Tutoring Hearts

Chapter 8

Pagdating ng alas dos, dumiretso si Ansel sa Café Dianne tulad ng kanyang nakagawian. Kahit hindi siya naka-duty, dumidiretso siya roon para mabisita ang mga kaibigan at tiyahin niya. His aunt immediately greeted him, with an ear-to-ear smile.

"Zyaire! May gala ka ngayon?"

"Huh? Bakit, tita?" tanong ni Ansel, nagtataka.

"Aba, may sundo ka kaya. Hindi mo sinabi sa akin na may ka-date ka pala," biro ng tita niya habang tinuturo ang isang mesa.

"Date? Ano naman 'yan, tita," sagot ni Ansel habang sinusundan ang tingin ng kanyang tita. Nakita niyang nakaupo si Jaren sa isang mesa, abala sa pag-scroll sa cellphone.

"Akala ko ba tutoring lang, bakit parang date na?" patuloy na pang-aasar ng tita niya.

"Tita naman, kliyente ko 'yan," sabi ni Ansel at umiiling.

"Hmm, ganun ba? Sige na, puntahan mo na at baka mainip pa. Mag-ingat ha, baka ma-in love sa'yo," ani ng tita niya at hinaplos ang buhok niya.

"Tita, tumigil nga kayo," aniya at sinimangutan ang kaharap.

Habang ginugulo siya ng tiya niya, naririnig pa niya ang tawa nina Lane at Theo. Napapailing na lang siya. Inaasahan niya na na siya na naman ang topic sa gc nila.

"Venezia." tawag niya rito.

Nagulantang si Jaren bago umangat ang ulo niya at tignan si Ansel. He didn't think Ansel would call him by his surname. Tumango lang si Ansel sa kanya at saka lumabas na at naghintay.

Before leaving, Jaren thanked Ansel's aunt and gave her a smile.

Then, before Ansel continued walking when Jaren got out, he looked back first, only to see his friends’ teasing faces. Inilingan niya na lang ang mga ito at saka nagpatuloy sa paglalakad.

Nang makasunod si Jaren sa kanya, agad siyang nagsalita. "Ang aga mo?"

"Mhm, maaga kaming pinalabas. Wala kaming klase sa Gen Bio. Hindi na kita na-text kasi sabi ng tita mo, papunta ka na rin naman daw."

Saglit silang natahimik habang naglalakad, pero hindi na nakatiis si Jaren. "Venezia?" tanong niya, may halong ngiti sa kanyang mukha. "Talaga bang by surname ang tawag mo sa akin?”

"Oo. Bakit?"

"Nagulat ako... Para akong may atraso sa 'yo kapag tinawag mo ako sa surname ko. Ang formal mo naman."

"Says the one who called me ‘Mr. Tutor.’"

"Hey, isang beses lang ‘yon ‘no. Sa text pa. Tsaka first name mo naman ang nakalagay sa contacts ko. Akala ko ba close na tayo?"

"Hindi pa tayo close."

"Hmm. Hindi pa," anito at binigyang-diin ang salitang ‘pa’.

So pwede pa, Jaren thought to himself.

"Okay. I'll work on that." Jaren replied, nodding slightly.

It was almost a seven-minute walk before they arrived at Jaren's house. Ansel looked around, taking in the neighborhood.

They entered the house, greeted by a spacious living room adorned with family photos and a cozy atmosphere. Sinenyasan ni Jaren si Ansel na maupo habang siya ay kukuha ng maiinom.

While waiting, his eyes explored the house. He was struck by its elegance and refinement. The walls adorned in pristine white and soft beige exuded a sense of sophistication. Every corner was meticulously decorated with artwork and family photos. The ambient lighting emphasized the spaciousness of the rooms, creating an atmosphere of serenity and comfort. This wasn't just a house. It showed wealth, with every detail reflecting luxury and refined living.