Evet ilk bölüm ile karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz. İlk bölüm olduğu için sizi çok sıkmak istemedim. Ortalama 2,3 bin kelimelik bir bölüm.
O zaman sizi daha fazla tutmadan bölüme geçiyoruz.
Ha unutmadan bol bol yorum yapabilir misiniz? Yorumlarınız beni motive ediyor ve yazma isteğimi arttırıyor.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Bölümü okurken sevdiğiniz şarkıları dinlemenizi öneririm. Benim önerim Sertab Erener : İncelikler yüzünden.
~Bir minicik erkek çocuğu~
" Bir çocuğun ruhunu öldürmekte bir cinayettir."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazardan...
Çamur olan dizlerinin üstünde çöküp babasının kana bulanmış ellerinden tuttu minik Ulaç Demir. Ağlamadı, bağırmadı, yardım istemedisadece kendisine bakan babasına korku dolu bakışlarla baktı.
Artık babasıyla beraber arabalarına binmek,evlerine dönmek,babasının ona her zaman yaptığı köfeyi yemek istiyordu.
Ama istediği olmadı. Babası ayağa kalkmadı,arabasına binip evlerine gitmedi ve kendisine köfte yapmadı. Sadece yerde kanlar içinde kendisine bir şeyler anlatmaya çalıştı.
" Beni dinle oğlum." Dedi serter oğlunun elini daha sıkı tutarak. Şu an bu tuttuğu elleri bir daha bırakmak istemiyordu ama kendisini defalarca bıçaklayan adamlar ona bu ayrıcalığı tanımayacaktı.
Görev sırasında dokuz katil tarafından vücudunun bir çok yerinden darbe almıştı. Ama yine de aklındaki tek cümle vatan sağolsundu.
Hep vatanına bağlı bir adam olmuştu. Ölene kadar da olacağına dair ant içmişti şimdi ise sözünü tutarak öleceği için kendisiyle gurur duyuyordu.
Ağzından damlayan kanlardan dolayı midesi her ne kadar bulansada oğlu korkmasın diye belli etmemeye çalıştı.
Minik Ulaç Demir yorgun bir o kadar da hüzünlü gözlerle babasının yara bere içindeki yüzüne baktı. Minik elleriyle babasının yüzündeki kanları sildi.
" Bana bunu yapanları affetme oğul. Benim kanımı yerde bırakma!"dedi serter sesinin çıkabildiği kadarıyla. Oğlu daha on yaşındaydı ama büyüyünce intikamını alacak kadar mertti elbet.
