The Stolen Glimpse of Unspoken Love (CHIYEON)

CHAPTER: 1

CHIQUITA POV

It's started when I met you nung mga bata palang tayo, Masaya at Magandang alala na tayong dalawa lng na magkasama, Ako at ikaw lng ok na, pero nagbago ang lahat simula nung umalis ka, 15 ako at 16 ka nung panahon nayon, Eto yung araw na iniiwasan ko mangyare na umalis ka, kasama mo yung parents mo pabalik na kayo ng Korea,Ang sabi mo sakin kaya ka aalis.

"Canny babalik nako ng Korea at 2yrs kami mag stay don, Nagka problema kasi ang Company ni Papa and kailangan na kailangan siya don at isasama nila ako kaya hndi na tayo magkikita pa pero nalulungkot ako kasi Hndi na tayo makakapag usap at makakapag gawa ng masasayang bagay katulad ng dati."

Umiiyak na sinabi sakin ni Ahyeon habang naglalakad palayo sakin

Hinabol ko siya at saka niyakap

"Wag ka mag alala Ahyeon Pupunta ako sa Korea para sayo atsaka hindi ko kakalimutan lahat ng ginawa nating alala at alam ko naman na magkikita tayo, kaya wag ka na umiyak mon amour ko ok."

Naiiyak ko sinabi habang yakap yakap ko siya at pinaharap ko siya sakin na umiiyak ng sobra atsaka ko binigay sakanya ang Kwintas na plano ko ibigay sakanya matagal na pero ngayon na yon bago siya mawala sakin

"Suotin mo to mon amour ko at maalala mo ako kahit nasa malayo ka pa".

Naiiyak na ngumiti ako sakanya at siya na tulala at humagulgol ng iyak habang hawak ang kwintas na binigay ko sakanya

"Basta mag promise ka that you will never forget about me and pupunta ka ng Korea para magkasama tayo Canny"

Umiiyak na sabi sakin ni Ahyeon

"Oo, nangangako ako sayo mon amour na pupunta ako at magkakasama din tayo after 2yrs ok".

Sabi ko sakanya habang pinupunasan ang mga luha niya

"Huwag ka na umiyak ok, halika na ihahatid na kita at baka hinahanap ka na ni Tito kasi aalis na kayo ngayon".

Tumigil na siya sa pag-iyak at bakas sa kanyang expression ang lungkot na aking nararamdaman din dahil hindi na kami magkikita pa kapag umalis na sila.

Pagkahatid ko sakanya sa bahay nila ay naka ayos na ang mga gamit nila sa Van at handa ng umalis papuntang airport ang pamilya niya papuntang Korea.

Ako na nakatayo lng don pinipigilan umiyak habang paalis ang van ay nakatingin sakin si Ahyeon sa bintana umiiyak palayo sakin.

Ng makaalis sila saka ako napaluhod at umiyak ng sobra kasi wala na ang minamahal ko sa tabi ko, ni hindi ko manlang na sabi sakanya na mahal na mahal ko siya hndi bilang kaibigan kundi isang taong sobrang mahal at handang mahalin siya, pero huli na ang lahat dahil umalis na siya at magagawa ko nalng ay maghintay hanggang sa magkasama ulit kami after 2yrs.

---

"Tuwing naalala ko tuloy ang pangyayari nayon naiiyak ako" Sabi ko sa sarili ko habang kinakusap ang picture namin dalawa.

Habang hawak ko ang Picture namin dalawa ay Nagulat nalang ako ng mag ring ang phone ko indicate that someone is calling me, pagkatingin ko ng phone ay nagulat ako si ate Lisa pala ang tumatawag sakin kaya in-accept ko ito.

[On call]

(Chiquita)

"Hi, Ate Lis bat ka napatawag? may kailangan ka ba dito sa France? Babalik ka naba?" Ayan ang mga katanungan ko sakanya.