21.Bölüm

817 58 47
                                    

AREN'DEN

Eren yine beni dövdükten sonra odadan gitti ve ben yine yanlız kalmıştım. Bir kaç haftadır güzel giden hayatım şimdi cehenneme dönüşmüştü eskisi gibi...

Tek umudum bir an önce babam gilin beni bu cehennemden kurtarması yerden zorlanarak kalktım ve banyoya girdim ve suyu açtım içine girdim Sudan dolayı vücudumdaki yaralar sızlamaya başlamıştı.

Banyoda ilk yardım çantasını aldım becere bildiğim kadarıyla sırtıma pansuman yaptım ve kazak giydim ve kapı sert bir şekilde açıldı

Efsun: yemek hazır

Dedi ve çıktı. Bende mecburen indim dünkü yerime oturdum tabağıma bir şeyler koydum efsun kızmasın diye yedim ama midem bulanmaya başlamıştı. Daha fazla dayanamadım ve koşarak odaya çıktım banyoya girdim ve klozete. Açıp kusmaya başladım.

Arkamdan bağırdığını duymuştum efsun'un ama umrumda değildi burada iyi değildim elimi yüzümü yıkadım ve çıktım eren vardı odada elindede kemer

Ben: eren daha dünkü yaralar kabul bağlamadı lütfen

Eren: peki bu beni ne kadar ilgilendirir Arencik

Ben: Eren lütfe-

Lafımı tamamlayamadan kemer ile vurmaya başlamıştı

Ben: eren lütfen dur ahhh

Aksine eren dha fazla sert ve hızlı yapmaya başladı ve bu benim canımı baya acıtıyordu sanki sanki ölücekmiş gibi benim gözlerim kapanmaya başladı en son

Eren: geberirsin inşallah

Dediği sonra karanlık lütfen bul beni baba...

ASİL DEMİR KARAHAN'DAN

O kadın yine hayatımıza girip mahvetmişti yeni kavuştuğumuz Arennimizi elimizden almıştı onunla tanışalı daha 1. Hafta olmuşken çok iyi anlaşıyorduk.

Herkse perişandı dedem ve babannemin tansiyonları yükselmişti amcam gil avukatlarla konuşuyorladı her gün geç gelip erken gidiyorlardı. Kardeşlerim ise perişandı ama güçlü durmaya çalışıyorlardı. Adar ise kendini odaya kapatmıştı Aren bulana kadar yanıma gelmeyin demişti.

Babam Denizimizn odasında çıkmıyordu tıpkı 14 yıl önce kaçırıldığındaki gibi yine kendini onun odasına atmıştı.

Efsun'un onu aldığı gün babam ile konuşurken eren diye bir veledin onu kemer ile dövdüğünü söylemişti o dk dan beri böyleydi.

Aren'in odasına girdim Babam onun kazağına sarılmıştı ve uyuyordu

Ben: Baba hadi kalk

Birden uyandı etrafına baktı

Babam: Ne oldu oğlummu geldi hani nerede

Ben: hayır baba Aren gelmedi maalesef

Babam: neden geldin o zaman

Ben: Baba dünden beri hiçbir şey yemedin düşüp bayılacaksın Allah korusun

Babam: minik oğlum gelmeden yemicem

Ben: Baba Aren seni böyle görmek istemezdi hadi kalk bir şeyler atıştır

Dedi o da kalktı aşağıya indik mutfağa geçtik babama tost yaptım yanınada çay verdin

Ben: Baba sen dün aren'e nededin güçlü ol ki bende güçlü olayım dedin sende güçlü kalki Aren ve bizde güçlü kalalım

Babam: Asil kemer ile vurmuş benim dokunmaya kıyamadığım çocuğa kemer ile vurmış

Gerçek Ailem/Erkek Versiyonu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin