DÖNEMEÇ (✔️)

22.🎬 KINA

~ Bismillahirrahmanirrahim ~

{BÖLÜM.22}

Kızlarla eve geldiğimizden beri aklım aşağıda yaşanan belirsizliklerle dolu o olaydaydı. Emine'nin dediği hiçbir şeye inanmamam gerektiğini biliyordum, ya da ima ettiği her şeyin yalan olduğunu da... Ama işte! Ali'nin öylece yukarıya çıkıp gitmesi normal değildi. O sakinliği, yüzündeki acı dolu ifade... Hepsi beynimdeki tüm olmazları aynı kapıya çıkarıyordu.

Şüphe.

"Hey! Nazenin. Duymuyor bizi bu kız. O deli Emine de ne yalan söyleyeceğini şaşırdı aralarını bozmak için."

"Evet ya! Üstelik kendi ihanetinin sonucunda ayrıldıkları adamdan hala ne istiyor, anlamış değilim."

"Ne isteyecek, Ali Haydar bana yar olmadıysa kimseye olmayacak kafasına girmiş belli ki. Psikolojisi iyi değil o kızın ben söyleyeyim."

Kızlar kendi aralarında muhabbet ederken elimde tuttuğum anneciğimin biz geliyoruz diye demlediği çay buz gibi olmuştu. Yeni fark ettiğim şeyle bardağı çay tabağına bırakıp kızlara döndüm.

"Ne dediniz? Ben dalmışım da..."

Melek elimin üzerine elini koyup "Önemli değil canım, sen iyi misin?" dedi buruk bir gülümsemeyle.

"İyiyim, hamdolsun."

Genç kıza yalandan gülümsediğim anda kapı zili odaya dolmuştu.
Koltuktan kalkıp koridordan kapıya ulaştığımda zil ikinci kez çalındı.

"Hayr olsun." diyerek kapı kolunu merakla indirdiğimde görümcem Fatmanur'un soluk soluğa göğsünü tuttuğunu fark ettim. Heyecan tüm bedenimi sararken korkuyla "Ne oldu kuzen?! İyi misin?" diyebildim yalnızca.

"Ay kuzi! Abim-"

"Ali'ye bir şey mi oldu?!"

Yüreğim bu ihtimalle sıkıştığında gözlerim yuvasından çıkacak gibi olmuştu.

"Ha-hayır Nazenin, sakin ol. Sadece... Sen biliyorsundur diye..."

"Fatmanur Allah aşkına ne olduğunu söyle be kızım! Valla korkutuyorsun beni."

Derin bir nefes alıp soluğunu kontrol altına alan dostum ayağını içeri attığında ardından ben de kapıyı kapatıp diyeceği şeyi bekledim sabırsızlıkla.

"Şey, abim biraz dağılmış gibi geldi eve. Normalde bana çatmadan, annemin halini hatırını sormadan, hatta elini yıkamadan odasına gitmeyen adam gömleğini koridorda soymaya başlayıp kendini odasına attı. Arkadan da kilidi vurdu, hiçbirimizin girmesine izin vermiyor! E haliyle biz de bir şey oldu sandık. Annem de çok korktu seninle kavga etti falan diye. Doğru söyle kuzen, kavga mı ettiniz? İstemiyorum mu dedin? Ne oldu? Abim bir şey mi yaptı? Niye dağıldı bu adam böyle?"

Fatmanur'un dedikleri kanımın çekilmesine ve içimdeki şüphe tohumlarının iyice yeşermesine sebep olduğunda sırtımı duvara yaslayıp gözlerimi kapattım.