BERDEL.
.
.
hikayede cinsel ve yetişkin içerik, küfür, dövüş ve bol bol klişe sahneleri vardır. Bunu bilerek okuyun lütfen, sebebsiz linç yemek istemiyorum.
.
(8) yaş farkı vardır.
.
.
"Çünkü sevdalandım lan." diyerek avucunu iki kere, sertçe göğ...
Emeye saygı, oy verelim lütfen.❤️ _______________________________________ _______________________________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Azizan konağı)
Kız çocuğunun dışlandığı bir ailede büyüdüm ben. Abim ilk göz ağrıları, erkek diye, soyun devamçısı, konağın ağası diye hep el üstünde tuttular. Yirmi üç yaşında bir abim vardı. Babama tezat beni severdi, kollardı. Bunadan hiç bir zaman şüphe duymadım.
Sevdiğini de tanıyordum. Kaç yıldır o kızı seviyordu zaten, evde bilmeyen yoktu. Ama babamlar 'kızı sana vermezler, çıkar aklından' derlerdi hep. Babamları dinlemediğini dün gece konağı basan iki adamla öğrenmiştim.
Ben Helin Azizan. On sekiz yaşında, kendi hâlinde, sadece evde yaşayan genç kızdım. Okul hariç hiç bir yerde okuyamadım. Babam izin vermedi zira. Annem de arkamda durmadı. Ve ben öylece mapusane gibi konakta yaşamaya başladım.
Sadece yaşadım. Evim bile diyemediğim bu konak bana kötü hatıralardan başka hiç bir şey vermedi. Sıcaklığı yoktu bir kere. Ev ya da yuva değildi benim için.
Bu sabah babamın 'berdele rızamı vereceğim' dediğin de daha iyi anladım ki, bu konak taş duvarlardan başka hiç bir şey değildi.
Annem karşı gelemiyordu çünkü töreyi hepimiz biliyorduk. Aklımıza, zihnime kazımıştık töreyi.
Töre, yazılmamış bir kanundu.
Yazılmış bir kanuna bile insanlar uymazken, aşiret ağalarının çıkardığı bu töreye insanlar canlarını verirlerdi ama töreyi bozmazlardı.
Babam abimleri bulmuştu. Zaten eninde sonunda bulunucaklarını bildikleri için pek bilinmedik bir yere değil bizim yazlığa gitmişlerdi. Babam abimi arayıp on ikiye kadar KARA konağın da olmaları gerektiğinı söylemişti. Aksi halde neler olacağını hepimiz biliyorduk.
"Ferman ağa ne olacak bu işin sonu. Azad'ımı öldürecekler." dedi annem kısık sesle. Dün geceden beri o kadar ağlamıştı ki, gözleri şişmiş, kaç kere bayılmıştı.
"Hanım, ne öldürmesi. Bir oğlum var, sence izin verirmiyim." dedi sert sesle. "O kadar da değil."
"Ya ne olacak? Töreyi bilirsin."
"Töremizde berdel de vardır hanım." dedi babam eminlikle.
Bir korku vücudumu sardı. İliklerime kadar titrediğimi hiss ettim. Annem hızla bana bakınca ben tepki bile veremedim. Berdel demek, Arjin'nin erkek kardeşlerinin biriyle evlenmem demekti.
