"Benim saçım aslında kıvırcık." kaşlarımı çatıp şaka yapıyorsun der gibi ona bakmıştım. Aynı zamanda ağırlığından omzumu çökerten çantamı diğer koluma almıştım.
"Valla he." demişti inanmadığımı düşünerek. "Ya saçmalama Barış." gülerek yüzümü önüme dönmüştüm. Her okul çıkışı beraber yürürdük metroya ve aramızda bir sohbet dönsün diye ortaya garip bilgiler atardı genelde.
"Kızım yalan mı söyleyeceğim sana? Yakışmıyor diye düzeltiyorum." yan gözle bir onu süzmüştüm. "Kıvırcık saç daha çok yakışır aslında." demiştim açık sözlülüğümle. Bir yandan tekrar çantamı taktığım kolumu değiştirmiştim.
"Ver şunu bana." çantamı çekip almış ve omzuna takmıştı. "Barış kendi çantanda var. Hem antrenmana gideceksin yorulma." omzundan çantayı indirmeye çalışmış fakat başarılı olamamıştım "Lütfen verir misin?"
"Ağır falan değil zaten. Amma tatava yapmışsın." gayette ağırdı. İçinde rahat beş tane ders kitabı vardı. "Tamam Barış en güçlü sensin." demiştim dalgayla karışık.
"Biliyorum Gökçen. Hatırlatmana gerek yok." kol pazısını sıkıp bana göstermişti. "Rize kanı taşıyor bu vücut."
"Maşallah maşallah." diye onu geçiştirmiştim. Barış benimle bir yakınlık kurma çabasındaydı farkındaydım. Bende isterdim hatta çok isterdim. Ama çok katı bir babaya sahiptim şu yolu bile beraber yürüdüğümüzü öğrenirse iş okulumu değiştirmeye kadar gidebilirdi.
Bu riski alıyordum. Çünkü Barış'la geçirdiğim her dakika ayrı güzeldi. Onunla her gün metro yolculuğu yapmayı, aynı kulaklıktan şarkı dinlemeyi, sınavlarda kopya vermeyi, derse geç kaldığında onu korumayı, anlamadığı konuları ona anlatmayı, dünyaca ünlü futbolcu olma hayallerini dinlemeyi... Hepsini ayrı ayrı o kadar çok seviyordum ki. Bu anılar bir daha yaşanmayacaktı. Liseye bir daha geri dönemeyecektim.
Barış ise benim ilk aşkım, masumiyetim, fedakarlığı olarak kalbimin en güzel köşesinde hep var olacaktı.
Gökçen Savrunlu & Barış Alper Yılmaz
🌬️
Bu kurgu bir başka güzel aklımda. Aslında Hayvansal Aşk bittikten sonra yayınlayacaktım. Dayanamadım.
Biraz geçmiş ve şimdi karışık olacak. Klişe ergen lise aşkı gibi görünüyor ama işler değişecek.
Bu konu aklıma tiktokta Ankara öven videoları görünce geldi. Ve umarım güzel bir şeyler çıkar ben umutluyum.
💗💗
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ankara Rüzgarı / Barış Alper Yılmaz
Fanfiction"Gökalp... bizim oğlumuz. Sen onun öz babasısın." Barış'ın gözleri bir anda irileşti, sanki zaman donmuş, dünya sessizliğe gömülmüştü. İçine bir şey çarpmış gibi oldu, ne bir ses, ne bir hareket... sadece bir ağırlık. Göğsüne saplanan görünmez bir s...
