Chocolate •Hyunin• ⚜️

(Special) Ayıcık

Finale oy çok az geçmiş bu gerçek beni üzdü :( onun dışında umarım veda bölümümüzü seversiniz. İyi okumalar dilerimm. 🍫🧡
•••

"Yemek sepeti?"

"Hazır!"

"Battaniyeler?"

"Koydum efenim."

"İkinci gün oynayacağımız çikolata dükkanı lego seti?"

"Kucağımda. Hiç bırakmadım ki onu."

Hyunjin elindeki defterden başını kaldırdı ve gülümseyerek bana baktı. Bende gözlerimi kapatıp gülümsedim. Yaz gelmişti. Gerçekten yaz gelmişti ve bu çok heyecan vericiydi çünkü sevgili sevgilimle kamp yapmaya karar vermiştik bu bir haftada. Arkadaşlarımız yazlık evde olacak bizse onlardan birkaç kilometre ötede kamp kuracaktık. Gayet güvenli ve sevimli bir plandı yani. Hatta ateş yakar vakit geçiririz diye çantama marshmelow bile sıkıştırmıştım. Herşey çok mükemmel gidecekti. Buna inanıyordum!

Ve bu beni endişelendiriyordu...

Dudaklarımı birbirine bastırıp iyice düşünmeye başladım. Ben Yang Jeongin'dim. Benim olduğum yerde rezillik olmazsa olmazdı. Bu yüzden her ihtimali gözden geçirip ek planlar oluşturmalıydım. Sevgilimle olan ilk tatilimdi sonuçta. Yanıma yemekten zehirlenirsek diye mide koruyucu, arı ısırır diye sirke, yılan sokar diye de soğuk su torbası almıştım. Hmmmm başka ne olabilirdi bir bakalım yangın söndürücü... Aldım. Güneş kremi de aldım. Gözlükte aldım. Hmmm ikimize de fazladan giysi aldım. İlaçlarımızı da şey ettim. Şemsiyede koydum. Hmmm acaba eldivende mi koy-

Dudaklarımın üstünde hissettiğim yumuşaklık ile kendimi kasmayı bırakıp gülümsedim. Hyunjin. Legoyu elimden almış ve tek eliyle beni kendine çekerek dudaklarımızı birleştirmişti. Çikolata dudaklarına açıklıkla karşılık verip elimi saçlarına attım. Yumuşak, uzun saçlarına bayılıyordum. Ben seviyordum diye de kesmemiş daha da uzatmıştı.

Seviyorum hemide çok.

"Telaş yapma güzelim. Hm tamam mı? Bir şey eksik olursa tatil evi yakın olacak zaten. Ayrıca kamp bu. Olay kendi çabalarımızla bir şeyler yapmak ama evet. En önemli şeyi unutursak kötü olur."

Aralı gözlerimi açtım ve başımı kaldırıp koyu gözlerle baktım. En önemli şey? "Çift pijamalarımızı koydun mu? Hani şu... Ayıcıklı olan?"

Öylece baktığımda omzunu silkip gülümsedi. Sevgili oluşumuzun üstünden iki yıl geçmişti ama Hyunjin ve ayıcık sevdası hala duruyordu. Üstelik artıyordu da. Odasında bir sürü ayıcık vardı ve ben odasına gelince beni ayıcıkların yanında oturtuyordu. Annesinden kalan parayı ilk bu pijama için harcadığından bahsetmek bile istemiyorum.

"Aldım Hyunjin. Ayıcığınıda, ayıcıklı yastığını da aldım."

"Şey ben o yastığı senin için almıştım."

"Sen beni ayıcık mı yapmak istiyorsun?"

Güldüğünde kaşlarım daha çok çatıldı. Güldü. Yanaklarımı tuttu. Alnımdan yanaklarımdan gözlerimin üstünden ve en sonda kafamdan öpüp bana sıkıca sarıldı. Ehe. Bunu seviyordum. "Sen zaten ayıcıksın. Benim eşim, sevgilim, hayatım ve ayıcığım."

Kafama ayıcıklar- aman öpücükler kondururken gülümseyerek bende ona sarıldım. Waaa. Hala hayal gibi geliyordu. Gerçektende sözlüydük. Evlenmemiştik ama öyleydik yani. Parmağımızda ikimizinde yüzük vardı. Onunki sade, gümüş iken, benimki üstünde küçük inciler olan gümüş narin bir yüzüktü. Bayan Serena'nın yani annesinindi aslında. Ancak Hyunjin kendi parası ile yeniletip bana bu manevi değeri yüksek olan yüzükle evlenme teklifi etmişti. Bazen onu hak etmediğimi düşünüyordum.