AHSEN İZEM KARASOY (gerçek ailem)

13. bölüm

Sabah gözlerimi başımdaki ağrı ile açtım. Daha ne olduğunu anlayamadan yanımdaki Dideme ve değişen üzerine şaşırdım. Ben şaşkınlığımı atamamışken aşağıdan bağırış sesleri geldi. Bundan Didemde rahatsız olmuş olacak ki yastığa kulağını dayadı, ah benim arkadaşım tam bir hayvandı! İnsan bir merak eder!

"Siz nerdeydiniz?" Bağıran kişi sanırım Demirdi, sesini hayal mayal hatırlıyorum. "O kızın o halde olduğunu hiçbiriniz mi fark etmediniz? Babasısın! Annesisin! Abisisin lan! Nasıl fark etmediniz?" Ben odamdan çıkmış merdivenlerden iniyordum ki, 2. katta küçük bir kız çocuğunun ağlayarak merdivenlerde durduğunu gördüm. Bu kimdi?

"Neden ağlıyorsun?" Çocukluğumda bu soru bana hiç sorulmamıştı onun yerine her ağladığımda uğursuz olduğumdan bahsedilmişti. "Babam, babam amcayla dedeye kızıyor... Üzüldüm ben." Maviş maviş gözleri vardı, bu kız benim esmer versiyonun falan mıydı? Ayrıca babası Demir mıydı? "Ağlamamıza gerek yok ki, baban senin duyduğunu bilse hiç kızmaz amcanla dedene. Hadi gel aşağı inelim baban seni görsün." Aslında aşağıda olanları merak etmiştim ama bu küçük çocuğu da burada bırakmak istemiyordum. "O zaman kucak?" Ah bu çocuğa kim dayanabilirdi?

"Defne!" Bıktım ama ben bu Ilgazdan yemin ederim alıcam elime terliği fırlatıcam kafasına! "Amca!" Kucağına gitmek için kollarını açtığında Ilgaz onu hiç bekletmeden kucağına aldı hemen ardından nefret dolu gözlerini bana dikti. "Çok şükür ki Efeyi kontrol etmek için çıkmışım. Ne yapacaktın yeğenime? Abim orda senin için herkese bağırırken sen kızına ne yapacaktın? Yılansın sen, sinsi köpek!"

Zoruma gidiyordu artık evet belki ikizi olarak görmüyordu, belki onunla aynı kanı taşıdığıma dahi inanmıyordu ama kendi yeğenime veyahut bir çocuğa zarar verebileceğimi ona düşündüren neydi? "Ne dediğini sanıyorsun sen be!" Benim bağırışım içeride bağıran Demirin sesini bile bastırmıştı. Ne sanıyordu o? Karşısında küçük bir kız çocuğu mu vardı? Serdar Karasoy'a dahi kafa tutan Ahsen İzem Demirel vardı. Sonra dayağını yiyip oturan Ahsen İzem Demirel. Sen sus Şaziye.

"Beni ötekileştirmeyi bırak! Sen nasıl yeğenine zarar vermeyeceksen, bende vermem! Çünkü benim de yeğenim anlıyor musun? Çocuk o ya, çocuk! Gözünde ne kadar iğrenç biriyim de küçücük çocuğa zarar vermemi bekliyorsun?" Sesim titremişti ama umrumda değildi, sadece benim de yüksek sesimden korkan kız çocuğuydu umrumda olan. "Onun kızısın çünkü, sen benim kardeşim, ikizim olamazsın! Sen gözümün önünde abimi öldürmeye çalışan Hasan Demirel'in kızısın! Canisin." Değilim Ilgaz, hiç olmadım...

"Ben yapmadım tamam mı? Ben söylemedim beni siktir olun Hasan Demirele verin diye! Sen ister kabullen ister kabullenme! Melisle Ahu neyse bu evde bende oyum. Anlıyor musun? Senin ikizinim, o aşağıdaki abilerinin kız kardeşiyim, annenin babanın kızıyım!" Onların kızı olduğunu iddia ederken bile senin annen baban diyorsun Ahso. Sende siktir ol git Şaziye!

