AŞİRET Mİ!? -Gerçek Ailem-

Bölüm³

İyi okumalarr...

Koç ile konuşmamdan 2 saat geçmişti, şuan ise yoldaydık. Tabiki bu sarı civcivler bana bulaşıyordu bende onlara bulaşıyordum. "Sana burdan bir uçarım bir uçarım nasıl geldiğimi anlamazsın ha!" Diye en sonunda yükseldim, Can salağına adlarını öğrenmiştim. Sağ tarafımdaki sarı civciv Barlas, solumdaki Can, karşı koltuktaki diğer civciv Berzan, onun da yanındaki en küçük olan Şiyar'dı. Sanırım bu kadar kişiydik yani ben öyle sanıyordum'

1 saat önce iki saat inat edip gelmemeye çalışmış,onun üzerine kaçmış ve ara sokaklara girmiştim ama yinede bulmuş ve ikna etmişlerdi. Yavuz bey 1'ayda bize alışırsan bizimle kalırsın ama hayır ben burda yaşamak istemiyorum dersen fikrine saygı duyarız. Diye konuşmuştu bende mecburen kabul etmiştim ve evime gidip eşyalarımı toplamıştık. Ben en iyisi size özet geçim.

1 saat önce

"Yavuz bey ben sizinle gelmek istemiyorum"

"Bana bak küçük hanım geç şu arabaya sabrımı sınama benim senin dırdırını çekmek istemiyorum" diye konuştu Kumral olan, göz devirdim.

"O zaman yürü git" küfür edecektim ki yanımızda büyükler vardı SAYGIY'DI YANEE neus neus, Yavuz bey derin bir nefes alıp biyolojik kızını ikna etme çabalarına devam etti,

Miya kurtulamazsın baksana illa gel diyorlar işte,diye konuştu iç ses

Kaçıcam diye öneri sundum,

Nasıl kaçıcan salak bir sürü koruma var,

Doğruydu yaklaşık 25 tane koruma vardı, saymıştım,

Birazcık oyalayıp sonra kaçacam işte,

Haaa anladım, zaten dediklerine göre Mardin'den geliyorlar,

Doğruu bu yüzdende burayı bilmiyorlardır sanırım, düşüncelerimden ayrılıp

"Yavuz bey gelmek istemiyorum"

"Reşit değilsin ve biz seni burada bırakıp gidecek kadar salak değiliz şimdi biner misin şu arabaya?" Diye konuştu

Başımı sanki bıkmışım gibi sallayıp arabaya yürüdüm. Tam arabanın kapısını açıp binecektim ki yani onlar öyle sanıyordu. Herşey ani gelişti

Arabanın kapısını açık bırakıp koşarak hastane çıkışına koştum, aaagagga arkamdan geliyorlardı- BİDAKKA DIŞARDA DA KORUMA VAR gözlerimi pörtletip direkt olarak bir korumanın kolunun altından geçerek ara mahalleye girdim. Hala arkamdaydı'lar, ara mahallerden dolaşarak koşuyordum. En sonunda İzimi kaybettirip çıkmaz sokağa girdim ve sol taraftaki duvara tutunarak soluklandım. Tam arkamı döndüm ve kaçacaktım ki arkamdaki orduyu görmemle ağzım 2 metre açıldı,

"Ohaag" diye bir nida çıkmıştı dudaklarımdan, korumalar kaçmim diye direk koluma yapıştı şuan çok cool'dum hee,

'Olduğumuz durumun farkında mısın?!'

Doğruu

Bakışlarım korumalara döndü "LAAAAN BIRAK BENİİGGG AGAGAG!?" Diye çığırdım. Korumalar ise "Miya hanım lütfen zorluk çıkarmayın" dediler aynı anda,bir umut bırakırlar diyip kendimi serbest bıraktım. Felçlimiydim sanki aq ayaklarımı yerde sürüye sürüye arabaya götürüp bindirdiler,

Şimdiki Zaman

Bu tam özet olmadı ama yaşadığım şey çok efsaneydi demi YORUMLARDA YAZIĞĞNN!!!!

neus,neuss yani arabaya bindirildiğimden beri birbirimize bulaşıyorduk,mesela boyun yastığını istediğimde 'kendin al'diyordu canım benim yastık 3 metre uzakta nasıl almamı bekliyorsun bende onun inadına üzerine su döküp 'ayyg canım yanlışlıkla oldu' deyip Barlas ile kahkaha atmıştım. Yolculuk boyunca Barlas'a kanım ısınmıştı, beraber yatmış birbirimize insta'larımızı vermiştik, Araba durana kadar da PUBG oynuyorduk.

Arabadan inip etrafıma bakındım. Oha olm bunlar bu evde kaç kişi kalıyordu lan?! Sanırım Duygu Mother Kaynana vakasın'dandı. Üzüldüm kadına,

Eve doğru yürüdük ve dış kapının orada durduk kapının açılması saniyeler sürmüştü, Duygu hanım beni içeri iteledi, yutkunarak girdim. Utandım lan normalde hiç ama hiç utanmazdım ama şuan durumlar farklıydı. Barlas elini belime atıp beni yönlendirdi salona girmemle 1'i kız yani minik bebeği saymazsak 5 tanede erkek vardı. Ağzım 2 metre açılmış karşımdaki YENİ AİLEME BAKIYORDUM

BİTTİİİ.

Üç saat ne yazım diye düşündüm sonra aklıma bişey geldi ve yazdım neus neus hadi bana eyvallah...

Kendinize iyi bakın iyi günlerr...

Baiiii