ENDA • Gerçek Ailem

0.1

"Sonuçları hemen istiyorum!" Demesiyle doktor babama manyak mısın bakışları attı.

"Beyefendi," sesini sakin tutmaya çalışıyordu.

"DNA sonuçlarını nasıl hızlandırabilirim?" Tane tane konuşuyordu ama babam bundan anlamazdı.

Parasıyla her şeyi yapabileceğini sanan biriydi.

Bir kaç hafta önce annem ile babamın büyük bir kavga etmesi sonucu zaten gergin olan ev ortamımız artık daha da gerginleşmeye başlamıştı.

Babam, annemi onu aldatmakla suçlamış ve benim onun kızı olmadığımı iddia etmişti.

Bunu duyan annem ise çılgına dönmüş, evde ne var ne yoksa paramparça etmişti.

İki hafta sonrasındaysa buradaydık işte. DNA sonuçlarını bekliyorduk.

"Umrumda değil. O sonuçlar bugün çıksın."

Doktor sabır çeker gibi yüzünü yukarı kaldırdı ve derin nefes alıp konuştu,

"Beyefendi, kahve falıyla DNA analizi yapmıyoruz. Laboratuvarda DNA’nız izole ediliyor ve çoğaltılıyor. Ben DNA’nın içine giremediğim sürece bu kısmı da hızlandıramam!"

Sonra da ne mi oldu dersiniz? Tıpış tıpış eve gittik.

Evin kapısından içeri adım atmamla annemin seslenmesi bir oldu,

"Enda! Deneme sonuçların geldi ve bir bakalım ne gördüm!?"

Yine kızacak. Yine yeterli olamadın. Beceriksizsin sen. Çabalasan da boşa gidiyor.

Yutkundum ve kafamı eğdim.

"Böyle cevap veremezsin işte! Biz seni neden okula gönderiyoruz acaba? Bu denemede beşinci ol diye mi!"

Öncekinde onuncu olmuştum. Anlamıyorum, yükseltmiştim işte?

Babam her zamanki gibi bir şey demeden yukarı çalışma odasına çıkarak annemle beni yalnız bırakmıştı.

Bir cevap vermedim. Kolumdan tuttu ve beni merdivenlerin önüne savurdu,

"Çabuk odana git! Yeterince vakit kaybettin. Ders çalışıyorsun şimdi. Yarın sabaha kadar aşağı indiğini görmeyeceğim." Son cümlesini derken arkasını dönüp salona ilerlemeye başlamıştı.

Acıkmıştım ama mutfağa gitmek için salonun önünden geçmeliydim ve anneme gözükmek istemiyordum.

Tüm gün ders çalıştım ve sadece su içtim. Arada bir annem odamı basıyor ve ders çalıştığımı görünce geri gidiyordu. Zaten telefonum da ondaydı acaba ne yapabileceğimi düşünüyordu?

•

Perdeden içeri sızan güneş ışığı uzun zaman önce yerini karanlığa bırakmıştı.

23.36

Yarın okul olduğu için ders çalışmayı bırakıp banyoya girdim.

Çıktığım gibi uykum olduğu için uyumayı planlasam da annem buna izin vermedi ve beni tekrar masamın başına oturttu.

Her zaman yaptığı gibi çözdüğüm soruları kontrol etti ve her yanlışımda beni azarladı. Babam çoktan uyumuş olmalıydı.

Annemin bu kadar katı birisi olmasının nedenini sadece kontrolcü birisi olmasına bağlayabiliyordum.

İlerideki mesleğim için böyle davranıyor desem zaten babam kendi şirketini bana bırakacağını ve bu yüzden mimarlık okumam gerektiğini söylüyordu. Anlayacağınız, bana seçim şansı bırakmıyordu.

Benim ise aklımda ve kalbimde tek bir hayal vardı.

Şarkıcı olmak.

Sahnede ellerim heyecandan titresin, yüzüme tutulan sahne ışığı gözlerimi kamaştırsın istiyordum. Mikrofonum elimde, karşımda insanlar ve arkadan gelen müzikti hayalim.

Tek hayalimdi bu benim. Okuldaki müzik öğretmenim sayesinde aklıma girmişti. Ondan öncesinde umurumda bile değildi benim için seçilen roller. Ancak şimdi, isyan etmek istiyordum.