" ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ ရတု...ပြီးတော့ ဘာလို့မင်းတို့က ဒီရောက်နေကြတာလဲ "
ဆံပင်တွေရှုပ်ပွနေပြီး တောင်လျှောက်လိုက် မြောက်လျှောက်လိုက် လုပ်နေတဲ့ ရတုအနားအပြေးသွားကာမေးမိသည်...ဇ၀ါဆေးရုံ ရောက်နေတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းသိသိချင်း ထွက်လာခဲ့မိတာ မီးနီတွေ ဘယ်နှစ်ခုတောင် ဖြတ်မောင်းမိခဲ့လဲ မသိ...။
" ငါ့ကြောင့်ပါကွာ...ငါ့ကြောင့် သူဒီလိုဖြစ်ရတာ...သူက ကိုလေညို့မင်္ဂလာဆောင်ကို သွားချင်တယ် ပူဆာနေတာနဲ့ လိုက်လျောပေးခဲ့မိလို့...ငါ့ကြောင့်ဟ...ငါ့အမှားပါ ကိုးရာ "
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အပြစ်တွေပုံချကာ စိုးရိမ်တကြီးနဲ့ ရတုကပြောလာသောကြောင့် စိတ်သက်သာရာ ရစေရန်...။
" ထားလိုက်ပါတော့ကွာ ဖြစ်ပြီးသွားပြီပဲ...ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လဲ အပြစ်တင်မနေနဲ့တော့ မင်းမမှားဘူး ဟုတ်ပြီလား...အခု ဇ၀ါကရော "
ရတုက တစ်နေရာကို လက်ညိုးထိုးပြလာပြီး...။
" အရေးပေါ်အခန်းထဲမယ်...သူ့ကိုအခုထိဘယ်သူမှ လာမကြည့်ပေးသေးဘူးဟ...ငါတို့အရင် ရောက်ထားတဲ့ ကားaccident တစ်ခုကြောင့်ဆရာ၀န်တွေ လုံးပန်းပန်းနေရတာ...အဲ့တာကြောင့် ဇ၀ါ့ကိုဘယ်သူ့မှကို လာမကြည့်ပေးသေးတာ "
သက်ပြင်းအရှည်ကြီး တစ်ချက်ချလိုက်ပြီး အရေးပေါ်အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲနေတဲ့ ဇ၀ါ့ကိုကြည့်မိသည်...နဂိုကမှ အသားဖြူတဲ့သူက အခုတော့ ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ သွေးတစ်စက်မှ မရှိတော့တဲ့ လူတစ်ယောက်လို...။
" နင့်အဖေကို ဖုန်းဆက်ကြည့်လိုက်ပါလား...သူတစ်ခုခု စီစဥ်ပေးချင် စီစဥ်ပေးလို့ရမှာ "
" ဒါပေမဲ့ သူနဲ့က...အာ ထားလိုက်ပါတော့ ငါဆက်ကြည့်လိုက်မယ် "
ဖေဖေကြီးကို ဖုန်းခေါ်ရမှာ နည်းနည်း၀န်လေးမိသော်လဲ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းအတွက် ဒါတွေကို မူနေလို့ အဆင်မပြေ...ဖုန်းကိုထုတ်ကာ contacts list ထဲက ဖေဖေကြီး လို့မှတ်ထားတဲ့ နံပါတ်ကိုခနလောက် စိုက်ကြည့်နေမိပြီး မထူးဇာတ်ခင်းကာ မျက်နှာပြောင် တိုက်ပြီးပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။
YOU ARE READING
ဟိုဘက်အိမ်က ကျွန်မရည်းစား
Romanceကိုယ်အီစီကလီ လုပ်ခဲ့ဖူးသူရဲ့ ညီမကလဲ ကိုယ့်ရဲ့အမြတ်နိုးရဆုံး လက်တွဲဖော်၊ ချစ်သူ တစ်ယောက်ဖြစ်လာနိုင်သည်။
