BALIKÇI(K)AŞIĞI

1. Bölüm

"Kim bilirdi intikam için geleceğini?"

Yara bere içinde o deponun içine girdim. Bilincim henüz kapanmamıştı ama her an düşüp bayılabilirdim. Bilincimi kaybetmeden elimdeki kağıdı ona ulaştırmam gerekiyordu. Adımlarımı yere daha sert basarak ilerlemeye çalıştım ama zemin ayağımın altından yavaş yavaş çekiliyor gibiydi. Dizlerimin üzerine düştüğümde ellerimi yere bastırarak kan kusmaya başladım elimdeki zarfta ne vardı bilmiyorum ama benim kanımı taşıdığından emindim. Bir elimle karnımı tuttum diğer elimle ise yerden destek alarak ayağa kalkmak için zorladım kendimi. Dudaklarımı temizleyemeyecek kadar kötü ve sanki ruhum çekilmiş gibi iğrenç bir durumdaydım. Başımı kaldırdığımda her tarafımın silahlı insanlarla dolduğunu fark etmem uzun sürmedi ama onları algılayamıyordum. Karşımdaki kişi yüzünden dikkatimi hiçbir şeye veremiyordum. Yavaş adımlarla bana yaklaşmaya başladığında birkaç adım uzağımda durdu. Ona yaklaşan bir adamın dediklerini algılayamayacak kadar bilinçaltım kapanmaya başlıyordu.

"Abi kız çok kötü görünüyor bir virüs taşıyor da olabilir öldürelim mi bırakalım mı?"

"Kimse ona dokunmasın. Ölümüm olacaksa bırakın onun ellerinden olsun."

Tüm sesler kafamın içinde daha şiddetli bir şekilde yankılanırken dizlerimin üzerine bir kez daha yığıldım ona ulaşmama yalnızca birkaç adım kalmıştı ama yapamıyordum. Yapmak zorundaydım. Dizlerim sayesinde sürünerek tam karşısına geldiğimde artık karnımın ağrısından cenin pozisyonunu almak zorunda kaldım. Karnıma bastırdığım elime baktığımda avucumda ki kağıdı gördüm. Bir hareketlenme olduğunu anladığımda başımı kaldırdım ve bir dizinin üzerinde eğilerek bana bakan adamı gördüm. Bir dizi yerde diğer dizi kırık bir şekilde eğilmiş yoğun bakışlarla bana bakıyordu. Bakışlarında ne olduğunu anlayamayacak kadar gözlerim yoğun bir şekilde kapanıp açılıyordu. Gözleri sonumun habercisiydi. Savaşımın bittiğini bunu devralacağını sanki söylüyordu. Kırdığı dizinin üzerindeki eline, elimdeki kağıt ile sert bir şekilde elimi koydum. Artık gözlerimi huzurluca kapatabilirdim. Başarmış ve buraya gelmiştim. İçeri girmeyi başarmıştım.

Düşen bedenimin zemin ile buluşmasını beklerken yerden havalanmıştım. Sanırım artık ölüyordum ve ruhum benden ayrılıyordu.

"Kim bilirdi intikam için geleceğini?" kulağımın dibindeki fısıltısıyla dediklerinden hiçbir şey anlayamıyordum. Ama kafamda yankılanan sesi ölmediğimi haykırıyordu. Bu oyun bitmemişti bu oyun daha yeni başlıyordu. Ve bu oyun benim ölümüm ile bitmeyecekti. Buna izin veremeyecek elimden geleni yapacaktım. O ise beni öldürmek için elinden geleni yapacak ve kaybedecekti en önemlisi ise bu kendi isteği ile olacaktı.

1 saat önce

Depodan dışarı çıktığımda beni bekleyen arabaya doğru yürüdüm. Arabanın kapısı açıldığında başımı uzatıp kaç çocuk olduğuna bakmaya çalıştım. 16 yaşlarında olduğunu düşündüğüm 2 kız 2 erkek vardı. Kızlardan biri esmer diğeri kumraldı erkeklerin ise her ikisi de beyaz tenli koyu saçlı kara gözlüydü. Her biriyle göz göze geldikten sonra başımla onlara aşağı inmelerini işaret ettim. Teker teker inmeye başladıklarında onlar için tek duam buradan kurtulmayı başarabilmeleri olmuştu. Bu çocukların benim işimi yapmalarına izin vermeyecektim. Ben onların katili olmayacaktım. Eğer onlar benim yerime giderlerse gidecekleri yerden sağ çıkamama ihtimalleri de vardı.

Deponun kapısından topallayarak çıkan patrona gözüm iliştiğinde hemen arabaya bindim. Az önceki kararımın ona ulaşmasından sonra arkamdan çıkmış geliyordu. Bir süre sonra kendisi de arabaya binince gözlerine bakamıyordum başımı eğmiş ellerime bakıyordum.