....ΤΥΧΑΙΑ.....

...ΕΙΣΑΓΩΓΗ...

Λίγα λόγια την Εβιτα....
Μεγάλωσα στην Αθηνα...με μια σωστή οικογενεια που μου έδωσε υπέροχα παιδικά χρονια να θυμάμαι...δυστυχώς έχασα τον μπαμπά μου στα 16...ηταν τραγικό για μενα αλλα προσπαθησα να φανώ δυνατη...για να ειμαι διπλα στην μαμα μου αφού η μεγαλη αδερφή μου σπούδαζε στην Ιταλία τοτε...πήγαινα σχολείο και παράλληλα δούλευα σε μια καφετέρια για να μπορέσουμε να βγάλουμε τα έξοδα...οταν τελείωσα το σχολείο και εδωσα πανελλήνιες ηθελα να περάσω στην Αθηνα για να μην έχουμε έξοδα αλλα δυστυχώς ανέβηκαν οι βάσεις και επιασα την σχολή που ηθελα Αγγλική Φιλολογία αλλα στην Πάρο...αναγκαστικά εφυγα και τα τελευταία τρία χρονια μενω μόνιμα εκει...μου εχει μονο ενα ακομα...δουλεύω παράλληλα σε ενα εστιατόριο σερβιτόρα για να μπορω να πληρώνω το νοίκι και τα έξοδα μου...δεν θελω να φορτώνω κι αλλο την μαμα και την αδερφή μου...
Στην Αθηνα πηγαίνω μονο στις γιορτές Χριστούγεννα,Πάσχα και δυο μηνες το καλοκαιρι...
Ειμαι πολυ κλειστός χαρακτήρας και δεν εχω κανει φιλίες στο νησί...η μονη φίλη που εχω ειναι η Αννα που κάνουμε παρεα δεκα χρονια...μενει στην Αθηνα αλλα δεν χάσαμε ποτέ την επαφή μας...
Οσο αναφορά στο θέμα σχέσης η αγοριού δεν εχω πολλα να πω...εχω γνωρίσει κάποιους αντρες αλλα ποτέ κανένα δεν μου εκανε το κλικ ίσως φταει το οτι πάντα εχω στο μυαλό μου να προσέχω την οικογενεια μου και να δουλεύω...δεν ξέρω η ίσως απλα ειμαι άτυχη και δεν θα γνωρίσω ποτέ τον ερωτα....
Εισαγωγη....
Ακούω το ξυπνητήρι και πετάγομαι απο το κρεβατι μου...Επιτελους φευγω....μπηκε ο Ιουλιος και μπορω να γυρίσω στην Αθηνα...δυο μηνες κοντά στην οικογενεια μου...τελειαααα...κανω ενα γρηγορο ντουζακι και φοράω ενα ψηλομεσο τζιν σορτσακι με ενα λευκο κολλητό φανελάκι που συνδιαζω με μαυρα σανδαλια...πιανω μια ψηλή κοτσίδα τα κάστανα μαλλια μου και φοράω μονο λίγη μασκαρα για να τονίσω τα πρασινα ματια μου...παιρνω στο χερι μου την μαυρη τσάντα και την βαλιτσα μου και κλειδώνω καλα το σπιτι μου...περπατώντας στον δρόμο σταματάω ενα ταξί που με αφηνει στο λιμανι...αγοράζω έναν καφε σε πλαστικό και περιμενω στην σειρά για να μπω στο πλοιο...αφού ελέγχουν το εισήτηριο μου ανεβαίνω στο τελευταίο κατάστρωμα και κάθομαι σε μια μπλε καρέκλα...βγαζω το κινητό απο την τσάντα μου για να καλέσω την μαμα μου...

Μ-"Ναι;"

Ε-"Ελα μαμα,μολις ανεβηκα στο πλοιο ξεκινάμε"

Μ-"Καλο ταξιδι μικρη μου..σε περιμενουμε"

Ε-"Ευχαριστω μαμα φιλια"

Αφού εκλεισα το κινητό μου...εβγαλα τα ακουστικά μου και εβαλα ραδιο για να μου κανει παρεα...
Εχει περασει περίπου μια ωρα οταν βλεπω τον περισσότερο κοσμο να σηκωνεται αναστατος και να τρέχει προς την κεντρική είσοδο...βγαζω τα ακουστικά και σηκώνομαι αμέσως μήπως καταλάβω τι συμβαίνει...τοτε ακούγεται απο μεγάφωνο...

Σας μιλαει ο καπετάνιος του πλοίου..θα πρεπει να κατέβουμε στο λιμανι της Ναξου..αύριο το πρωι θα περασει αλλο πλοιο για να σας παει στον προορισμό σας...αναγκαστική αποβίβαση λόγο έκτακτης ανάγκης..ζητούμε συγνωμη..

Οχι ρε γαμωτο...γιατι σε μενα;;;...

Αυτη ειναι η εισαγωγή της καινούργιας ιστορίας μου...
Θελω τα σχολια σας και φυσικά την γνώμη σας πανω στην εισαγωγή...
Voteee....
Φιλακια μεχρι το επομενο :*