"Amca gidelim, babaya gidelim lütfen..." Özür dilerim, gözünden akan yaşa sebep olduğum için özür dilerim. Ilgaz yüzüme bakmadan aşağı indiğinde az önce burada ağlayan yeğenim gibi çöküp o merdivende ağladım. Nedendi benim bu bitmeyen çilem? Dedemin yanındayken dahi bu psikolojik şiddeti görmüyordum. Psikolojik olarak bu kadar yorulmamıştım hiç...

"Neden ağlıyorsun?" Sert ses Demir Karasoy'a aitti. "Sen neden bağırıyorsun? Kızını korkuttun." Kendim ağlamıyor, korkmuyormuş gibi konuşmuştum ama o beni göz ardı etmeden konuştu. "Kız kardeşimi de korkutmuşum." Ben sizin değil, kendi abimin kız kardeşi olmak istiyorum. Siz benim abim olamazsınız. Sizin zaten bir kız kardeşiniz var. "Ben senin kız kardeşin değilim! Benim zaten bir abim var."

Ortada ne abi kalmıştk ne de kız kardeş... Ben ne olduğunu anlamadan daha az önce göz yaşlarımı silmek için kullandığım elimi çekip tişörtü omzuna kadar sıyırdı. Oradaki koca morluğu ve çiziği gördü. Ben dün bunları kapatmamış mıydım? "Bu sikik şeyler olurken neredeydi o abin! Kim yaptı bunları Ahsen İzem?" Abim hepsini izleyen, susturulan kişiydi. Abimdi işte... "Sanane!" O benim gibi değildi, öfkesi sesi yerine gözlerine yansımıştı.

"Sana bir soru sordum İzem." Sorusunu umursamadan onu düzelttim. "Ahsen İzem! Benim ismim Ahsen İzem!" Yanından kalkmak için ellerini ellerimden çektim. Beni tutmak yerineserbest bıraktı, bu evde ilk defa kararıma saygı duyan birini görmüştüm.

"Ahsen İzem, hadi abicim. Caner mi yaptı bunları?" Abim... O bana kalkan her elde önüne atılan ama elinden hiçbir şey gelmeyen abim... O beni gözünden sakınırdı. "Benim abim bana asla el kaldırmaz!" Onun omuzlarıma kadar sıyırdığı kolları tekrar yaralarımın üzerine kapattım. Hemen ardından ona baktım nefretimi kinimi ona küstüm.

"Bu evde gördüğüm psikolojik şiddeti kimlerin uyguladığını merak ediyor musun? Onun görünür bir yarası yok ama böyle şov yapamazdın öyle değil mi Karasoy?" Bana gizleyemediği bir duygu ile baktı, şaşkınlık. "Ne diyorsun sen İzem, ne psikolojik şiddeti?" Küçük bir kız çocuğunun yapacağı şekilde yaptım. Onun yanına tekrardan çöktüm daha az önce sildiğim göz yaşlarımı tekrar akıttım.

"Daha az önce, az önce senin kızına. Kendi öz yeğenime zarar vereceğimi düşünen ikizimden nefret dolu sözler işittim." Şaşkınlığını hiç gizlemedi. "Bue ve geldiğim ilk günden beri devam ediyor. Ahsen İzem nefes alsa da Ilgaz eleştirse!" İsyan eden ses tonumu bozmadan devam ettim.

"Annen ya, annen! Benim de annem değil mi? Önce defol git der gibi bir konuşma yaptı hemen ardından bir kaç saat sonra yanıma gelip bana sarıldı." Acımasızca devam ettim. "Baban, baban bana neden her saniye Hasan Demireli hatırlatıyor?"

Onun yüzüne bakarken aklıma düşün 4 sene öncesini hatırladım. "Keşke, keşke o gün..." Yutkunduktan hemen sonra cımlemi baştan aldım. "Keşke o gün dedem beni o arabadan çıkartmasaydı, keşke bende aynı onlar gibi yanıp kül olsaydım. Keşke şimdi burada olmasaydım!"

•Ahsen İzem ve Defne İzemin karşılaşması 🥹

•Demir, Demir...

•Ilgazı böyle evire çevire dövücem!

•Ahsen İzem ve Demir :)

•Keşke şimdi burada olmasaydım...

•Ahsen İzemimm 🫂

•Bölüm nasıldı?