🖤ល្បែងស្នេហ៍💔 {វគ្គ២)

Ep:4 យើងមិនពូកែទ្រាំដូចឯង🖤

<ទោះជាហេតុផលបែបណាក៏ដោយយើងក៏ត្រូវជឿគេបើយើងនៅតែស្រឡាញ់គេ បើថ្ងៃណាមួយគេលែងមានហេតុផលបកស្រាយប្រាប់យើងហើយដល់ថ្ងៃនោះយើងដើរចេញខ្លួនឯងទៅ>ថេហ្យុង

<យើងមិនពូកែទ្រាំដូចឯងទេ>ជីមីន

<សារជាតិជាមនុស្សប្រុសមានមួយមិនស្កប់មានដប់មិនស្កល់ បើយើងដាក់ចិត្តស្រឡាញ់គេហើយយើងត្រូវទ្រាំឲ្យដល់ទីបញ្ចប់ ទោះវាឈឺកម្រិតណាក៏ដោយ ប្រសិនវាកើតលើយើងម្តងទៀតយើងនឹងទ្រាំដល់វិនាទីដង្ហើមចុងក្រោយរបស់យើង ព្រោះយើងស្រឡាញ់គេលើសអ្វីៗទាំងអស់ >ថេហ្យុងប្រាប់ហេតុផលទៅជីមីនជាច្រើន តែងនៅចុងប្រយោគខាងក្រោយគេមិនបាននិយាយឲ្យជីមីនលឺទេ គេបានត្រឹមនិយាយក្នុងចិត្តតែម្នាក់ឯង

<បើគេមិនមកលួងយើងទេ យើងក៏មិនខ្ចីខ្វល់ដែរទៅងាប់ណាទៅៗ>ជីមីន

<ឆឹសអាឡប់ ចង់ឲ្យគេមកលួងតែប្លុកលេខប្លុកឆាតគេចោលខ្ទិច>ថេហ្យុងសើចតិចៗពេលលឺសម្តីនឹងឃើញទឹកមុខគេខ្មើត

<អញអត់ខ្វល់>ជីមីន(ខ្មើតសាឡប់🙄)

@Skip.......

ក្រឡេកមកមើលខាងបុរសៗវិញម្នាក់ៗដូចទ្រង់ក្រពុលមុខជាមួយមិត្តម្នាក់នេះដល់ហើយ ឈ្លោះគ្នាតែប្តីប្រពន្ធឯងសោះហៅគេមករវល់ជាមួយដែរ ហីមិត្តគេនេះក៏ចឹងទៀតឃើញមិត្តពិបាកចិត្តបន្តិចបន្តួចនឹងសុកចិត្តមិនទៅធ្វើការទេដើម្បីមកកំដ៌មិត្ត តែអាអ្នកសេដដូចមិនសូវអីទេណាស់តែអានាក់កំដ៎ណឹងស្រវឹងជាងគេទៀត។

<នៅសុកៗមកចោទឯងថាមានស្រី ទាំងដែលឯងនេះមិនដឹងអីផង>យ៉ុនហ្គីអង្គុយរអ៑ូលើកទី100ដងនៅក្នុងCondo EunWooដោយមានមិត្ត3នាក់នៅកំដ៌

<ចេញពីផ្ទះ3ថ្ងៃហើយមិនគិតទៅផ្ទះលួងប្រពន្ធខ្លះទេហ៎េស មករអ៑ូដាក់តែពួកយើងនឹងគិតថាប្រពន្ធឯងបាត់ខឹងឬ>ហូសុកដោយថ្លង់នឹងសម្តីដដែលៗពេកក៏ចេះតានិយាយទៅ

<សុកចិត្តដេកCondoអាអ៑ុនវូប្រសើជាងដេកពេទ្យ>យ៉ុនហ្គី

<និយាយចឹងGongwo hyungណាត់ឯងកាលពី3ថ្ងៃមុនហេតុអីឯងមិនទៅជួបគាត់ ខំឡើងពីខេត្តដើម្បីនិយាយការងារជាមួយឯង តែឯងបែជាមួយមិនទៅ>ណាមជុន

