14.06.2015
-----------------
Pazar
-Otobüste-
Şu an yoldayız.Gezmeye gidiyorum.Şimdi sen diyeceksin ''Ne çok geziyorsun?'' diye.Aslında hakediyorum ama.Sensizim yine.Sadece kızlar var bu gezide.Midem bulanıyor biraz.Ama ben yine seni düşünüyorum.Geçiyor böylece başımın ağrısı.Yürek sızısımı? Alıştım yaşamaya. Acaba geri dönünce sen o kızla ne yaparsın.Yani tatil bitince.Umarım o kız seninle oynamıyordur.Şu an bir kız kendini tanıtıyor.Daha doğrusu çalışıyor.Devamlı gülüp duruyor.Ne var bu kadar gülecek.Adını söyle ve otur.Gülümsemek daha iyi bence.
-1 dakika sonra-
Kendimi tanıttım.Yanındaki arkadaşım ve adam yüzünden ben de güldüm.Ama konuştum.Ön yargılı olmamak gerekiyormuş.Galiba seni bu yüzden kaybettim.
Saat 12:34
Şelaleden yeni çıktık.Mavi suları,gözlerin kadar güzel olmasa da iyiydi.Bileklik aldım bir tane.Papağanlar fotoğraf çektiriyorlardı.Bu kötü bir şey.Rahatsız olduğu her halinden belliydi.Yemek yeriz herhalde birazdan.Ağzında şu an limonlu bir şeker var.Hani şu sopası olanlardan.Hiç ekşi değil ama...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BIR FAKIR ERGEN
Non-FictionRastgele yazmaya başlanmış satırlar,ağızdan dökülemeyen kelimeler.Belki de hiç gönderemeyeceğini bildiği mektuplar bütünü...Yazılanlar gerçeklikle iç içe bir hikâye mi değilmi o değişir ama anlatılanların bir ergenin gözünden olduğu kesin...
