"Piyanonun her bir notasında bir başka hayat saklıdır,"
Genç kadın kanlı elleriyle piyanonun tuşlarına basarak çığlıklarını melodilere sakladı.
"Ve her bir melodi farklı bir haykırıştır."
normalde bu bölüm sezon finali olacaktı ama işler sandığım gibi gitmedi, bölümü yarıya bölme kararı aldım ve alıntıdaki kısmı bir sonraki bölüme aktardım.
iki gündür hastanedeyim, bu yüzden düzenlemeleri de fazla yapamadım... şimdiden kusura bakmayın.
sizi 🫶 seviyorum
vote ve yorumları eksik etmeyelim asklarım 🕸️
keyifli okumalar <3
♥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♥
Lana del Rey- Cinnamon girl
♥
Kafamı kaldırıp gökyüzüne baktığımda gördüğüm şey sadece bulutlar olmazdı. Çocukluğumdan beri o bulutların arasında gezinir; hayallerimin, mutluluğumun, başıma gelebilecek olan en güzel şeyin bana bir gün gelecek olmasını izlerdim.
Onları şekillere benzetirdim. Bazen bir kalbe, insana, hayvana ve nesneye... Bunlardan ilham alarak kurduğum çocukluk hayallerimin içinde hiçbir zaman aşk olmamıştı. Büyüdüğümde sevilsem nasıl olur diye hiç düşünmemiştim ama düşünseydim eğer bunun nasıl bir his olduğunu öğrendiğimde eminim ki düşlediğim şeye en iyi şekilde ulaşırdım.
Daima ilkbaharı seven bir kadın olarak yaşamama rağmen birkaç aylık süre içerisinde tamamen sonbaharı hayatıma sokmuştum. Güneşli günleri görmeyi özlemiş olsam da böyle bir yaşantıda o güneşin beni kavuracağını, bana zarar vereceğini biliyordum.
Sonbaharda dökülen o yağmur damlaları da güneş gibi kavurmasa da vücuduma değdi her an beni yakmaktan başka hiçbir şey yapmamıştı. Bu kötü hayatımın tam ortasına giren adama aşık olmak üzereydim. Aşkın nasıl bir şey olduğunu bilmeyen bu kalbim onu her gördüğünde deli gibi atıyor; midemde oluşan mutluluk kramplarını yaşıyordum.
Aşk acıtır, derlerdi. Onlara inanmamam gerektiğini bana öğreten kişi Baran mı olacaktı? Ona her baktığımda yerinden çıkacakmış gibi atan kalbim miydi gerçeği bana söyleyen? Bunların hepsinin gerçek olduğuna inanmak istedim çünkü başka inanacağım bir umudum kalmamıştı.
Baran'ı kollarımdan çekip alan kişiye dönüp baktım. Artık ağlamıyordum; her bir yanım sadece titriyordu. Öylece kalmış, bir tepki bile veremiyordum. Sinan, nasıl olduğunu anlamadığım bir şekilde yaklaşık on dakika sonra yanımıza gelmişti. Bana dönüp bakmadı bile, kucağımda baygın şekilde yatan kardeşini kontrol etti.
