Lavin

Final(part-3)

Merhaba!

Diğer bölüm final😪

Final konuşmamı finalde yapacağım. Karakter analizine kadar herşeyi.

Bu aradaaaa. Sizleri bıraktığım yok.

Yeni ailem kurgusu.

Lavin biter bitmez giriş bölümünü yayınlayacağım.

Daha fazla uzatmayım.

İyi okumalar!

.

Çaresizlik, dipsiz kuyuya düşmek demekti. Sonu ucu olmayan bir duyguydu. En burukluk hissiydi.

Cenk abime bakarken o kadar çaresizdim ki, ölüyormuşum gibi hissediyordum.

Abimin elini tuttum. Belki de en suçsuz oydu. Buğlem ilaçları değiştirmiş olmasaydı, belki de biz buralarda olmayacaktık.

Cenk abim bir tek Buğlem bana zarar vermedi diye düşünürken hata ediyordu. Erkeklerin arasında Kaya abimin dışında en çok yaralanan oydu.

Hastalığını yendi sandı ama daha aksine zehir gibi tekrardan sarmıştı.

Cenk abim bu hastaneden çıkar çıkmaz babam tedavisini tekrardan devam ettirecekti. Bunun için maalesef hastaneye yatırılacaktı.

Ne tepki vereceğini kestiremiyordum. Yine kötü biri olur muydu? Canımızı yakar mıydı? Bilmiyordum, bilmiyorduk.

Komadan uyanmıştı. Dün Aram yanımıza geldikten bir on dakika sonra gözlerini açmıştı.

Şimdi ise yine uyuyordu.

Abimin elini okşarken, "Özür dilerim," dedim. "Özür dilerim."

Özür diledim çünkü kendimi yaktığım gibi onu da yaktım.

"Belki de en başından beri böyle olmasaydı, biz güzel aile olurduk."

Olurduk.

Belki de...

Cenk abimde kıpırdanma hissedince aniden ona dikkat kesildim. Gözlerini açmış, tavana bakıyordu. "Abi?"

Sesimi duyar duymaz başını bana doğru çevirdi. Beni görünce ilk başta şaşırdı. Dün uyandığı zaman yanına gitmemiştim. Hazır değildim onunla konuşmaya, yüzleşmeye. Dün babam her şeyi başından beri anlatmıştı. Hastaneye gideceğine kadar.

"Lavin?" dedi kısık ve yorgun çıkan sesi ile. "Gerçekten sen misin?"

Başımla onayladım.

Yutkundu. Benim sessiz kaldığımı anladığında, "Konuşacak mısın?" dedi.