AHSEN İZEM KARASOY (gerçek ailem)

33. bölüm

Oy verip yorum yapmayı unutma balım 💗🍯

Yol boyunca Emre'ye baktım, biraz uzun sürmüştü, hala da devam ediyordu. Ama yeni fark ettiğim bir şey vardı. Bu çocuk soğuk soğuk terliyor. Üzerinde siyah bir tişort vardı ki onun üzerinden bile ne kadar terlediği belliydi. "İyi misin?" Çekinerek sormuştum çünkü az önce konuştuklarımıx normal şeyler değildi.

"Sanane!" Gerçekten banane, ama bir problem vardı. Haziran ayında kimse klimalı bir araçta soğuk soğuk terlemez değil mi? Ayrıca arabanın ısısı gayet iyiydi bu arabada nasıl terledin! "Soğuk soğuk terliyorsun," Bütün yol boyunca onu izleyen ben değilmişim gibi şimdi onunla konuşurken başım yere doğru eğiliyordu. "Bir daha benimle konuşurken yüzüme bak."

Büyük bir of çektim az önce, sadece 1 saat önce ailemle büyük bir kavga edip düşmanlarına sığınmıştım ama düşmanları tam bir prenses! "Banane senden ya! Geber istersen, hastaysan da uzak dur benden." Normalde böyle laflar söyleyecek biri değildim ama 1 saattir ağlamama izin vermeyen, beni konuşturmayan, hatta açtığım radyoyu kapatan oydu. Aileme karşı olan öfkemi bile ona dökebilirdim çünkü şu an yanımda sadece o var.

10 dakika sonra en az Selim Karasoy'un evi kadar görkemli bir evin bahçesine girdi araba. Bizi bekleyen et yığını korumalar ve o korumaların ardında kim olduğunu görmediğim biri vardı. En azından onu arabadan inmeden göremezdim. "Bir kurşun sırtımdan teğet geçti ve amcamın özel bir doktoru var. Mümkünse Aslı Karasoy'un kızı olduğunu sakla." Her ne kadar onun kızı olmadığımı söylemek istesem de onun kızı olduğumu saklayamazdım. Çünkü ona benziyordum. Gözlerimin mavisini dahi Selim Karasoydan değil, Turgut Dumandan almıştım. Selim Karasoy'un gözleri koyu bir maviyken ben Turgut beyin gözlerinin aynısı, açık mavi gözlere sahiptim. Özetle ben Aslı Karasoy'un kızıyım diye bağırıyordum.

Emre indiğinde bende onun gibi indim. Korumaların arkasında az önce arabada gördüğüm kişi yoktu. Korumalar Emre'yi görünce bir telaşa kapıldı bu yüzlerinden bile belliydi. 18, 19 yaşlarında bir kız yanımıza geldiğinde Emre'ye sarıldı ama Emre bu duruma küfür etti. Doğru sırtından vurulacaktı neredeyse. "Gerizekalı çok korktum senin için!" Emre onu üstünden çekerken çok rahattı. "Esin! Siktir git başımdan, amcam nerde?" Bu kız ya kuzeniydi ya da kardeşi. Bizim Ilgazla birbirimize benzediğimiz kadar benziyorlardı.

"Amcam, buradaydı. Sen neden geldin, bu kim? Selam, ben Esin bu gerizekalının ikiziyim." Bu ruhsuzun bir de ikizi mi vardı? "Ah-" Benim sözümü kesen gene ve gene Emre oldu, bu çocuğu öldürsem kaç yıl yatarım? "Kimse kim sanane kızım! Sen de kimseyle konuşma." Oldu olacak ağzına kilit vur! Onu da yapacak gibi. Sen sus Şaziş. "Sen de çok muhatap olma, odana götür. Amcam görmesin." Amcası, amcası, amcası kimdi amcası? Ya da benimle derdi neydi?