<មិចក៏មិនឃើញគាត់Call ឬChatមកយើង>យ៉ុនហ្គី

<ឡូវគាត់ឈប់ព្រានហើយ profile សុតតែដាក់រូបគូដណ្តឹងអីណា>Eunwoo

<ឈប់ៗមិញនេះឯងថាគាត់ណាត់យើង...ចុះគាត់មានប្រាប់ឯងអត់ថាគាត់Chat ឬCallមកយើង>យ៉ុនហ្គី

<គាត់Chatទៅឯងតាំងពី3ថ្ងៃមុនហ៎>ណាមជុន

<សរុបមកគាត់Chatទៅណាត់យើងកាលពី3ថ្ងៃមុន ស្របពេលជាមួយគាត់តាំងរូបគូដណ្តឹង អញ្ចឹងបានន័យថាជីមីនយល់ច្រឡំ>យ៉ុនហ្គីបើកភ្នែកធំៗភ្ញាក់ផ្អើល ដោយសារតែមូលហេតុនេះឬបានជាជីមីនខឹងដាច់ក្បាលដាច់កន្ទុយហ៎

<ច្បាស់ណាស់ប្រដាកជាពេលឆាតទៅឯងហើយលោតសារនៅលើអេក្រង់ទូរសព្ទដោយភ្ជាប់ជាមួយរូប profile មនុស្សស្រីទៀត >ហូសុកអង្គុយវិភាគចុះឡើងៗទើបដឹងការពិត អញ្ចឹងតើបានជីមីនខឹងដល់ថ្នាក់នេះ

<បើអញ្ចឹងយើងគួយើងយ៉ាងមិច?>យ៉ុនហ្គីសួទាំងអេះកញ្ចឹងក៎ព្រោះតែមិនដឹងធ្វើបែបណាដើម្បីឲ្យជីមីនបាត់ខឹង

<អាភ្លើ....ល្ងង់មែនបើចង់ឲ្យគេបាត់ខឹងមិនទៅលួងគេ>ហូសុកទះក្បាលយ៉ុនហ្គីមួយដៃកុំឲ្យល្ងង់ពេក ចេះស្រឡាញ់តែអត់ចេះលួង

<លួងតាមណា បើមុខគេមិនចង់មើលផងនឹង>យ៉ុនហ្គី

<អោនមកយើងប្រាប់......យល់ពីអ្វីដែលយើងនិយាយដែរទេ>ណាមជុនបានខ្សឹពីផែនការណ៍ទៅកាន់ពួកគេ

<ល្អដែរហ៎េស>យ៉ុនហ្គី....!

នាពេលល្ងាចបន្តិចជុងគុកបានរៀបចំទុកដាក់ឯកសារដើម្បីចេញពីក្រុមហ៑ុនទៅមើលថេហ្យ្ងនៅមន្ទីពេទ្យព្រោះថាល្ងាចនេះគេក៏បានចេញពីមន្ទីពេទ្យដូចគ្នាទើបគេរាងប្រញាប់បន្តិចដើម្បីជូនគេមកCondoវិញ

<អ៎ុះ...លោកអគនាយកសុំទោសផងខ្ញុំដើរមិនប្រយ័ត្ន> បុគ្គលិកម្នាក់ដើរមិនប្រយ័ត្នក៏បុកជាមួជុងគុក តែនាងអោនសុំទោសនាយឡើងលឿនដោយសម្លេងស្រាលតាមរបៀបមនុស្សសុភាពដូចជានាង

<ជាបុគ្គលិកហាត់ការថ្មីមែនទេ? ថ្ងៃក្រោយដើរប្រយ័ត្នផង>ជុងហ្គុក

<ច៎ាស>នាងឆ្លើយទាំងអោនមុខមិនហ៑ានងើបមើលនាយចំទេ ជុងហ្គុកមិនមាត់នាយក៏ដើរចេញទៅ។

<សង្ហារបែបនេះតើបានបងស្រីស៑ូមុខក្រាស់ដើម្បីបានលោក តែចុងក្រោយលោកក៏ជ្រើសសង្សារលោកដដែល>លីយ៉ានិយាយតិចៗ

<សង្សារគេក៏អាចក្លាយជាសង្សារយើងបានដែរ> ត្រង់ប្រយោគនេះនាងគិតនៅក្នុងចិត្តម្នាក់ឯង

នាងសុភាព នាងស្អាត នាងស្លូត តែនាងពិសពុល