The Divorce

Chapter 76: Indulge

Napatitig ang lahat sa dito. Hindi nila inaasahan na magsasalita ito at sa pagkakataong iyon pa talaga.

Matiim na tinitigan ng may edad na babae si Samantha. Pagkatapos ay nakangiting nagtaas ito ng kamay at marahang tinapik sa ulo si Samantha. "Pinagpala ang pangalawang buhay mo. Magtiwala ka sa amin, walang masamang mangyayari sa'yo,"

Nanlaki ang mga mata ni Samantha.

"No don't listen to her, I'll take you to the hospital now,"
Arem said seriously. Hindi siya papayag na may masamang mangyari sa asawa niya.

Pero bago pa mabuhat ni Arem ang asawa ay kaagad siya nitong pinigilan.

"Listen to her. Let's go back to the village,"

"But-,"

"Please..."

How can Arem refuse that aggrieved stare that she's giving him?

Huminga ng malalim si Arem. Isa-isang tiningnan niya ang mga kaibigan na nakatingin sa kanya.

"I'll stay here. I will properly thank you when I go back. For now, you guys should go home,"

"If anything happens, call me," Xin Lei said seriously. Aside from being a businessman, only his trusted friends know that he came from a military family. They all doted on him. That's why he can easily dispatch a military helicopter under the pretext of doing some military exercises.

"Are you sure?" Tanong naman ng doktor na si McKenzie. Tinitigan nito ang kaibigan na nakayakap ng mahigpit sa asawa.

Tumango si Arem.

His wife trusted that woman. He can only listen to her wishes.

Maingat na binuhat ni Arem ang nagdedeliryong asawa.

Habang ang tatlong military helicopter naman ay mabilis na lumipad paalis sa lugar na iyon kasama ang apat na lalaking nagtangka sa buhay ni Samantha.

"Ito ang ginamit na bahay nina Sam noong nagt-taping sila, papupuntahin ko si Nana Belen mamaya para tingnan si Sam," anang may edad na babae.

Walang imik na sinundan ito ni Arem palabas ng kagubatan. Halos kalahating oras din silang naglalakad at ni hindi man lang niya nakitang hiningal o naghabol ng hininga ang may edad na babae habang naglalakad sila. Nang huminto ito sa tapat ng isang bahay kubo, huminto rin sa paglalakad si Arem.

Napatitig siya sa bahay na gawa sa kawayan ang bintana at dingding. Yari naman sa nipa ang bubong noon.

"Magpapadala ako ng ilang gamit na maaari niyong gamitin. Pwede na kayong umuwi sa isang araw kapag maayos na ang karamdaman ni Sam,"

"Maraming salamat po," Arem said in a solemn voice.

"Tulungan niyo lang kami na protektahan ang katahimikan ng aming Baryo. Iyon lang ang gusto namin," anang ginang.

Mabilis na itong lumabas sa bahay kubo. Naiwanan si Arem na tikom ang bibig habang pinagmamasdan ang buong bahay. The place is clean, but it's so small.

Pumasok si Arem sa maliit na silid. Wala man lang nakalatag sa kawayan na papag. Hindi niya magawang ibaba si Samantha kaya naman niyakap niya lang ito habang hinihintay gamit na ipapahiram sa kanila.

Habang naglalakad siya pababa ng bundok kanina, nakatulog na si Samantha. Hanggang makarating sila ngayon sa bahay kubo na dati nitong tinirahan kasama ang kanyang ina, nanatili pa rin itong natutulog.

Makalipas ang kalahating oras ay may bata nang tumatawag mula sa labas.

"Pasok,"

Sa pangatlong 'pagtao po' ng bata saka lang sumagot si Arem.