《-Çocukluğundan beri beraber olan iki arkadaşın, bir kaza sonucu en sevdikleri fantastik romanın içinde hayatta kalma mücadeleleri...》
Bu düşlerinde gölgesi olmayanların kendi krallığını kurma hikayesi.
***
( Reenkarnasyon Serisi )
~Kurgu ve kitap t...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
18.Bölüm
..📖..
Bazı anılar vardır, asla unutulmaz. Ne kadar unutmak istersen o kadar yerleşir zihnine. O anlardan ve o anların bende bıraktığı etkilerden ne kadar kaçarsam kaçayım bana defalarca aynı hissi tattıran, belki düşman belkide dost olan içimdeki o karanlık kısım.
O kısmı çok uzun yıllardır susmaya mahkum bıraktığım için mi şimdi avazı çıktığı kadar bağırıyordu.?
Ne kadar uzaklaşırsam o kadar yakınımda hissetmekten kendimi alı koyamıyorum. Yavaşça yakınıma gelip kulağıma fısıldıyor.
"Tıpkı o zaman olduğu gibi, bana yine arkanı mı döneceksin.?"
Karanlık onu görmemi istiyordu bende her zaman olduğu gibi onu zihnimin en havasız karanlık ve rutubetli yerine hapsettim.
Ama kendimde unuttum o karanlığın aslında benden bir parça olduğunu. Ve karanlığı karanlığa hapsettim, oysaki onun da karanlıktan korkup korkmadığını sorabilirdim.
Tıpkı bana sorulmadan hapsedilen benliğimin yaşadığı gibi.
Şimdi soruyorum kendime onlardan ne farkın var.?
Sende en az onlar kadar zorbasın.
***
Sesler fısıltılar ve gözler.
İnsanların yargılayan bakışlarından kaçmak kadar zor bir şey var mıydı hayatta.?
Gerçi bu soruyu benim cevaplamam gerekirdi, tüm hayatımı bu bakışlardan kaçmak için harcamamış mıydım.? Tüm hayatım insanların bakışlarından kaçmaya çalışmakta geçmişti, bu da o anlardan biri değil miydi.?
Bu anı diğerlerinden farklı kılan neydi acaba.?
Başka bir evrende olmak mı yoksa başka bir bedende olmak mı.?
Yoksa tüm bakışlara siper olan iri omuzların beni sıkıca sarması mı.? Biliyor musun Denzel, babamda insanların bakışlarından beni korumak için sıkı sıkı sarılırdı.
"Leydi İlia sorun yok geçti."
Evet Denzel geçti ve ilk defa bu kadar kısa sürdü.
Bu dünyanın insanları bir başka insanın olmasını istediği tipteki insanlar olduğu için mi böyleydiler. Gözlerim Lucius'u buldu. Etraftaki insanları uzaklaştırıyor olabildiğince bana alan açmaya çalışıyordu.
Joshep'de çatık kaşlarıyla insanlara bakıyor benim hakkımda bu durumda bile konuşmaya devam etmelerine hayret ediyordu. Titreyen ellerime Denzel'den destek alarak ayağa kalkmaya çalıştım. Denzel çatık kaşlarıyla yüzüme bakıp kalkmamam gerektiğiyle ilgili konuşmaya devam ettiğinde gözlerim etrafta gezindi.