AHSEN İZEM KARASOY (gerçek ailem)

31. bölüm

Oy verip yorum yapmayı unutmayın 💗💐

Yazar anlatımıyla;

Aslının soğuk sesi her zamankinden farksızdı. Daha az önce Ahunun saçlarını 'güzel kızım' diyerek seviyordu. Kendi kızı ona anne dediğinde dahi kızım diyememişti. Üstelik kızı 1 ayın sonunda ilk kez konuşnuştu, o 1 ayın sonunda kızının sesini ilk kez duymuştu.

Ahsen güldü, hatta sözlerine de gülerek devam etti. "Hadi ama, ne zaman anlatacaksın abi? Söylesene hangisi beni bulmanızın sebebi?" Bir bana bir de Melise bakmıştı. "Kim için kurban seçildim artık konuşun!" Ani çıkışları çöken psikolojisinin özeti gibiydi. 1 aydır cevabını aradığı her şey burada açığa çıkacaktı.

"Ne oluyor burada?" Bunu sonran Denizdi, sesi ilk defa bu kadar sert çıkmıştı. O her zaman vurdum duymaz olmuştu 1 ay öncesine kadar. "Abi, bak abin beni neden bulduğunu anlatacak. Ilgaz nerede? O da dinlesin." Sesi titrekti gözleri de dolmuştu. Kendi için çizeceği o güçlü kız imajı çoktan düşmüştü çünkü burada onu anlayan biri vardı. Deniz. Demirin de burada olmasını diledi çaresizce.

"Konuşsana artık! Konuş, konuşmazsan delireceğim! Kendi hayatımı kendim mahvettim ben kendi hayatımı kendi ellerimle kararttım!" Gözünden bir damla yaş akarken Melise döndü. "O gün neden söylemedin? O gün kardeşini neden aradığınızı itiraf etmedin? Niye sadece hemşireyi söyledin ki..." Emre bile acımıştı çaresizce bakan kıza.

"Sen bizim seni ona kurban ettiğimiz kişisin." Aslı Karasoy donuk bakışları ile Emre'ye bakarken sesi soğuktu. "Seni bulduk çünkü lanet amcası kızıma yaptıklarına rağmen kinini bitiremedi, seni ilk öğrendiğimizde istemedik." Ahsen annesine hayal kırıklığı ile baktı.

Buradan sonrası Ahsen İzemden

Annem, beni doğuran kadın az önce beni öğrendiklerinde istemediklerini itiraf etmişti. "Biz seni istemedik ama onlar yaşadığını duydukları an ya kızımızı bizden alacaklarını ya da seni bizden alacaklarını söylediler." Aslı Karasoy uyarı yapan eşi ve babasını duymadan canımı yakan sözlerine devam etti. Kızı için beni bulmuştu. Kızları için beni bulmuştu. Melis için...

"17 senedir annelik yaptığım kızımı kaybetmektense yüzünü bile görmediğim kızımı onlara vermek daha kolay olur diye düşündüm." Melis için değil, Ahu için... "Ben senin kızın değilim!" Ağlıyor olabilirdim ama bu gerçeği her zaman savunacaktım. "Onu ben büyütmüştüm! O benim saçının teline zarar gelse dünyayı yakacağım emanetimdi, o benim kızımdı. Sense düşmanımın, oğlumu öldürmeye çalışan insanların kızıydın."

O kızının saçının teline zarar gelse dünyayı yakarmış, benim anne dediğim kadın beni saçlarımı kopartarak cezalandırırdı. "Sen yokluğunla bile kızlarıma zarar vermiştin." Aslı Karasoy'un lafları bölünmüştü çünkü iki kızından aynı anda yükselen bir ses vardı. "Anne!" Ahu ve Melis aynı anda konuşmuştu. Ahu ile bakışlarımız kesiştiğinde bana özür dilermiş gibi bakıyordu. "Şimdi susmazsan yemin ederim Emreyle giderim." Ahunun tehditi sanki onu susturan şeydi.

