Alfa türünün tükenme noktasına geldiği, üremenin durduğu kırsal topraklara şehirde yetiştirilmiş asker alfaların gönderilmesine karar verilir. Min Yoongi de bu grubun içindedir ve görevi öğretmenliğin yanı sıra tıpkı köye gönderilen diğer alfalar gi...
allah da seni kahretmesin yazar dediğinizi şimdiden duyar gibiyim hoşgeldiniz 🙏🏻 ben de oy ve yorum konusunda işte böyle sinirliyim 😞
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🪶
Saat onbiri beş geçiyordu. Birkaç saat içinde her şeyin tepetaklak olacağına dair tek bir emare bile yoktu, gökyüzü Jimin'in en sevdiği gibi parlak ve güneşliydi.
Erkenden karakola gelip işlerimi hallettikten sonra günlerdir tutuklu bulunan Hyunjin'i sorgulamak için zindana gittim. Onu aradan çıkarıp hayatıma kaldığı yerden devam etmekti planım. İki erin alfayı yattığı yerden kaldırıp sorgu odasına getirmesini izlerken parmaklarımı ritimli bir şekilde masaya vuruyordum. Bana Jimin ile yaşadığımız tartışmayı hatırlattığından bir süre boyunca söz konusu yabaniyi görmeyi reddetmiştim ama sorgulamayı da benden başkası yapsın istemiyordum. Sonunda, iki hafta sonra harekete geçmiştim. Belki de yaptığım bir ihmaldi ama Jimin ile aramıza kimse girsin istememiştim.
Sarı kirlenmiş saçlarıyla karşıma gergin bir vaziyette oturduğunda bana kuşkulu gözlerle kısaca baktı. "Sen,"dedi. Sesinin tonu güvensizdi.
"Ben." Hafifçe masaya doğru eğildim. "Teğmen Min Yoongi."
"Beni zindanda unuttuğunuzu düşünecektim," onu bölen öksürük yüzünden bir süre bekledi. "Oysa size anlatmam gereken mühim şeyler var."
"Seni dinliyorum,"dedim ifadesiz bir sesle.
Alfa geri yaslandı, hiç de tehlikeli biri gibi durmuyordu oysa o gün omegamın yanında gördüğümde onu sanki bir canavarmışçasına öldürmek istemiştim. Neden böyleydim?
"Omegan o gün beni bulduğunda ölmek üzereydim. Bana yardım etmese şimdi cesedim köpekler tarafından yenirdi eminim."
"Jimin çok yardımseverdir, olmaması gerektiği anlarda bile,"diye kestirip atarken alfa, eşimi konuşmaktan son derece rahatsız olduğumu anlamış olmalı ki, "seni rahatsız ettiğim için özür dilerim,"diye geveledi. "Amacım asla hamile bir omegaya yük olmak değildi."
"Konuya dön."
Boğazını temizledi ve başını salladı. Askerlerim pejmürde kıyafetlerinin yerine ona askerlerin giydiği haki rengi bir takım vermişti, onu bulduğumuz güne nazaran daha iyi görünüyordu. "Beni sürüden kovdular. Ölüme terk ettiler. Biz yabaniler tek başımıza yaşayamayız ve eğer dışlandıysak bir başka gruba kabul edilmemiz imkansızdır."
"Ne yaptın da sürüden atıldın?" Konu ilgimi çekmeye şimdiden başlamıştı.
"Sizin gibileri merak ettim. Her zaman meraklı biri olmuşumdur. Yabanilerin diğerlerine düşmanca yaklaşmasından nefret ediyordum ve bir gün, şahit olmamam gereken bir olaya şahit oldum. Bundan sonra da yabanilere, kendi ırkıma karşı bir nefret beslemeye başladım ve konsey sırasında lidere kafa tuttum. Cani olduklarını ve asla gelişemeyeceklerini hep başkalarını lokmalarına muhtaç kalacaklarını söyledim. Oysa siz insanlar...büyük şehirleriniz büyük evleriniz var, her şeyiniz var. Bizim ise yalnızca içimizdeki açgözlü kurtlarımız. Onlar bizden daha güçlü ve kimse onların bizi tükettiğinin farkına varamıyor. Derdim buydu işte."
