Patron Bey

28. bölüm

Yuriy ilk kez dayısının holdingine gelmiyordu ama, ilk kez heyecanlıydı buraya gelirken. Çiçekleri aldığından emin olmak istiyordu, bir de o genci tekrar görmek...

Dayısının odasına doğru yürüyordu asansörden inip, kulağına kahkaha sesi geldi birden. Kim olduğunu hemen anlamıştı, genç gülüşünün arasında birisiyle konuşuyordu.

"İşte.. ondan sonra ben de karameli boca ettim adamın kahvesine." Tim tekrar gülerken abisi de sırıtıyordu.

"Uyanık fare..." abisi yanağını sıkıp okşadı.

Yuriy kapı aralığından onları izliyordu, arkada duran çiçekleri görünce yüzü asıldı. İstememişti demek ki, ama vazgeçmeyecekti...

"Merhabalar, dayım odasında mı acaba?" Tim gözlerini devirip umursamazca ona döndü.

"Alkan bey toplantıda, bir saat sonra müsait olacak. Bekleme salonunda oturabilirsiniz." Soğuk sesiyle yutkundu genç adam, gözleri gencin giydiği beyaz gömlek ve açık gri palazzo pantolonda gezindi.

"Çok şık olmuşsunuz, her haliniz şahane." Cüneyt elini beze silip gence doğru döndü, yüzü oldukça sertti.

"Sorduk mi birader, sen hayırdır... kardeşime mi yürüyorsun...." Yuriy kumralı baştan aşağı süzdü, bariz bir otorite akıyordu sesinden.

"Evet efendim..." sözleriyle iki kardeş şaşkınca ona baktı. Sonra Timuçin bariz bir şekilde kızararak Rusçaya geçti.

"Aptal Rus, gerçekten mi? Sana ümit verecek bir şey yapmadım ve ilgini istemiyorum, aptal çiçeklerini ve imalı şarkılarını da öyle... dayını gör ve git..."

Abisi ikisi arasındaki gerginliği çatık kaşlarla izliyordu, Yuriy ufacık gülümsedi. Gencin allaşan teni bile onu yükseltmeye yetiyordu.

"Ümit vermene gerek yok, bu tavrın bile kanımı kaynatıyor. Çiçekler ve şarkıya gelince, her güzel gibi sende onlardan hoşlanıyor olmalısın. Senin kadar zarif bir çiçek bulabilmek için çiçekçide saatler harcadım." Tim kaşlarını kaldırıp alayla yüzüne baktı.

"Banane be, ben mi dedim sanki? Allah Allah yaaa, çattık belaya." Cüneyt kapıdaki gence doğru yürüdü, kolunu tutup ilerletti.

"Bana bak ufaklık, kardeşimden uzak durursan senin için iyi olur. Ben değil o canını yakar, ufak tefek olduğuna bakma. Otur, dayını gör ve git." Yuriy ona kalkık kaşlarıyla bakarken genci bekleme salonundaki koltuğa itti.

"Dayım çok şanslı, ikinize sahip. İlk kez kıskandım onu." Cüneyt burnunu havaya dikip gence baktı.

"Kıskanacağına adam ol biraz, belki adam olursan şansın olur bu hayatta."

Yuriy kafasını sallayıp telefonunu çıkarttı, rehberindeki yatak arkadaşlarını silmeye başladı. Hiç tereddüt etmiyordu, sosyal medya hesaplarına da aynı işlemi uyguladı.

Hesaplarında ve rehberinde sadece ailesi ile bir kaç arkadaşı kalmıştı. Tim'in sosyal medya hesabını bulmuştu dün gece, şuan onun fotoğraflarına bakıyordu.

Genelde abisiyle, sokak hayvanlarıyla ve manzara fotoğraflarıyla doluydu profili. Bir tane fotoğraf dikkatini çekti, genç bir adam ona içi gider gibi bakıyordu. Tim kameraya kocaman gülümserken, o adam sadece ona bakıyordu. İçi kıskançlıkla kasıldı, bu da bir ilkti.

Yuriy daha önce kimseyi kıskanmamış ve kimse için birşeyden vazgeçmemişti. Bu küçük adam için ise herşeyi silip atıyordu, bu kadar hızlı kanına girmesi ilginçti... biraz da korkunç....

Bir çeşit hayal gibiydi, önce onu kadın sanıp çarpılmıştı. Sonra erkek olduğunu öğrense bile umrunda olmamıştı, onu arzulamıştı. Hemde ne arzulamak, o küçük ama kıvrımlı kalçaları istiyordu.

Yüzündeki gülümsemeyi de istiyordu, gevşemiş sevimli bakışını da öyle...

Yuriy ilk kez bir erkeği istiyordu, umarım onu kabul ederdi. Pisliğin teki olarak yaşadığını biliyordu, ama onun için herşeyden vazgeçiyor olmasının bir önemi olamaz mıydı?

Tim kapıdan adamın yaptığı herşeyi izlemişti, yüzünde sevimli bir gülümseme oluştu. 'Adamı böyle yola getirirler' dedi içinden...

Kendini toparlayıp yüz ifadesini düzeltti, Alkan bey'in toplantısı bitmişti sonunda. Yuriy'in geldiğini haber verdiğinde müsait olduğunu söylemişti.

"Alkan bey sizi bekliyor efendim." Profesyonel bir şekilde adamı yönlendirdi ve yerine oturdu.

Sanırım onunla birazcık oynayabilirdi, sadece birazcık ama...