"Bırak, bırak nolur konuşsun Ahu..." Sesim yalvarır gibi çıkmıştı artık dizlerimin üzerine çökmüştüm. "Siz biliyordunuz! Hepiniz! Hale, Deniz? Ya sen Melis? Neden beni aptal yerine koydunuz? Neden ya neden?" Canım yanıyordu, abi demiştim, yengem olmuştu, abla dememe günler kalmıştı. Neden bana bunları anlatmamışlardı?

"Hepiniz biliyordunuz! Hepinizin beni aptal yerine koydunuz. Çok eğlendiniz mi? Soruyorum, Hasan bey ve Selma hanımın kızıyla dalga geçerken çok eğlendiniz mi? Neydi benim görevim?" Emreyle göz göze geldiğimde sanki o bana gözleriyle kalkmam gerektiğini söylüyordu. "Onunla gitmem mi? Ya da 18 yaşında onunla evlenmem?" Samimiyetten uzak bir şekilde gülerken kalktım Aslının tam da karşısına geçtim.

"Sana daha fazla yük olmayacağım. 2-3 ay daha bana katlanmanıza gerek yok çünkü şimdi onunla gideceğim." Gözlerimi ondan çektiğimden Selim Karasoy ile göz göze geldim. "O en azında beni korumayı becerebiliyor." Merdivenlerden inen Ilgazla göz göze geldiğimde tekrar konuştum. "O benim canımı sizin yaktığınız kadar yakamaz. Bu evde bana yaşattıklarınızın daha fazlasını yaşatamaz değil mi?" Gözlerimi İlgazdan çekmeden devam ettim. "Yaşatsa bile bu kimin umrunda olur ki? Ben düşman kızıyım, sizin değer verdikleriniz yanınızda nede olsa." Gözlerimi ondan çektiğimde Emre'ye doğru sarsak adımlarla yürüdüm ama Turgut beyin sesini duydum. "Sen de katiline kendi ayaklarınla gitme, benimle gel, yanımda ol. Yemin ederim hiçbirinin yüzünü görmeyeceksin, ama kendine bunu yapma. Düşman evini bir kez tattın." Buradan bahsediyordu onalar beni düşman olarak görüyordu hepsi...

"İkinci kez tatma. Benimle gel İzem." Kafamı olumsuzca salladım, onunla gidersem canları yanmazdı. Emreyle gitsem de canları yanmayacaktı büyük bir ihtimalle. "Onunla gidemez! Bir şey yapsanıza! Baba, abi, onu Emre'ye mi bırakacaksınız? Öldürecek onu." Çok mu umrundaydım bu zamana kadar Ilgaz? "Baba, kalbim ağrıyor. Canı yanıyor görmüyor musun?" Bu telapetik şeyi sikmek istiyorum. Ağlıyor olsam bile omuzlarım dikti güçlü gözüküyordum.

Emre'nin yanına vardığımda bu anı bekliyormuş gibi elini belime attı, rahatsız oldum. Çok rahatsız oldum ama arkamda ailem varken bile bunu dile getirememiştim. "Hala burada kalmak için bir şansın var." Bunu bana hatırlatmaktan hiç memnun değilmiş ama hatırlatmak zorundaymış gibi tekrardan konuştu. "Canın daha da fazla yanacak İzem, benimle değil dedenle git. Amcamın gücü dedenin gücünü geçemez." Ona da olumsuzca salladım başımı onca laftan sonra arkama dönüp bakamazdım. "Beni buradan götür, sadece götür..."

Selamm

Oy verip yorum yapmayı unutmadınız inşallah

•Aslı Karasoy...

•Seni hiç istemedik...

•Ona kurban seçtiğimiz kişi

•Of Aslı allahından bul bütün kelimelerini buraya yazamicam

•Kadın beni bile paramparça etti bu kızım ne yapsın?

•O en azından beni koruyabiliyor.

•Canımı sizden çok yakamaz...

•2-3 ay daha size yük olmayacağım :)

•Peki Ilgazın baba kalbim ağrıyor demesi..

•Elini beline attığında çok rahatsız oldum ama ardımda ailem varken bile bunu dile getiremedim...

•Emre bile ona ikinci bir şans verdi :)

•Ay okurken bir ağladım yayınlayıp bir daha aglamayı düşünüyorum bb

•Bölüm nasıldı? Siz nasılsınız???