P.U.K.a.S.

XVII - MEŞGUL

En uzun yoldur insanın içi
- Cahit Zarifoğlu

🫀

Afalladım ve Umutu hızla kendimden uzaklaştırdım "Umut!" diyebildim sadece anın şokuyla.

Umut bana şaşkınca baktı "Papatya ben..ben seni çok seviyorum." Yutkundum.

seni çok seviyorum
seni çok seviyorum
seni çok seviyorum
seni çok seviyorum

"Umut ben gitmem lazım." hızla Umutun yanımdan ayrılıp sahile doğru yürüdüm. Gözlerimden akan yaşlar görüşümü bulanıklaştırınca olduğum yerde durdum.

Umut beni seviyordu, ama ortada bir sorun vardı. Ben bu durum yüzünden kendimi kötü hissediyorum ve daha kötüsü Özgüre ihanet ediyormuşum gibi hissediyorum.

Sahile doğru yürüdüm Özgürü görünce durdum yanıma geldi.

"Ben seni evden alacaktım ama seni ve Umutu görünce gelmezsin diye düşündüm, senin için çok sevindim." Kırgınlığı ve üzüntüsü beni yerle bir ediyordu. Bizi o halde görmüştü.

Ağlamam şiddetlendi "Özgür ben yemin ederim istemedim beni öpmesini o birden beni öpünce ben şaşırdım sonra geri çekildim sanki sana ihanet ediyormuş gibi hissettim galiba, galiba ben Umuta daha aşık değilim ben seni sevmek istiyorum a-"

Özgür yüzümü avuçlarının arasına alıp beni öpmeye başlayınca şaşırdım.

Ama bu sefer geri çekilmek gelmedi içimden. Umut da olduğu gibi itmek istemedim onu.

Tam tersi dudaklarını hissetmek kalbimin taklalar atmasına sebep oldu. Çok zaman kaybetmeden ellerimi yanaklarına koydum ve ona karşılık verdim.

Yanaklarımdaki elleri belime kaydı ve beni daha çok kendine doğru çekti.

Geri çekildiğimizde ikimiz de kıkırdadık. Özgür anlını anlıma yasladı "Ben anladım seni, ama bu türlü susturmasaydım hiç susmazdın."

Gülümsedim "İyi yaptın."

Bir süre öylece denizin dalgalarını dinledik sonra oturduk ve ben başımı Özgürün göğsüne yasladım "Beni sevmeye çalışacaksın yani? Doğru mu anladım?"

Derin bir nefes alıp başımla onayladım "Sevindim." Diye mırıldandı başımı daha çok göğsüne gömdüm "Bende."

****

Eve gelince Özgüre sarıldım "Umut ile konuş Papatya umarım bir şekilde sonuç bulursunuz." Başımla onayladım ve içeri geçtim.

Umutu koltukta otururken bulmayı beklemiyordum. Saate kaçamak bir bakış attım saat gece iki olmuştu.

"Sen yanımdan gidince peşinden gittim, seni ve Özgürü gördüm." sesi kırgın çıkıyordu "Ben seni seviyorum ama o an ki kıskançlığım yüzünden bir hata yaptım ve sen istemeden.." Ofladı.

"Özür dilerim Papatyam, ben aramızdaki arkadaşlık bozulsun istemiyorum. Çok özür dilerim. Ben sadece Arda ile konuşmanızı duyunca beni hala seviyorsun sandım. Ama yanılmışım. Özgür çok iyi biri onun çok mutlu olursun umarım."

Yutkundum ve Umutun yanına gidip ona sarıldım "Bugün olanları unutalım olur mu? Biz hala en yakın arkadaşız." Sarılışıma karşılık verdi "Özgürden de özür dilemeliyim."

Geri çekildim "Özgür sana kızmaz, merak etme." gülümsedi "Ha birde seni üzmesin sakın." Gülümsedim "Merak etme."

Umut bana sarılınca gülümsedim. Bu işin bu şekilde hallolması beni rahatlatmıştı.