"မင္းအျမင္ေလးေျပာပါဦး "
"ဝတၳဳက ဝတၳဳပဲေလ"

"ငါေကတာ့ စုစုေထြးကို သိပ္သနားတယ္
ေမာင့္ဇနီးသည္ကိုလည္း သနားတယ္ ေမာင္ဘယ္ေလာက္အက်င့္မေကာင္းသလဲ
ငါသာ စုစုေထြးဆို ေယာက္်ားေတြကို မုန္းၿပီး ေတာထြက္မိမွာ
ေနာက္ၿပီး
ျပန္လာၿပီး အေရမရအဖတ္မရစကားေတြလာေျပာေနတ့ဲ သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးကို ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး ေသေအာင္႐ိုက္ပစ္တယ္"

"စာသာ အ့ဲလို ခေရေစ့တြင္းက် ရေအာင္လုပ္ပါလား"
"ဟဲဟဲ ဒါန့ဲ မင္းၾကားၿပီးၿပီလား ဆရာေလးန႔ဲ ဟိုဆရာမန႔ဲက ငယ္ခ်စ္ဦးေတြတ့ဲေလ တစ္ေန႔ကလည္း ဟိုဘက္ရြာကို သြားရင္း ဘုရားေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္သားဖက္ေနတာေတြ႔လိုက္တယ္ဆိုၿပီး ေျပာတ့ဲသူေတြေျပာေနၾကၿပီ အားလံုးကလည္း ဇြတ္သေဘာတူေနတာေလကြာ"
ဘယ္လို....ဒါေတြကမဟုတ္ဘူး
"ငါေခါင္းကိုက္လို႔ ျပန္ႏွင့္ၿပီေနာ္"
"ဟာ...ဟိတ္ေကာင္.."

ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွထပ္မၾကားႏိုင္ေတာ့ေပ။
ေနမြန္းတည့္ခ်ိန္မို႔ ပူျပင္းေနေသာ လမ္းမထက္ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ကိုယ္တည္း ပိုပူေလာင္ေနသေယာင္။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တိုက္ခတ္လာေသာ ေလေအးမ်ားကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုမေအးခ်မ္းေစခ့ဲ။
စိုစြတ္ေနေသာ ပါးျပင္ထက္ကလည္း မ်က္ရည္ပူမ်ားကိုလည္းမသုတ္မိ။

To My Dear (complete)Where stories live. Discover now