ប្រដៅខ្លះទើបដឹងថាខ្លួននៅកម្រិតណា¯⁠\⁠(⁠◉⁠‿⁠◉⁠)⁠/⁠¯

Start from the beginning
                                        

«ហេ៎ធ្វើអីនិងមិនបាច់ទេ»សាយភ្ញាក់ព្រឺតពេលនាយធំដើរចូលមកចាប់ទាញកន្តក់ខោអាវពីដៃរបស់គាត់កន្តក់នេះធ្ងន់គួរសមដែលមិនមែនមានតែខោអាវជីមីនទេនៅខោអាវប៉ាម៉ាក់ជីមីនទៀតជុងគុកមិននិយាយអ្វីទាំងអស់នាយចាប់កាន់កន្តក់ចុះមកក្រោមឆ្លងកាត់អ្នកបម្រើដើរសំដៅទៅក្រោយផ្ទះមុននិងដាក់កន្តក់ខោអាវចុះនាយដកដណ្ហើមធំច្រើនលើកច្រើនសារមុននិងសម្រួលអារម្មណ៍ធ្វើធម្មតាដើរចូលក្នុងផ្ទះវិញជួនជាលោកផាកនិងប្រពន្ធចុះមកក្រោមល្មម

«ជុងគុកក្មួយ..ក្រោកលឿនណាស់យើង»លោកផាក

«លោកអ៊ំមិននៅពិសារអាហារពេលព្រឹកទេឬ?»ជុងគុក

«អត់ទេអ៊ំត្រូវទៅចូលរួមកម្មវិធីនៅប៊ូសានឯណោះត្រូវប្រញាប់ចេញដំណើរក្រែងទៅមិនទាន់អ៊ំទៅសិនហើយណាក្មួយ»

«ជុងគុកអ៊ំផ្ញើជីមីនផងណា»លោកស្រីផាក

«បាទ!»ជុងគុក"ផ្ញើកូនបារម្ភណាស់ណ៎មុនពេលប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំស្លាប់គាត់ក៏ប្រហែលបារម្ភពីខ្ញុំជាងនេះផងហឹស!"

ជុងគុកឈរចាំមើលឡានធំបើកចេញទៅមុននិងចុចទូរស័ព្ទតេទៅមនុស្សម្នាក់ចុចភ្លាមខ្សែម្ខាងទៀតលើកភ្លាមតែម្ដង
«យ៉ាងមិចហើយ»បុរស
«PJH(ក្រុមហ៊ុនប៉ាជីមីន)សហការគ្នាជាមួយMOM»ជុងគុក
«បាទចាំខ្ញុំសើបមើលឲ្យកាន់តែច្បាស់»បុរស
«ប៊ូសានកម្មវិធី...ថ្ងៃនេះ»ជុងគុក
«ចង់បានព័ត៌មានបែបមិចយកអាបែបអានហើយហោះហើរប្រលឹងដែលទេ»បុរស
«កុំទាន់»ជុងគុកក្រោយងាកឃើញជីមីនដើរមកកាន់ខ្លួនក៏និយាយឡើង«ភ្លាមៗៗពេកមិនដាច់ចិត្ត»
«មិនទាន់បានសប្បាយក៏ថាទៅ»បុរសនោះសើចឡើងទាំងអស់សំណើចជាខ្លាំង«ចាំជួបគ្នាអាមេរិនគ្មានអីធ្វើទេ»
«ល្អ»ជុងគុក

«តោះ»ជីមីន

«ឈប់សិនកូនមីនមិនញ្ញុំាអាហារពេលព្រឹកសិនទេហីកូន»សាយ

«ប៉ាម៉ាក់មិននៅផង...ញ្ញុំាជាមួយគេលេបវាមិនចូល»ជីមីននិយាយទាំងសម្លក់មុខជុងគុកមុននេះម៉ាក់គេប្រាប់ថាយប់មិញជុងគុកឡើងទៅនិយាយជាមួយប៉ាគេមិនដឹងនិយាយអីខ្លះទេប៉ាសើចសប្បាយចិត្តយ៉ាងខ្លាំងឮថាប៉ាគេឲ្យជុងគុកហៅគាត់ថាប៉ាជំនួសពាក្យថាអ៊ំទៀតផង
__________________________________
នៅក្នុងឡានភាពស្ងត់ច្រងំបានកកើតមកម្ដងទៀតជុងគុកអង្គុយអានសៀវភៅធ្វើមិនដឹងចំណែករាងតូចគេក្ដៅចិត្តស្ទើរផ្ទុះទៅហើយ

រំលឹករឿងចាស់💔🫥Where stories live. Discover now