SERENDİPÇE

31-💛 🏍️

Yorum ve oylarınızı bekliyorum canım okuyucularım.

Yengem kıskanç bir kadındı, çok çok kıskanç hem de. Dayımla daha evli değillerken, sevgililik dönemlerinde bizimle tanışmaya geldiklerinde annem insan sarrafı olduğu için -eski- yengemi hemen tanımış ve hiç sevmemişti. Ama dayım için susmuştu, birazcık...

Yengem de annemi sevmezdi ve dolaylı yoldan beni de sevmezdi. Dayımla sarıldığımız bir keresinde bana kötü kötü bakmış ve yalnız kaldığımızda kolumu morartana kadar sıkmıştı. Bir daha sarılmamamı söylemişti. Anneme söylemiştim hemen, annem de yengemle kavga etmişti. Dayımın belki de hiçbir zaman haberi olmadı çünkü annem söylememişti, bu konuda öylece kapanıp gitmişti.

O zamanlar merak etmiştim, acaba bilseydi bana inanır mıydı? Ve yengeme kızar mıydı, yoksa konuyu kapatır mıydı? İkicisi olsa çok kırılırdım çünkü dayımı çok seviyordum.

Şimdiyse merak ettiğim tek bir soru değil, onlarcası vardı.

Gözleri şaşkınlıkla titriyordu. Bana bakarken ne düşünüyordu? Gökmen'in evinde görmeyi beklediği son kişiydim. Bakışları donuktu ama sonra çözüldü ve nemli saçlarımda, kıyafetler de gezindi. Yüzü gerildi. Korkuyla yutkundum, Atakan gibi düşündüyse vay halime.

"Dayı." Diye mırıldandım.

"Sen-" Duraksadı, nefes verdi. "Senin burada ne işin var?"

Barıştığımızı bilmediği için soracağı ilk soru elbette ki buydu.

"Üstündekiler ne?" Eliyle üstümü göstermişti. "Aysuna?" Diye sordu zorla nefes vererek. Aklından neler geçtiyse artık hayal kırıklığıyla bakıyordu, sanki Gökmen'le yaşadıklarımızı biliyor gibi, hatta ileriye gittiğimizi düşünüyor gibi bakıyordu.

"Dayı şey-"

"Su'yum, pizzayı sen alacaksın ama parasız nereye git-" Gökmen iki metre arkamda kala kaldı. Aralarında kalmak beni iki kat rahatsız ederken dayımı da net görsün diye yana çekildim, bacaklarım adrenalinden titriyordu o yüzden de kapıya yaslanmıştım. Gökmen'in çenesi kasılmıştı. "Senin ne işin var burada?" Benzer sorular, farklı nedenler...

Dayım belki aralarındaki sorun yüzünden alttan alabilirdi ama beni böyle gördükten sonra aklında dönen tilkiler onu sinirlendirmişti. "Asıl benim yeğenimin ne işi var burada?" Diye bağırarak içeri daldı. Gökmen'in yakasına yapıştığında kapıyı iterek bıraktım ve, "dayı." Diye bağırışımla eş zamanda kapı çarparak kapandı.

İçerideki üçlü ani kalkış yaptıkları için birbirlerine çarparak düşme tehlikesi yaşadılar ve sonra bize doğru geldiler. İkisi dayımı biri Gökmen'i tuttu fakat Gökmen'i tutmaları yersizdi. O zaten ellerini iki yanda salmıştı, saldıran dayımdı.

"Bir soru sordum lan sana!" Diye bağırdı dayım. Gözlerimin içleri yine yanmaya başladı, Turhan ve Yaşar dayımı tutarken ben geride kalmak zorunda kalmıştım.

Dayımın ateş saçan gözlerine bakarak sırıttı Gökmen. "Sevgilimi evime getiremez miyim?" Diye sordu sırf daha çok sinir etmek için. Dayımın yakalarındaki yumrukları daha çok gerildi ve başı hafifçe yana eğildi. Gökmen devam etti. "Merak ediyordu, ben de bütün evi gezdirdim. Ama neyse ki çocuklar biz banyodan çıktıktan sonra geldiler."

Gözlerim kocaman oldu. Küfürden veya hakaretten hoşlanmadığımı herkes bilirdi ama ahlak kuralları si- Geri zekâlı çocuk! "Gökmen!" Diye dişlerim arasından tısladım.

Dayım kontrolden çıkıp yakalarından sarstı onu. "Seni tanımasam yemin ederim buna inanır ve ağzını burnunu kırardım," kendini tutuyordu. "Ama dua et tanıyorum ve benim için değerlisin. Yoksaa-"