Chapter 5

1.9K 74 0
                                    

Unexpected

Ansel stood at the front of the bustling auditorium, he composed himself and readied to come forward. Today was the campaign for the club organization, and students from various clubs had gathered to listen to the candidates' speeches. Nandoroon din ang dalawa niyang kaibigan sa kani-kanilang sinalihan.

The noise of chatter and excitement filled the air, but Ansel kept his focus on the task at hand. He adjusted the microphone and took a deep breath.

"Good morning, everyone," he began, his voice steady. "For those who don't know me, I'm Ansel Zyaire Fajardo, and I'm running under the position of Secretary of Records and Archives," makikita sa malaking LED screen sa likuran niya ang slide na may mukha niya at mga impormasyon tungkol sa kanya. Makikita rin dito ang iba't ibang credentials niya.

Habang ipinagpapatuloy niya ang pagsasalita at inilalahad ang kanyang mga plano at pananaw para sa club, sandaling lumipad ang kanyang isip sa nangyari sa kanya noong mga nakaraang araw.

He remembered how deeply lost in thought he had been, contemplating whether submitting his requirements for the club position was the right decision. Sa sobrang lalim ng pag-iisip niya, ni-hindi niya napansin ang mga tao sa paligid niya at nakabangga pa siya.

Hindi naman sa sobrang big deal ng nangyari. Hindi niya rin naman ito natamaan nang malakas.

Hindi niya maiwasang maramdaman na may impact sa kanya ang bawat interaksyon nilang dalawa. Kahit itanong siya, hindi niya rin matukoy kung bakit.

The memory made him pause for a split second, but he quickly regained his composure and continued speaking. "I've been involved in several clubs since my junior year, and I've seen firsthand the impact that a well-organized and supportive club environment can have on students," he said persistently.

"My goal is to ensure that our club's records are meticulously maintained and accessible, making our operations smoother and more transparent for everyone."

Nang matapos si Ansel sa talumpati ay agad namang nagsipalakpakan ang mga estudyante. Umatras siya at nakahinga nang maluwag habang pababa siya ng stage. Pagkatapos niya ay sunod sunod na ang pagpapakilala ng ibang miyembro ng partida nila kasunod ng kabilang grupo.

The rest of the campaign was a blur of handshakes, encouraging words, and gathering with his group. Kung wala lang experience si Ansel sa ganito noong nasa Junior High siya, siguro ay sumuko na siya at una pa lang, hindi na siya magpapasa ng requirements.

Signing up for this kind of thing is not for the weak.

Ala-una na nang matapos ang kampanya. Malalaman pa ang mga kandidatong nagwagi kinabukasan, kaya naman ay nagpasya silang magpahinga muna. Nagpaalam siya sa mga kagrupo at saka lumabas na ng auditorium para makipagkita sa dalawang kaibigan.

Meanwhile, outside the auditorium, Kino and Reis are talking about how their speeches went. Kino was animatedly discussing the points he emphasized, while Reis was analyzing where she could have improved her delivery.

"Maayos naman. Solid yung points mo about sa transparency sa budgeting," anito at nag-'okay' sign sa pinsan.

"Pero parang kulang pa kasi. Hindi ko masyadong na-emphasize yung plan namin sa community outreach."

"Narinig mo ba yung mga estudyante kanina? Ang lalakas nga ng hiyawan nila pagtapos ng speech mo. Pati nga mga teachers sa tabi ko, nagalingan din sa 'yo, e," Kino pointed out, still trying to convince his cousin that she, indeed, did a great job.

Napatawa naman si Reis sa asta nito, pero ang totoo niyan ay gumaan naman ang loob niya. "Oo na, oo na. E, ikaw kamusta naman? Ni-hindi nagsabing tatakbo pala as President ng RoboClub. Palagi na lang may surprise?"

Tutoring HeartsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon