Gökyüzünde Mavi Yara

Bölüm~1

"Gelmeyecek misin gerçekten."

Gözlerimi kısarak saate baktım. Çok değil iki saattir aynı soruyu tekrarlıyordu. Derin bir nefes alarak oturduğum koltukta rahatsızca kıpırdandım. Anlamış olmalı ki kafasını sallayarak yanaklarını şişirdi.

"Alina sensiz orada ne yapmamı düşünüyorsun ?"

"Onu bilmiyorum fakat nasıl susacaksın onu düşünüyorum."

Bana ismimle hitap etmesi sinirlerimi bozuyordu.

O benden üç yaş küçük kız kardeşimdi. Benim aksime biraz neşeli ve her yerde olmayı istiyordu. Şuan ise gelmemi istediği bir davet için yalvarıyordu.

"Sen gelmezsen bende gidemeyeceğim biliyorsun."

Güldüm. O her zaman gidebilirdi. O Esila SANCAK olarak her deliğe babası sayesinde girebilirdi.

Kafasını hızla sallayarak devam etti.

"Lanet olsun kır artık şu kabuğunu çık şu odadan, mesela birisiyle konuşmayı öğren herkese bize davrandığın gibi davranma. herkese bu kadar iğrenç bir muameleyi hoş görme."

Sinirle gözlerimi yumarak kulaklığımın ses düzeyini arttırdım.

Ben Alina.

Yirmi üç yaşında, hayallerinde çocukluğunu yaşayan, kitaplarda kaybolan o kız bendim.
Bu arada her zaman saklanmayı seçen kişilikte ben oluyordum.

Esila'nın odadan çıktığına emin olduğumda gözlerimi açarak tavanla buluşturdum. Onu kesinlikle babam beni ikna etmesi için yollamıştı.

"Bir kerelik buna göz yumabilirsin."

İçimde ki mahkemeye göz devirerek gitmeyi seçtim.
Salona yürüdüğümde evde kimsenin olmadığını,Esila'nın çoktan gitmiş olduğunu anlamıştım blöf yapıyordu.
üzerime giyindiğim siyah dar pantolon ve atlete göz attım. Pekâlâ hiç fena değildi.
Montumu alarak kapıyı açtığım sırada soğuk rüzgar derimi çiğnedi.
Bu histen nefret ediyordum.

Taksi bulma umuduyla yürümeye başladığımda derin bir nefes aldım.
Onu gördüğümde ne hissedecektim ?
Babam.

Benim sözlüğümde kesinlikle bir pislik olarak okunuyordu.

"Baba bende markete sizinle gelebilir miyim ?"

"Hayır dedim sana sadece Esila gelecek."

"Ben neden gelmiyorum peki baba ?"

"Çünkü senden utanıyorum. Şu haline bak, sen gerçekten ucuz görünüyorsun."

Sekiz sene önce ondan hayatıma karşı gerçek bir tekme yemiştim. Beni anneme benzetiyordu
Ve bu onun için büyük bir sorundu.
Annem,ben henüz altı yaşındayken babamla boşanmıştı sebebi ise bir başkasına aşık olmasıydı. O zamana kadar beni seven babam, o zamandan sonra benden nefret eder olmuştu. Ve ben yüzünü sekiz senedir görmüyordum. Şimdi ise onu görmek istemiyordum. Fakat kardeşimi gerçekten yalnız bırakamazdım.

Bulduğum taksiye yerleşerek gideceğim adresi istemsizce mırıldandım.
Taksicinin garip bakışları eşliğinde gözlerimi kapatarak kafamı camla buluşturdum.
İnsanlar nasıl bir tepki verecekti ?
Biliyorlardı.
Soyadımı değiştirmem manşet olmuştu. Ve yapılan davetlerden birine ilk kez katılıyordum.