Tek bölümlük hikayeler

Yaşamak istiyorum

Öncelikle hepinize merhaba . Bu hikayeleri uzun zamandır yazıyorum , yalnızca burada yayınlamak konusunda kararsızdım . Bugün ise yayınlamaya karar verdim . Kitabımı çok seveceğinize inanıyorum , bir şans verin lütfen
Keyifli okumalar , görüşlerinizi bekliyorum

🎶 Rei 6 = Ah canım sevgilim
🎶 Ayça Özefe = Yıkılmam asla

" Tek dostun bitkiler , hayvanlar ve kitaplarken kimse seninle arkadaş olmak istemez . Ve bu da dünyayı katlanılmaz kılar ... "

Sıcak bir Temmuz sabahıydı . İnsanlar havanın tadını çıkarmak için sahile ve sokaklara akın etmişlerdi . Bu güzel havanın tadını çıkaramayan tek kişi Zeynepti sanki . Zeynep iki yılı aşkın süredir kanserle mücadele ediyordu . Hastalığı ne kadar ileri düzeyde olursa olsun , o hep ümitlerine ve hayallerine bağlı yaşayan bir kız olmuştu . Dışarıda hava güzelken bile o hastaneden çıkamazdı . Artık hastane dışında bir dünyası yoktu .

O kadar uzun süredir tedavi görüyordu ki artık bıkmıştı Zeynep . Zaman içerisinde önce kilo vermiş , iştahı azalmış , saçları dökülmeye başlamış ve uyku düzeni bozulmuştu . Saçlarından ve hastalığından dolayı insan içine çıkmayı pek sevmiyordu . Onu asıl rahatsız eden şey insanların tuhaf bakışlarıydı . İnsanlarla arası iyi olmasa  bile kitaplar , hayvanlar ve çiçekler Zeynep'in dünyasını oluşturuyordu . Hatta bu kasvetli hastane odasını bile rengarenk çiçeklerle süslemişti . Aslında genç kızın o kadar olumsuzluğa rağmen ayakta dik bir şekilde durmasını sağlayan biri vardı .

" Murat ... "

Murat , Zeynepten sadece bir yaş büyüktü . 20 yaşındaydı , uzun boylu , kumral , buğday tenli , kahverengi gözleri pırıl pırıl parlayan , insanlara yardımcı olmayı seven bir gençti Murat . Gönüllü olarak bir vakıfta çalışıyor ve işi gereği  hastanelere giderek oradaki insanların ihtiyaçlarını karşılıyor , morallerini yerine getiriyor , en önemlisi de onlara motivasyon kaynağı oluyordu .

Murat hastaneye ilk geldiğinde , Zeynep'in ruh hali çok kötüydü . Bir çeşit bunalımda olduğu için üstüne çok gitmiyorlardı ama Murat işinin ehliydi , bu yüzden onu genç kızla görüştürdüler . Murat kapının önüne geldiğinde içeride kendisini mutsuz , umutsuz birinin karşılamasını bekliyordu ama odada gördüğü manzara , beklediğinin tam tersiydi .

19 yaşlarında genç bir kız rengarenk çiçeklerle donatılmış olan odada , pencerenin kenarında oturuyordu . Kahverengi saçları ıslaktı , üzerindeki siyah tişört sanki genç kadına birkaç beden bol geliyor gibiydi . Mavi gözleri pencereden dışarıya , gökyüzüne bakıyordu . Ama sanki kanser hastası , depresif bir hastanın odasına değil de normal birinin odasına girmişti . Kız önce biraz çekingen davransa da kısa bir tanışma faslının hemen  arkasından kızın bütün çekingenliği kaybolmuş , samimi bir şekilde sohbet etmeye başlamışlardı .

Zeynep her daim ümitlerle yaşasa bile geleceği hayal edemiyordu . Ölmek üzere olduğunu biliyordu ama sonuna kadar yaşamak istiyordu ve bunun için sonuna kadar mücadele edecekti . Murat tüm bu olumsuzlukları atmıştı Zeynep'in kafasından . Zeynep artık geleceğe dair hayaller kurabiliyordu ve bütün bunlar Murat ' ın sayesinde gerçekleşmişti . Hatta zamanla bu iki genç , çok iyi arkadaş olmuşlardı .

Bir gün Zeyneple sabaha kadar sohbet etmişler ve Zeynep o gün ilk defa hayallerini bir başkasıyla , Muratla paylaşmıştı . Zeynep , öğretmen olmak istiyordu . Bir sürü çocuğa bir şeyler öğretebilmek , onlara gelecek hayalleri kurdurmak , dünyanın sadece paradan ibaret olmadığını öğrencilerine göstermek istiyordu . Sonrasında ise Murat ile birlikte bir tren yolculuğu yapmak istiyordu . Artık Zeynep'in hayallerinde Murat da vardı . Murat ' ın ise hayalinde Zeynep zaten eksik olmuyordu . Zeynep hayallerini anlattıktan sonra aldığı yüksek dozdaki ilaçların etkisinden kurtulamamış ve kendini uykunun sıcak kollarına bırakmıştı . Genç kadının uyumadan hemen önce söylediği sözler adamı düşündürmüştü .