Veliaht Kurt Prensi'nin Metresi +18

23. Bölüm

Sarayda hummalı bir çalışma vardı veliaht prens ve prenses Sophia'nın geleceği belliydi
Bugün kesinlikle ortalıkta görünmeyecektim evlendiğimi bildiği için üstümüze daha fazla gelecekti Hunter çok güçlü bir adam olsada veliaht prens ondan çok daha önemliydi

"Stresini hissedebiliyorum Maria"

"O prens bozuntusu bugün geliyor ve ben korkuyorum"

"Korkma ben varım hem karısı geldiği için bize kolay kolay bulaşmaz"

"Sen olmasan zaten hiç bir dayanağım yok burda senden destek alıyorum emin ol"

"O zaman gel otur yada akşam yemeği hazırlayalım beraber"

"Yemek hazırlayayım ben sen dinlenebilirsin zaten erken kalkıp gidiyorsun askerlerin yanına"

"Bana ihtiyaçları yok aslında sadece kontrol ediyorum diğer komutanlar herşeyi yapıyor Kral'ın oğlu olmak bu konuda işe yarıyor istemezsem gitmem benimki alışkanlık sadece ve spor yapmam gerekiyor gücümü korumalıyım"

"Bana da kendimi korumayı öğretir misin Lucas'a bir yumruk bile geçirsem kârdır"

Hunter tebessüm edince bende ettim

"Olur yarın sabah başlayalım o zaman"

"Olur"

Kalkıp mutfağa geçtik ben yemek yaparken Hunter bana yardımcı oldu yemekler hazır olunca oturup yedik Hunter olmasaydı bunların hiç birini yapamazdım onunla güvende hissediyordum kendimi

Bir süre daha oturunca uyuma zamanı gelmişti ama içim içimi kemiriyordu kesin şu an saraydaydı

"İstersen seninle uyuyabilirim Maria"

Beni rahatlatmak için yaptığını biliyordum ve ona gerçekten ihtiyacım vardı

"Sevinirim Hunter ve teşekkür ederim"

Ben önden çıktım üzerimi değiştirip yatağa girdim Hunter'in tişörtünü giymiştim çünkü onun kokusu bana güven veriyordu Hunter bunu bildiği için asla bana soru sormuyordu yada kırıcı birşey söylemiyordu ona minnettardım

Kapı çalınca yorganı daha da üzerime çektim Hunter girip dolabın orda oyalandı bir süre sonra yatağın kenarı çöktü iri yarı bir adamdı ve çok güçlüydü onun gibi bir koca her genç kızın hayaliydi benimde hayalimdi Lucas'tan önce şimdi o kocaya sahip olsamda eksik hissediyordum zamanla bu duyguların kaybolmasını umut ediyordum

"Çok düşünüyorsun Maria inan çok düşünmek hiç birşeyi çözmüyor"

"Öyle de ne bileyim durduramıyorum kendimi"

"Ben yanındayım uyu hadi"

"Tamam iyi geceler"

"İyi geceler"

Uyumaya çalıştım ama uyuyamadım her gece dışarı çıkıp oturmaya alışmıştım evlendikten sonra bu alışkanlığı bir haftalığına bırakmıştım ama yeniden huzursuz hissediyordum keşke başka yerde yaşasaydık yada Lucas geberseydi

Biraz daha düşünüp Hunter'in kokusuyla uykuya daldım sabah erken uyandık biraz spor yapmak için askerlerin eğitim gördüğü alana gidecektik
Erkeklerden artık çekiniyordum ama kendimi korumayı öğrenmeliydim

Hunter'in bol tişörtünü giyip alttan kumaş pantolon giydim
Kapıyı açıp dışarı çıkınca gözlerim korkuyla açıldı
Lucas kırmızı gözlerle kapımızın önündeydi ve çok sinirliydi geri geri giderek Hunter'in kaslı göğsüne yasladım ne olduğunu anlamamıştı

Lucas son ses

"Maria derhal buraya gel" diye kükredi

Korkuyla Hunter'in arkasına geçip askeri tişörtünü tuttum ondan destek istercesine elimin içinde sıkıştırdım

"Sen kime emir veriyorsun Lucas"

"Benim olana evlendiniz diye kurtuldumu sanıyorsunuz o benim kadınım"

"Artık değil"

"Kapat lanet çeneni Hunter yoksa dilini kestireceğim"

"Teke tek dövüşmeye ne dersin"

"Neden kendimi yorayım"

"O zaman konuşma maria'dan uzak dur o artık benim karım"

"Olabilir ama ona dokunmayacaksın zamanı gelince onu geri alacağım"

Lucas öyle söyleyince sinir beynime sıçradı

"Ölürüm de seninle olmam anlıyor musun pis sapık sen ancak benim cesedimi alabilirsin"

"Beni delirtme Maria etrafında ki herkesi gebertirim"

"Ailem güvende artık onları bulamazsın"

"Emin misin bundan"

Yoksa bulur muydu bulsa bile artık yapacak bir şeyim yoktu tekrar Lucas'ın yatağına girecek olursam kendimi asla bağışlamazdım

"Artık sana boyun eğmeyeceğim ben Hunter'in kadınıyım artık"

"Kes saçmalamayı Maria sen sadece benimsin"

"Karınıza  gidin majesteleri benden umudu kesin artık"

"Seni istiyorum Maria sadece seni"

"Bunun için çok geç kaldınız sizden nefret ediyorum"