War In Between

intro

Hello inkies, please bare with me and my story. It's not a perfect story I'm telling you.

This story is only a fiction, any persons, place, events are not based in real life, yes gawa-gawa lang if ever na may mga scene dito na nangyari sa real life, ito ay hindi hinango doon maybe coincidence lang ganern HAHA enjoy nyo nalang.

Anyway, if may thoughts kayo about this story, huwag mahihiyang magsabi para maayos ko, thank you.

You can reach me in my official Facebook account.

@Mslightnink Wp

>>>

PROLOGUE

[ Sis, may emergency tayo, please excused yourself muna diyan sa school, need ka talaga namin.] That's what my step-brother said the moment I picked up the call, not again.

" Sige, sunduin mo'ko ha?" Napasapo ako sa aking noo, panira naman eh.

[ Oo teh, on the way na ako, sorry talaga.] Nagsorry pa nga ang gago.

I excused myself para sa next class ko, sayang naman, favorite section ko pa naman ang tuturuan ko next class.

Pinuntahan ko sila and their face lit up seeing me.

" Good afternoon, class. I have an announcement." Panimula ko

" Good afternoon, Miss Cruz." Bati ng mga students ko.

" Wala tayong class ngayon, may emergency sa bahay eh," I said. " Okay that's all, our class will continue tomorrow afternoon, have a good day, students." Saad ko bago lumabas.

I walked through the hallway at dumaan muna sa teachers hub, nagpaalam ako sa mga guro tulad ko. Kinuha ko ang aking shoulder bag at lumabas na.

Pagdating ko sa parking lot ay wala pa ang kuya kong epal. I texted him.

Me
Nasaan ka na, ang tagal mo?

Kuya kong pangit
utot mo, kakarating mo
lang kaya diyan, nakita
kita, may binili lang ako
saglit, inis ka na agad

Me
Ay hala sige bagalan
mo pa, bosit ka

Kuya kong pangit
ito na po ma'am

Kainis naman. Ang init kaya dito tapos siya palakad-lakad lang. Sana masunog ang balat niya. After a moment dumating na din ang gaga. May bitbit siyang paper bag, ano na namang binili nito? Napakagastos naman.

" Baby," salubong ko kay Yaszi, my daughter, my sunshine, my life.

" Mommy," I picked her up, and kiss her cheeks.

" Ano ba kasi ang emergency, kuya?" I asked him, nakakainis.

" Oh," inabot niya sa akin ang paper bag at binuksan ko iyon.

" O my, kuya," I smiled. " Cookies and cream milktea, my fave," I almost jumped ‘cause of joy.

" Pambawi lang sa abala," he took a sip from his drink, a matcha milktea. Ew, taste like grass, not my vibe in drinks. "Makatingin naman parang kumakain ako ng panis na tinapay ah," he laughed.

Sinabi niyang aalis na kami kaya naman sinundan ko siya papunta kung saan siya nagpark, bitbit ko pa rin si Yaszi. Ang cute naman, mana sa tatay. Tsk, tatay. Kapag nakikita ko si Yaszi naaalala ko siya.

Arael Vance Logan, fuck you for leaving me. Hindi na ako babalik pa sayo, kahit anong mangyari.

" Ang layo naman ng area kung saan ka nagpark, kuya." Reklamo ko while putting Yaszi in the backseat, and put on her seatbelt.

I opened the door of the shotgun seat.

" Sorry naman, reklamador ka, hindi nga ako nagreklamo na I travelled 30 minutes para lang sunduin ka." Sumbat niya.

" Ano bang emergency? " I said as I put on my seatbelt.

" Si papa, dumating na at gusto ka niyang makita. Ang tagal na kaya ng last interaction natin nila papa. " Sabi niya looking at the road.

" Hindi ba pwedeng mamayang gabi nalang? " I asked, naaantok na ako.

" Hindi eh, aalis din kasi siya mamaya, hihintayin ka lang daw. " Renzo stated. Ano ba naman ‘yan.

" Nakita ko siya, earlier. " Kwento ko.

" Arael? " Kuhang-kuha talaga ni kuya kung sino ang tinutukoy ko." Don't tell me na siya pa rin, its been so long. " Dagdag niya, his jaw clenched.

" Huy, hindi na ah, " I faked a laugh. Siya pa rin talaga, kuya. Tumahimik na lamang ako, baka mamaya lumuha na naman ako.

He drove faster than flash, feeling ko katapusan ko na. We arrived. Bumaba na ako at binuksan ang pintuan sa backseat, nakatulog si Yaszi, antukin talaga itong batang ito eh. Binuhat ko siya at narinig kong umungot siya. Ang cute talaga ng anak ko.

Pumasok na kami at sinalubong kami ng mga bisig ni papa.

" Ang anak ko," he said and kisses my forehead. " Ang apo ko. " Kinuha niya mula sakin si Yaszi dahil gising na rin ito.

" Sorry, nak, naabala pa ang trabaho mo. Gusto ka kasing makita ng papa mo, aalis siya kaagad eh. " Paliwanag ni mama bago ako niyakap.

Ang sarap sa pakiramdam ng kumpleto ang pamilya, well almost complete. As I stared at my daughter, a tear fell.

Tama na, Ave. It's been a long time na. For sure he had already moved on.

" Anyway, ija, birthday na ni Yaszi next week ‘no?" Si papa.

" Yes, pa," sagot ko. " Turning six na po, pa. Makakauwi ka kaya?" I asked with a hint of sadness.

" Oo, uuwi ako. Apo ko na ‘yan eh." Ngumiti ako sa sagot ni papa. " Sa birthday ng mga prinsesa ko uuwi ako. ‘Wag ka na Renzo, naiinis ako sayo, hindi mo pa rin nililigawan si Shilea." Tumawa kami sa sagot ni papa.

I am so happy with the family I got right now. Pero I can't help but to wish na sana kumpleto din ang pamilya namin ni Yaszi, sana andito ka Vance, kailangan ka ng anak mo. Napapikit na lamang ako, pinipigilan ang luha na nagbabadyang tumulo.

" Mommy, are you o-okay?" Medyo nauutal na tanong ni Yas.

" Mommy is fine anak " I held her hand above the table.

" Anak, is everything okay? Alam kong namimiss mo na si Rael, namimiss din namin siya. Pero matagal na kasi anak eh, move on ka na. Ilang taong na ang nakalipas oh, baka nga nakamoved on na iyon samantalang ikaw lunod pa rin sa luhang iniiyak mo gabi-gabi. " Paalala ni mama.

" Masakit pa rin kasi, ma," ako.