ផ្ចាញ់ស្នេហ៍លេខាឆ្នាស់

ភាគទី ០៤

   /មួយសប្ដាហ៍ក្រោយមក/
   ទំនាក់ទំនងរបស់ហាវសៀននិងដាវីកាកាន់តែប្រសើរជាងមុន នាងនិយាយច្រើននឹងស្និតស្នាលជាមួយគេ ពេលខ្លះមានអារម្មណ៍ថាលើសពីពាក្យថាចៅហ្វាយនិងកូនចៅ ពេលអាហារថ្ងៃត្រង់បានមកដល់ ពួកគេទៅញាំអីតែពីរនាក់ដោយសារតែជីឡុងរវល់ចំណែកវ៉ុនវ៉ូគេធ្វើការកន្លះថ្ងៃម្យ៉ាងគេញាំបាយពីផ្ទះរួចហើយនៅតែហាវសៀននិងដាវីកា រាងក្រាស់នាំនាងមកញាំអីនៅហាងដែលពួកគេតែងមក តែថាលើកនេះម៉ាទីនតាមទាន់
   «មិនប្រកាន់ទេឬដែលខ្ញុំចូលរួមអាហារថ្ងៃត្រង់ជាមួយអ្នកទាំងពីរ» វត្តមានរបស់ម៉ាទីនធ្វើឲ្យហាវសៀនប្រែទឹកមុខស្មើរភ្លាម ទាំងដែលមុននេះនិយាយគ្នាជាមួយដាវីកាសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់
   «លោកនាយក! បានតើ» ដាវីកាតបដោយមិនស្ទាក់ស្ទើរដោយមិនបានមើលមុខរបស់ហាវសៀនទេ ម៉ាទីនមើលមុខហាវសៀនហើយអង្គុយចុះយឺតៗ
   «យើងមិនចេញលុយឲ្យឯងទេ» ហាវសៀននិយាយរអ៊ូដាក់ម៉ាទីន
   «នៅមុខវីកាកុំផ្ដេសផ្ដាស់» ម៉ាទីននិយាយរំលឹកធ្វើឲ្យហាវសៀន ឈប់រអ៊ូ
   «វីកា ពេលបានមកមើលជិតៗបែបនេះគួរឲ្យស្រលាញ់ដល់ហើយ»
   «អឺ! អត់ទេ ខ្ញុំមិនគួរឲ្យស្រលាញ់ចឹងទេ» ម៉ាទីនកំពុងនិយាយគ្នាជាមួយដាវីកាយ៉ាងសប្បាយចិត្ត ហាវសៀនអង្គុយមើលពីរនាក់នឹងនិយាយគ្នាឡើងម៉ួរម៉ៅ ទូរស័ព្ទគេរោទ៍គេក៏ដើរចេញទៅនិយាយទូរស័ព្ទស្ងាត់ៗតែឯង

   «ដាវីកាមានសង្សាឬនៅ?» ជាឱកាស់ល្អម៉ាទីនក៏សួរទៅនាងតូចពេលហាវសៀនដើរចេញបានបន្ដិច
  «អត់... អត់ទេ»
  «ហេតុអី? នាងស្អាត ហើយឆ្លាតបែបនៀកគ្មានអ្នកស្រលាញ់មិនជឿទេ ចុះហាវសៀន?» គ្រាន់តែលឺចឹងដាវីកាសឹងតែព្រូសទឹកចេញមកវិញទៅហើយ
   «ទេៗ មិនដូចដែលលោកគិតទេ ខ្ញុំនឹងគាត់គ្រាន់តែជាមេហើយនឹងកូនចៅ មិចនឹងអាចទៅរួច» នាងតូចព្យាយាមប្រឹងបកស្រាយ ម៉ាទីនឃើញចឹងក៏សើចហួសចិត្ត
   «ចាំបាច់ដាច់ខាតយ៉ាងនេះដែល នាងបែបមិនដឹងទេថាគេមិនងាយបន្ដើរស្រីណាឡើយ តាំងពីខ្ញុំស្គាល់គេមក»
  «ក៏ខ្ញុំជាកូនចៅគាត់ ណាមួយមេពីរនាក់ទៀតគាត់មិនមកចឹងហើយទើបយើងមកញាំអីតែពីនាក់ ពួកយើងមើលទៅខុសធម្មតាឬ?»
   «គឺខុសធម្មតាច្បាស់ណាស់ លេខារបស់គេនៅប្រទេសចិនជាប្រុសទេ»
   «គាត់មានលេខាប្រុសនៅប្រទេសចិត្តហើយ នៅចង់ហៅខ្ញុំទៅធ្វើលេខាទៀត»
  «គេនិយាយចឹងមែនអី នាងព្រមនៅ»
  «នៅទេខ្ញុំគិតមើលសិន សម្ថតិភាពខ្ញុំនៅមានកម្រិត»
  «នាងអស្ចារ្យ លើកទីមួយហើយដែរខ្ញុំឃើញគេចង់យកមនុស្សស្រីធ្វើលេខាផ្ទាល់ខ្លួននោះ» ម៉ាទីនភ្ញាក់ផ្ទួនៗ មិននឹកស្មានពេលមកដល់ខ្មែរចរឹកហាវសៀនប្រែប្រួលមួយរំពេច 369 ដឺក្រេចឹងទេ