« ... »
« មុខឯងគ្មានអ្នកណាក្រៅពីលោកគ្រូទេ និយាយតាមត្រង់មកធ្លាប់ធ្វើអីលើសលុបជាមួយគ្នាឬអត់? »
« ធ្លាប់.. »
« ណក៎!ឃើញអត់ថាមែនៗ ហ៉ើយណ៎សិស្សគ្រូគេនេះដល់.កហើយហា៎ » នាងពោរឡើងទាំងហួសចិត្តនឹងអ្វីដែរបានលឺវាចាលែងចេញតែម្តង
« យ៉ាងមិច? »
« សង្ស័យណាស់ថេយ៍ស្រួលបួលហា៎យ័ត្នមានគភ៌ទាំងនៅរៀនណា »
« ឡប់សតិ!និយាយស្អីអញ្ចឹង យើងប្រុសណាឯងកុំគិតហួសពីការពិតពេក! » បម្រុងនឹងលើកដៃវាយនាងតែប៊េរីក៏ឃាត់ទាន់
« យើងដឹងដំណឹងលោកគ្រូណាបើវ៉ៃយើង យើងមិនប្រាប់ឯងទេ »
« ឆឹស! » ខាំមាត់សង្កត់ចិត្តទប់កំហឹងមិនលើកដៃវាយនាងវិញ ដើម្បីបានដំណឹងរបស់ជុងហ្គុក
« វាមិនមែនជាដំណឹងល្អ បើយើងឲ្យឯងដឹងឯងប្រាកដយំទៀតហើយ »
« ណែ!អត់មានលេងខូចទេណា »
« គេអត់ឲ្យខឹងគេប៉ះពាលដល់កូនណា » មានទៅចូលគ្នាអីនិយាយឌឺថែម
« មិត្តទុយ៌ស!!ចេះមកបង្អាប់យើងទៅកើត?! »អ្នកណាមិនខឹងបើនៅសុខៗគេមកនិយាយអញ្ចឹងដាក់ខ្លួននោះ ។ បានតែខឹងនឹងតែមិនដែរវ៉ៃធ្វើនាងយ៉ាងមិចទេបើវ៉ៃទៅគេវ៉ៃវិញ🥲
ឈរស្ងៀមសម្លក់មុខប៊េរីមួយសន្ទុះនាងក៏សើចមុននឹងនិយាយទៅកាន់រាងតូចចូលចិត្តណាស់ញ៉ោះគេឲ្យខឹងនឹង។
« សម្លក់យើងក៏យំនឹង? »
« ... »
« ស្លាប់ហើយគ្រាន់តែយើងនិយាយលេងសោះយំដែរ? មោះយើងប៉ាវទៅញ៉ាំអីឈប់យំទៅ »
« ... » លើកដៃជួតទឹកភ្នែកខ្លួនឯងស្អាតក៏តបទៅប៊េរីវិញ
« ឯងដឹងថាយើងខ្លាចអត់? »
« អឹម..ទៅគេសុំទោសគេឈប់ធ្វើចឹងហើយ » ថាចូលមកអោបគេតែមិញនឹងនាងបាញ់ទឹកអប់គ្រាន់តែក្លិននោះហោះចូលច្រមុះគេភ្លាមក៏ចង់រកក្អួតទៅបាត់
« មិចទៀតហើយនឹង? »
« យើង.. » ទប់មិនជាប់បែរមកក្អួតវិញទៀត ឃើញចឹងហើយនាងគ្មានអីក្រៅពីជួយនោះទេចង់នាំថេយ៍ទៅពេទ្យណាស់តែខ្លាចគេមិនព្រម
Ep9 : យើងឃ្លានស្វាយ
Start from the beginning
