Ben kahvaltımı etmiş salonda oturuyordum. Bugün babamı görmeye gidecektik Karanla. Annemi arayıp geleceğimi ve son kez göreceğimi söylemiştim.
Aslında sebepsizce içim çok huzursuzdu.
Aradan bir saat geçmişti Karan da uyanmıştı. İlk olarak yanıma gelmişti.
Karan;
"Günaydın Vera. Beni niye uyandırmadın."dedi
"Sanada günaydın canım. Gece uyumayınca uyandırmak istemedim seni."
Karan;
"Sıkıntı değildi. Kahvaltını yapmışsındır umarım."
"Evet yaptım sen geç uyanırsın diye beklemedim seni."
Karan;
"İyi yapmışsın. Bende hazırlanayım çıkalım."
"Tamam bir şeyler ye de öyle çıkalım."
Karan;
"Yaparım şimdi. Sen hazır mısın?"
"Sen uyurken hazırlandım."
Tamam deyip hazırlanmaya çıktı Karan. Gözlerimi yere dikmiş kafamda babamla olan konuşmaları düzenliyordum. Acaba gitmesek mi diyede düşünmeden edemedim.
Dalmıştım. Karan'ın seslenmesiyle ufaktan irkildim. Karan bana baktı daha sonra yanıma oturup ellerimi tuttu.
Karan;
"İyi misin güzelim."
Gözlerine baktım. Uzun zaman olmuştu babamı görmeyeli en son beni gördüğünde evden kovmuştu. Bu sefer beni evden kovamazdı tabi ben böyle düşünüyordum. Belki de çok pişmandır diye umuyordum da.
"İyiyim sadece biraz garip hissediyorum."
Karan;
"İstemiyorsan gitmeyelim."dedi
"Yok istiyorum. Bunu son kez de olsa yapmak istiyorum." Dedim
Karan ellerimi öpüp "peki" dedi. Üzülmemi istemiyordu. Son kez de olsa babamla konuşup içimin rahatlayacağını düşünüyordu.
Biz evden çıkıp arabaya bindik. Çok gergindim sesizliğe bürünmüştü arabanın içi Karan bana bakıyor ve rahatlamamı istiyordu.
Kıyametin sonu değildi ya o yüzden rahatlatmaya çalıştım kendimi. Az da olsa rahatlamıştım.
Bizim sokağa girmiştik. Karan arabayı park etti ve inmem için bana baktı bir elim kapı kolunda bir gözümde evin kapısındaydı.
Karan;
"Hadi güzelim . İnmeyecek misin." Dedi
Karan'a baktım daha sonra arabanın kapısını açıp indim. Eve doğru yürüdükçe gerginliğim artıyordu. Bu evde pekte güzel anılarım olmamıştı. Annem ve kardeşim ile olan anılarımız haricinde.
Kapıyı çaldım ve bekledik Karan'ın yanımda olması beni azda olsa iyi olmamı sağlıyordu. Çaldığım kapı açılmıştı. Açan annemdi. Hemen boynuna sarılıp onu öptüm . İçerden kardeşim de geldi annemi bırakıp bana koşan kardeşime eğilip sarıldım onu da annemi de çok özlemiştim.
Annem Karan'a da hoşgeldin dedi ve içeri girmemiz için bize içeri göstererek.
"Hadi içeri girin."dedi
Ben kardeşimi kucağıma alıp içeri doğru ilerledim. Salona girmeden içeriye baktım. Annem babam rahat etsin diye çekyatı yatak yapmıştı. Temiz çarşaflı yatakta uyuyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Babamın Borcu
Teen Fiction"Oo küçük hanım iki gündür sizin peşinizdeyiz." "Siz de kimsiniz niye peşimdesiniz ne istiyorsunuz?" " sakin küçük kız" "Kimsiniz dedim" " babanın ödeyemediği borcusun güzelim"