Esinle beraber evin içine girdiğimizde arkamızdaki Emre korumalarla konuşuyordu. "Sen, Melis ablanın kardeşisin demi?" Melisle birbirimize benziyordum ama o gözlerini de saçlarını da annesinden almıştı. "Biz daha önce bir yerde karşılaşmış olabilir miyiz? Nişan zamanında bulunmuş muydun?" O da bana çok tanıdık geliyordu, tıpkı Emre gibi. Ama onları daha önce görmediğime emindim, özellikle Emre'yi. Esini görene kadar her şeyden çok emindim, bu kızın bıcır bıcırlığı bana bir şeyler hatırlatıyordu ama ney?

"Hayır, o zaman bulunmamıştım." Keşke hiç bulunmasaydım. Keşke abim şu an yanımda olmuş olsaydı. "Emre seni neden buraya getirdi? Abim veya amcam senin için büyük bir tehlike. Sen neden burdasın ki? Melis abla abimle evlenecekti, sen daha küçüksün Ahuyla aynı yaştasın." Aramızda en fazla 2 yaş vardı ama yeğeniyle aynı yaşta olmam onun gözünde küçük olduğumu gösteriyordu.

"Yoksa arkası dönük kuş, bizim kuş mu?" Ardımızdaki sert ses benim yüreğimi hızlandırmaya yetmişti. "Hayır amca, o benim misafirim. Emreden rica ettim o getirdi." Esin ben arkamı dönmeden konuşmuştu. Benimle derdi olan amca bu adamdı. "Emre kurşun yarasıyla buraya gelip bir de arkadaşının şöförlüğünü mü yaptı yani Esin?" Yanımdaki Esin öyle bir arkasını döndü ki ikizi için ne kadar korktuğu belli oldu. "Ne kurşunu? Emre iyiydi. Emre nerde amca?" Amcasının yönlendirmesiyle alt kata giderken beni çoktan unutmuştu, ve Emreyle arabaya bindiğimde oluşan korku gene içinde bir yerde alevlendi.

"Yüzünü görmek istiyorum. Bir ihanet sonucunda ortaya çıkan o çocuklardan farkın var mı bilmek istiyorum." Kimin ihanetiydi? Bu ihanetin bedelini neden ben ödüyorum ki... Arkamı döndüğümde aynı anda konuştuk. Onunla göz göze geldiğimiz an ikimizde şok olmuştum.

"Boran amca?"

"Ahsen İzem?"

Selammmm

•Simdi her şeyden önce bir noktaya değinmek istiyorum, yorumlarda çoğu kişinin Ahudan nefret ettiğini, Ahsenin hayatını yaşadığını söyleyenler var. Ki bu konuda haklısınız, ama bu konuda Ahuya değil Ahsenin yerini Ahuyla kapatan ailede suç bulmalıyız. Kim amcasının yara bandı olmak ister ki? Öz amcasına baba diyerek büyümüş bir kız Ahu. Aslı ve Selim Karasoy çifti her ne kadar onu sevdiğini iddia etse de kendi öz çocuklarını sevmeyen iki ebeveyin Buse ve Sametin kızını mı sevecek? Ahu da el bebek gül bebek büyütülmedi sadece kırılgan bir yapıya sahip, Ahsen gibi güçlü olmayı bilmiyor çünkü ebeveyinleri ne kadar kötü olursa olsun onun arkasını yaslayacağı bir ikizi vardı. Ahsen İzem yalnızlığıyla güçlendi.

•Geber istersen yani Emre

•Ayyy Esin de Emre'nin ikizi aslında Esim demek istemiştim ama yazım hatası gibi durduğu için Esin demiş olduk.

•Esiin???

•Kim bu Boran Akar? (Tiktoktakiler biliyo)

•Boran amca?

•Ahsen İzem?

•Sizce Ahsen İzem bundan sonra güçlü bir kadın olarak mı devam edecek yoksa herkesin itip kalktığı Ahsen olarak mı?

•Ayy nasılsın balım?? Bölüm nasıldı?

(bu bölüm ağlatmadım bana kızmayın)